Με 2,63% και 155.065 ψήφους (πτώση, δηλαδή, κατά 40.000 ψήφους από το 2019), το ΜέΡΑ25 έμεινε εκτός Βουλής στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Το αρνητικό αυτό αποτέλεσμα για το κόμμα του Βαρουφάκη δεν αφορά ούτε τις πιέσεις που ασκήθηκαν από κυρίαρχους αντιδραστικούς κύκλους της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού, ούτε η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να υπάρξει κάποια προεκλογική συμφωνία ανάμεσα στα δύο κόμματα. Το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη κατέγραψε μείωση σε ψήφους και ποσοστά στη βάση της δικής του αδυναμίας να πείσει πως αποτελεί φωνή αριστερής εναλλακτικής, τόσο απέναντι στη ΝΔ, όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ. Για το λόγο αυτό, τμήματα του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας (στην οποία προσέβλεπε ο Βαρουφάκης) που θέλησαν να ψηφίσουν αριστερά, απορρίπτοντας τη λογική του μικρότερου κακού του ΣΥΡΙΖΑ, κινήθηκαν περισσότερο προς το ΚΚΕ, αλλά και τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Θυμίζουμε πως ο Βαρουφάκης, ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε υπογράψει την επέκταση των δύο πρώτων μνημονίων, με επιστολή του τόνισε πως θα υπερψήφιζε και το τρίτο, είχε δηλώσει πως συμφωνεί με το 70% των διατάξεων των μνημονίων, πως θα «πουλούσε τον ΟΣΕ και για 1 ευρώ», εξωραΐζοντας την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, και γενικότερα αποτέλεσε βασικό στέλεχος της πλήρους ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική πολιτική, της υποταγής στον ιμπεριαλισμό και την πλουτοκρατία. Αντίστοιχα, θυμίζουμε και πως ένα βασικό κομμάτι των κεντρικών στελεχών της Λαϊκής Ενότητας (που συνεργάστηκε στις εκλογές με το ΜέΡΑ25) υπήρξαν υπουργοί της «πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης» και βασικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελώντας για μια ολόκληρη περίοδο το αριστερό άλλοθι στη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του.
Όπως, όμως, η αιτία της μεγάλης εκλογικής καθίζησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν μόνο τα πεπραγμένα του ως κυβέρνηση, έτσι και το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη δεν απορρίφθηκε από τμήματα του αριστερού κόσμου και της νεολαίας μόνο για τους λόγους που αναφέρουμε στην προηγούμενη παράγραφο, αλλά κυρίως λόγω των όσων είπε και έκανε κατά τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη και ιδιαίτερα κατά την προεκλογική αυτή περίοδο. Έτσι, η πρόταση για προεκλογική προγραμματική συμφωνία ανάμεσα στις «προοδευτικές δυνάμεις», που απηύθυνε όλη την προηγούμενη χρονιά ο Βαρουφάκης στο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, αποδεικνύει τα όρια της υποτιθέμενης «ρήξης» που ευαγγελίζεται η ηγεσία του ΜέΡΑ25, καθώς και την αδυναμία ουσιαστικής διαφοροποίησης από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «προοδευτική κυβέρνηση». Η ανάδειξη ως αιτίας της υποχώρησης του κόμματός του από το Βαρουφάκη ακριβώς αυτής της άρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην πρότασή του, πιστοποιεί το μέγεθος των αυταπατών που καλλιεργεί το ΜέΡΑ25 για το ΣΥΡΙΖΑ και τη σοσιαλδημοκρατία, για το γεγονός πως τελικά ΔΕΝ «μπορούν όλα να είναι αλλιώς», όπως διακήρυττε προεκλογικά.
