Την Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου, συζητήθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας το θέμα της συνταγματικότητας της περικοπής των δώρων του επιδόματος Χριστουγέννων, Πάσχα και θερινής αδείας των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων. Εκεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μέσω των συνηγόρων του Δημοσίου, ξεδίπλωσε μια άθλια επιχειρηματολογία εναντίον των εργαζομένων που διεκδικούν την επιστροφή των επιδομάτων που περικόπηκαν με μνημονιακούς νόμους τα προηγούμενα χρόνια.
Το νομικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης περιέλαβε τα αντιδραστικά επιχειρήματα οτι «έχασαν τον 13ο και 14ο μισθό για να διατηρήσουν τον 12ο», ότι σε περίπτωση που δοθούν αναδρομικά τα επιδόματα στους δημοσίους υπαλλήλους «διαταράσσεται η δημοσιονομική ισορροπία και θα αυξηθεί η φορολογία όλων των πολιτών», γιατί δε θα υπάρχει δημοσιονομικό πλεόνασμα και δε θα είναι «βιώσιμο» το χρέος, για να καταλήξει στον προκλητικό και κατάπτυστο ισχυρισμό ότι η περικοπή των επιδομάτων δε θίγει την αξιοπρεπή διαβίωση των δημοσίων υπαλλήλων ούτε οδηγεί σε αρνητική οικονομική κατάσταση!
Χρησιμοποίησε ακόμα και το βρώμικο “επιχείρημα” του “κοινωνικού αυτοματισμού”, της καλλιέργειας του διχασμού ανάμεσα στους εργαζόμενους, αντιπαραθέτοντας τους εργαζόμενους στο δημόσιο και με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα (οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν σταθερή δουλειά, ενώ οι ιδιωτικοί αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της μη πληρωμής του μισθού τους, της μεγάλης ανεργίας, ότι αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό για να βρούν εργασία και άλλα παρόμοια).
Πρόκειται για την υιοθέτηση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ των πιο ύπουλων αντεργατικών επιχειρημάτων, της πιο ξεδιάντροπης, ποταπής επιχειρηματολογίας που χρησιμοποιείται για την ισοπέδωση των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, της επιχειρηματολογίας η οποία επιδιώκει να ενοχοποιήσει τους δημοσίους υπαλλήλους και να τους φέρει σε ανταγωνισμό με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, λες και οι δημόσιοι υπάλληλοι ευθύνονται για τη δεινή κατάσταση που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα.
Όλα αυτά από την κυβέρνηση που κομπάζει για το «τέλος των μνημονίων» και ότι «δίνει μάχη για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων», ενώ την ίδια στιγμή υπερασπίζεται μέχρι κεραίας όλα τα μνημονιακά μέτρα και όλη τη μαύρη επιχειρηματολογία για την επιβολή τους.
Τα δικαιώματά τους και τις διεκδικήσεις τους οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να τα στηρίξουν σε δικαστικά μέσα. Η ζωή επανειλημμένα και κατά κόρον έχει αποδείξει πως η αστική δικαιοσύνη παίρνει αποφάσεις που στοιχίζονται με την κυρίαρχη αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων. Αυτό επιβεβαιώνει μια ακόμα σχετική απόφαση του ελεγκτικού συνεδρίου, τον Σεπτέμβριο του 2018, που έκρινε νόμιμες τις περικοπές συντάξεων και δώρων.
Μόνο μέσα από αγώνες οι εργαζόμενοι θα επανακτήσουν όλα όσα έχασαν στα χρόνια των μνημονίων. Μέσα από αγώνες μαζικούς με προοπτική, που θα είναι κοινοί σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, χωρίς να σπέρνουν αυταπάτες.
