Συγκλόνισε, για μία ακόμη φορά, με την ανθρωπιά της η Νίκη Κεραμέως. Απέναντι στο ζήτημα που αναδείχτηκε την 25η Μαρτίου, με τον παρελαύνοντα νεαρό πρόσφυγα από τη Γουινέα, Σαϊντού Καμαρά, να αποκαλύπτεται ότι κινδυνεύει με απέλαση εξαιτίας της …ενηλικίωσής του, η υπουργός Παιδείας επέδειξε τα πιο αστραπιαία και επιτελικά αντανακλαστικά.
Έτσι λοιπόν, το πρωινό της 26ης Μαρτίου, και βασικά μετά την πρωτοφανή δημοσιότητα που έλαβε η υπόθεση με τον κίνδυνο απόρριψης της αίτησής του για άσυλο και στη δευτεροβάθμια Επιτροπή Προσφύγων, όπως και το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε, η υπουργός των Αρίστων μαθητών, δήλωσε ότι «ο διευθυντής, οι καθηγητές, οι συμμαθητές του Σαϊντού Καμαρά, το υπ. Παιδείας μεριμνήσαμε για την ενίσχυση του φακέλου του με υλικό σχετικά με τη συμμετοχή και απόδοσή του στο σχολικό περιβάλλον».
Όλα τα ΜΜΕ είχαν φροντίσει να προλειάνουν το παιδαγωγικό έδαφος, εμμένοντας στο γεγονός ότι ο μαθητής είναι αριστούχος. Να διώχνουμε τους μέτριους μαθητές από τα σχολεία, οκ. Όχι όμως να διώχνουμε και τους αριστούχους από τη χώρα! Κάπως έτσι έμοιαζε να διαμορφώνεται το κοινό μήνυμα υπουργείου Παιδείας και ΜΜΕ.
Φαίνεται όμως ότι ο ανθρωπισμός της κυβέρνησης των αρίστων σχηματοποιεί ένα νέο κριτήριο στη διαχείριση του πολύπαθου προσφυγικού ζητήματος: πλέον, ο κατατρεγμένος πρόσφυγας θα πρέπει να είναι και αριστούχος, για να έχει πιθανότητες να μείνει στη χώρα. Όχι απλώς βομβαρδισμένος στη χώρα καταγωγής του, αλλά και αριστούχος στη χώρα υποδοχής του. Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, η κ. Κεραμέως απέφυγε να διευκρινίσει από ποια βαθμολογία και πάνω κατακτά ένας πρόσφυγας την ελπίδα στην ασυλία, και το δικαίωμα παραμονής στη χώρα.
Πρώτος ο λυκειάρχης του σχολείου στο οποίο φοιτά ο Σαϊντού (και στη συνέχεια πολλοί ακόμη) κάπως ανακάτεψε τη συζήτηση για τα «κριτήρια» της Κεραμέως: «Αυτό που ζούμε είναι η πρωτοφανέρωτη αλληλεγγύη όλου του δήμου μας. Η δήμαρχος, το δημοτικό συμβούλιο, οι παρατάξεις, χωρίς καμία ρωγμή, χωρίς κανέναν αστερίσκο υπερασπίζονται τον μαθητή τους, όχι τον αριστούχο, τον μαθητή τους».
Βγαίνοντας στην ιδεολογική αντεπίθεση, η υπουργός τόνισε: «Ο Σαϊντού είναι μία περίπτωση υποδειγματικής ενσωμάτωσης στην εκπαιδευτική κοινότητα». Δηλαδή, για να κερδίσει ο βομβαρδισμένος το δικαίωμα να παραμείνει στη χώρα μας, θα πρέπει, όχι μόνο να παίρνει π.χ. 20άρια στις σχολικές βαθμολογίες τριμήνου, αλλά επιπλέον να «γίνει ένα», να μην ξεχωρίζει, στην εκπαιδευτική κοινότητα. Και έτσι λοιπόν, στα χρόνια της τηλεκπαίδευσης και της αποστασιοποίησης, στα χρόνια που όλοι υποχρεώθηκαν να απομακρυνθούν από όλους, οι πρόσφυγες θα πρέπει να αποδεικνύουν την υποδειγματική τους ενσωμάτωση. Ας παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι ακόμη και η Υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες καταγράφει ότι το 48% των παιδιών προσφύγων σχολικής ηλικίας βρίσκονται εκτός σχολείου, και ότι μάλιστα το 2020 ο αριθμός των αιτούντων άσυλο που καταθέτουν αίτημα για πρώτη φορά μειώθηκε κατά 45%, μεταξύ άλλων και για λόγους που συνδέονται με τους περιορισμούς που έφερε η πανδημία (και) στη χώρα μας.
Σε άλλα νέα, περίπου 16.000 Ουκρανοί πρόσφυγες (εκ των οποίων, 5.000 ανήλικοι) πέρασαν τα σύνορα της Ελλάδας από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία στις 22 Φεβρουαρίου μέχρι το τέλος Μαρτίου 2022. Ας σημειωθεί εδώ ότι ο αριθμός αυτός που καταγράφεται μόλις μέσα σε 40 ημέρες, και για πρόσφυγες που προέρχονται από μία και μόνη πηγή, είναι μεγαλύτερος από τον συνολικό αριθμό προσφύγων που ήρθαν στη χώρα μας πχ. ολόκληρο το έτος 2020. Ας σημειωθεί επίσης ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, ακούσαμε από τα πιο επίσημα χείλη της Πολιτείας μας (και συγκεκριμένα από τον Νότη Μηταράκη, υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου) ότι «οι (ενν. Ουκρανοί) πρόσφυγες είναι ευπρόσδεκτοι».
Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι η φράση «οι πρόσφυγες είναι ευπρόσδεκτοι/καλοδεχούμενοι» είναι στην πραγματικότητα σουρεαλιστική, διότι παραγνωρίζει τη συνθήκη που γεννάει την προσφυγιά και επιχειρεί να μεταφέρει σε μια εγκάρδια ατμόσφαιρα την προσφυγική τραγωδία, κατά τα άλλα, αυτό που μένει και πρέπει να συγκρατήσουμε, είναι η δυνατότητα της Πολιτείας μας να δεχτεί πρόσφυγες, να τους προστατέψει και να τους στηρίξει, και όχι να τους πνίξει στα νερά του Αιγαίου ή να τους τινάξει στα ναρκοπέδια του Έβρου.
Το έμβλημα του ανθρωπισμού που ακούει στο όνομα Νίκη Κεραμέως, σημείωνε ήδη στις αρχές Μαρτίου ότι «περισσότεροι από 1.000 ανήλικοι έχουν φτάσει στη χώρα μας και έχουν αρχίσει να εγγράφονται στα σχολεία μας» και τόνιζε πως «Η Ελλάδα έχει ανοίξει την αγκαλιά της στους Ουκρανούς πρόσφυγες». Για να υποστηριχτεί η εκπαιδευτική διαδικασία και να ενταχθούν τα προσφυγόπουλα κατά το δυνατόν απρόσκοπτα, το υπουργείο υποχρεώθηκε μάλιστα να «άρει κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες για την εγγραφή των παιδιών αυτών στα σχολεία».
Χαιρετίζοντας τον ανθρωπισμό και την αγάπη προς τους απανταχού κατατρεγμένους, τα οποία προφανώς ξεχειλίζουν από τη γεμάτη ευαισθησία καρδιά της υπουργού Παιδείας, μένει τώρα να δούμε με συνέπεια το άπλωμα της πολιτικής αυτής σε όλους τους πρόσφυγες και όλα τα προσφυγόπουλα.