Ταυτόχρονα, τα σχέδια «Δήμητρα» και «Οδυσσέας», ανεξάρτητα απ’ το γεγονός πως δέχθηκαν σφοδρή κριτική από κυρίαρχα φιλοκυβερνητικά μέσα, αλλά και από μέσα προσκείμενα στο ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχθηκαν σχέδια διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής, οικονομικές «προτάσεις» καπιταλιστικής διαχείρισης, ντυμένες με έναν «φιλολαϊκό» μανδύα. Συνολικά η πολιτική πρόταση του ΜέΡΑ25 έκανε λόγο για «ρήξη» χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Ποια ρήξη μπορεί να υπάρξει με την κυρίαρχη πολιτική, χωρίς έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, χωρίς πάλη για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης; «Δε θα φύγουμε από την ΕΕ, ποτέ», δήλωνε προεκλογικά ο Βαρουφάκης, πιστοποιώντας πως η «ρήξη» του ΜέΡΑ25 έχει κοντά ποδάρια. Για ποια ρήξη γίνεται λόγος, όταν μέχρι και τις αρχές του ’23 η ηγεσία του ΜέΡΑ25 απευθυνόταν καθημερινά στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ (που τις αντιλαμβάνεται ως δυνάμεις της …ρήξης) για να συμφωνήσουν σε ένα «προγραμματικό σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης» στη βάση των «επτά τομών» που πρότεινε;
Είναι φανερό πως το ΜέΡΑ25 πλήρωσε το τίμημα της πολιτικής «φιλολαϊκής» καπιταλιστικής διαχείρισης, της ενσωμάτωσής του στο αστικό πολιτικό παιχνίδι και της αδυναμίας του να προτείνει ουσιαστικές ρήξεις με τους βασικούς υπαίτιους για την κατάσταση στην οποία έχουν φέρει το λαό μας, όπως η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ κλπ. Η εκλογική συνεργασία με τη ΛΑΕ και την ΑΡΑΣ, όχι μόνο δεν τροποποίησε τον χαρακτήρα του αρχηγικού κόμματος Βαρουφάκη, αντίθετα του έδωσε αριστερό άλλοθι και χώρο να πραγματοποιεί εμπόριο ενότητας και ελπίδας απέναντι στον κόσμο της αριστεράς. Για ένα αγωνιστικό δυναμικό που κινείται στην περιφέρεια των ΕΑΑΚ στα πανεπιστήμια και για ένα κομμάτι προοδευτικού και αριστερού κόσμου που εναπόθεσε τις ελπίδες του στον χώρο αυτό, η εκλογική συνεργασία ΜέΡΑ25-ΛΑΕ πρέπει να αποτελέσει ένα παράδειγμα από την ανάποδη, για το πώς αγωνιστές του κινήματος εγκλωβίζονται σε μια σοσιαλδημοκρατική πολιτική και ένα προσωποπαγές κόμμα στα απόνερα του ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση μιας πρόθεσης για ενότητα των αριστερών δυνάμεων.
Ο εκβιασμός και η ωμή, πλέον, αναπαραγωγή της θεωρίας της «χαμένης ψήφου» από το ΜέΡΑ25 και τη ΛΑΕ με το σαθρό επιχείρημα πως αν το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη μείνει εκτός Βουλής, αυτό θα δώσει τη δυνατότητα στην Νέα Δημοκρατία να έχει 180 βουλευτές και να προχωρήσει απρόσκοπτα στην αναθεώρηση του Συντάγματος, αποτελεί το τελευταίο επεισόδιο μιας χρεοκοπημένης πολιτικής και δε διαφέρει σχεδόν σε τίποτα, επί της ουσίας, από την αντίστοιχη απεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ για «ισχυρή αντιπολίτευση» στη ΝΔ. Η καλλιέργεια τέτοιων και τόσων κοινοβουλευτικών και εκλογικών αυταπατών αποκαλύπτουν και την πλήρη έλλειψη πίστης των δυνάμεων αυτών στους λαϊκούς αγώνες, τους μόνους δηλαδή που μπορούν να ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική. Στον αντίποδα των εκλογικών αυταπατών και της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής, βρίσκεται η ψήφος στο Μ-Λ ΚΚΕ και η ενίσχυση της πραγματικής αριστεράς, που μπορεί να δώσει αγωνιστική διέξοδο και ελπίδα στους αγώνες της επόμενης περιόδου.
