Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.
Ο λόγος του υποψήφιου βουλευτή Μαντά (Μπάρκουλης), ανεψιού του εφοπλιστή Κασσανδρή (Κωνσταντάρας), μόλις πάτησε το πόδι του στο νησί της υποψηφιότητάς του, άρχιζε έτσι: «Αγαπητοί πολίτες!». «Συμπολίτες…» του ψιθυρίζει τσαντισμένος, ο πολυπράγμων θείος. Και ο άβουλος ανεψιός-υποψήφιος: «Εννοώ συμπολίτες». Όλα αυτά συμβαίνουν στην ταινία του 1966, «Τζένη-Τζένη», των Σεϊτανίδη-Δημόπουλου, με τις εξαιρετικές ατάκες του σεναρίου των Γιαλαμά -Πρετεντέρη.
Η ταινία έσπασε ταμεία και βλέπεται ακόμα και σήμερα, με ευχαρίστηση. Το δυστύχημα είναι πως είναι και η μόνη (η ταινία), όπως φαίνεται, πηγή γνώσης τού Σωτήρα μας, «συμπολίτη», Κυριάκου. Πήρε τοις μετρητοίς τη διόρθωση του Κασσανδρή προς τον αμερικανοσπουδαγμένο ανεψιό, που για την περίσταση ήταν σωστή. Η διόρθωση. Γιατί το λέμε αυτό; Συμπολίτες, είναι αυτοί που μένουν στην ίδια πόλη με κάποιον άλλο (ή κατάγονται από την ίδια πόλη). Οι Αθηναίοι για παράδειγμα δεν είναι συμπολίτες με τους Θεσσαλονικιούς ή τους Χανιώτες. Ούτε οι Γιαννιώτες είναι συμπολίτες με τους Πατρινούς και τους Μυτιληνιούς. Όλοι μαζί, όπου κι αν μένουμε, είμαστε πολίτες αυτής της χώρας. Αυτά λέει η Γραμματική και η Ετυμολογία. Μην το θολώνουμε το πράγμα. Ψάξτε το στο ιντερνέτ, αν μπορέσετε να μπείτε, πριν τις 9 το πρωί και μετά τις 6 το απόγευμα, όπως προτείνει η κυβέρνηση, γιατί εκείνη την ώρα κάνουν μάθημα τα παιδιά. Ατομική σας ευθύνη και αυτό, αν μείνουν ξύλα απελέκητα.
Και καλά, ο «συμπολίτης, Κυριάκος», (αμερικανοσπουδαγμένος κι αυτός) μπορεί να ξέχασε τι έμαθε στο Ελλάντα, αφού ο καψερός …σπούδασε, μετά, στο Χάρβαρντ και στο Στάνφορντ, που δεν έχουν μαθήματα Ελληνικής Γλώσσας, στα τμήματα που …παρακολούθησε. Το γεγονός πως τελευταία μας αποκαλούν συμπολίτες τους και ο Χαρδαλιάς και ο Κικίλιας, μας οδηγεί στην παρακάτω συνωμοσιολογική θεώρηση. Οι διορθωτές μούρης -ή αγγλιστί image makers- δε θέλησαν να χρησιμοποιήσουν την «ψυχρή» ορολογία του «πολίτης», που δηλώνει μια κάποια απόσταση και -για διόρθωση στην εικόνα- πρόσθεσαν το συν (συν+πολίτης= συμπολίτης), σε ένδειξη οικειότητας, κολεγιάς. Όλοι μαζί είμαστε ένα. Αυτό κάνουν κάθε φορά.
Κάθε φορά, όταν θέλουνε (αυτοί), να βάλουμε πλάτη (εμείς), αρχίζουν τα πρώτα πληθυντικά, τα αγαπητοί μου συμπολίτες, αγαπίτσες και σάλια. Έτσι έχουμε τα: Μαζί τα φάγαμε. Μαζί θα περάσουμε τα μνημόνια. Μαζί νικήσαμε την πρώτη φάση του κορονοϊού. Αν θέλουν, δε, να δείξουν πως είναι δίπλα στο πόπολο, αρχίζουν τον ενικό της άνεσης. «Πως σε λένε;» (απεύθυνση προς παιδάκι), «Γεια σου Σωτηράκη», παίζουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ και …θέατρο. Εικόνα μεγαλοψυχίας του άρχοντα προς τους κολίγους.
Μόλις τη σκαπουλάρουνε και δεν τους πάρουν με τις ντομάτες, το γυρίζουνε στα γνωστά. Στο δεύτερο πληθυντικό. Εσείς φοροδιαφεύγετε και δεν κόβετε αποδείξεις. Είστε τεμπέληδες, γι’ αυτό δε βρίσκετε δουλειά. Δεν πεθαίνετε κιόλας. Για τη δεύτερη φάση του κορονοϊού φταίτε εσείς. Δηλαδή για τους θανάτους σας…
Λάθος, μεγάλο επικοινωνιακό λάθος, να απευθυνθεί στον ενικό, προς το μάγο της φυλής, ο αρχηγός της φυλής. Ο μάγος δεν είναι ένας από μας. Είναι ψηλά, είναι Κύριος, είναι Καθηγητής, είναι Καταξιωμένος Επιστήμων. Είναι ο Κύριος Τσιόδρας. Δεν είναι ο Σωτήρης, του Σωτήρη, τον Σωτήρη, Σωτήρη. Όπως τον αποκαλούσε ο Σωτήρας-«συμπολίτης», Κυριάκος, στην κοινή συνέντευξη. Και πολύ περισσότερο ο μάγος της φυλής δεν απευθύνεται με δουλικό τρόπο στον αρχηγό, σαν να ήταν ένας από τους αποκάτω (Κύριε Πρωθυπουργέ). Με δυο κουβέντες και το σύστημα υγείας να έχει κρασσάρει, ούτε ο αρχηγός αποδείχτηκε αρχηγός-Σωτήρας, ούτε ο μάγος αποδείχτηκε μάγος. Σωτηράκης. Σκέτος.
Τα πράγματα δεν πάνε από ό,τι φαίνεται καλά, για το επικοινωνιακό πεδίο της κυβέρνησης, γι’ αυτό και όρμησαν να βγουν στο γυαλί υπουργοί, παρατρεχάμενοι, ο Άδωνις, η Φάιζερ με το εμβόλιό της και ο εισαγγελέας για μετάδοση fake news, (παραπλανητικές ειδήσεις). Και οι κοτσάνες βροχή.
Δεν ξέρουμε αν το παρατηρήσατε, μα τελευταία εκτός από το λοιμό του κορονοϊού, μας βρήκαν σεισμοί, καταποντισμοί και πλημμύρες. Προσέξτε, μας μένουν οι ακρίδες και η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, προτού ολοκληρωθούν οι δέκα πληγές του Φαραώ. Και τα βατράχια.
Τάνια
