Με τα θετικά κυβερνητικά βήματα τόσο στην εκπαίδευση/καλλιέργεια της νέας γενιάς όσο και στα δικαιώματα των εργαζομένων να συνεχίζονται, νέα ώθηση και στον τουρισμό φαίνεται ότι θα δώσει η δρομολογούμενη σούπερ συνεργασία μεταξύ Υπουργείου Εργασίας και Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου, η οποία προβλέπει τη δυνατότητα εργασίας 16χρονων από δομές φροντίδας ανηλίκων σε ξενοδοχεία όλης της επικράτειας.
Η υφυπουργός Εργασίας Δ. Μιχαηλίδου περιγράφει την σχεδόν πρωτόγνωρη απόφαση (αναλογίες ίσως μπορούν να αναζητηθούν μόνο στην περίοδο της Φρειδερίκης) «ομαλή αποϊδρυματοποίηση των παιδιών», ο πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Α. Βασιλικός ως «αλληλεγγύη» και «κοινωνική προσφορά», τα οποία αποτελούν μάλιστα «δομικά στοιχεία στο DNA του ελληνικού ξενοδοχείου».
Σύμφωνα με το υλοποιούμενο παιδαγωγικό μοντέλο, και κατά την ακριβή φράση του βουλευτή της ΝΔ, Κ. Μαραβέγια, «πρέπει αυτά τα παιδιά να πάρουν μία γεύση, μία μυρωδιά από την αγορά εργασίας».
Ίσως κάποιος προκατειλημμένος με την κυβέρνηση και το αναπτυξιακό της σχέδιο, να παρατηρούσε ότι η «μυρωδιά» της αγοράς εργασίας συνοδεύεται από «οσμή» ρατσισμού. Μα, αλήθεια, για ποιο λόγο να δίνεται αυτό το μοναδικό προνόμιο «μαθητείας», «απόκτησης εμπειρίας», «σύνδεσης με την αγορά εργασίας» ή όπως αλλιώς μπορεί να ειπωθεί η θεσμοθέτηση εργασίας 16χρονων σε ξενοδοχειακές μονάδες, μόνο σε παιδιά προερχόμενα από δομές ανηλίκων; Γιατί να χάνει αυτό το δικαίωμα πχ. το παιδί ενός βουλευτή ή ενός ιδιοκτήτη ξενοδοχείου;
Απαντώντας σε ερώτημα δημοσιογράφου, ο κ. Μαραβέγιας, πραγματοποιώντας στην πραγματικότητα κριτική «από τα δεξιά» στην εκπαιδευτική πολιτική και στην κα Κεραμέως, παρατήρησε: «Δεν διδάσκεται τίποτα στα σχολεία για τον Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό και γι’ αυτό τα παιδιά νομίζουν ότι η λύση της ζωής βρίσκεται μόνο μέσα από το πανεπιστήμιο». Όμως η «αλήθεια», βρίσκεται εκεί έξω. Και μάλιστα, η συνεργασία Υπουργείου Εργασίας – Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου δεν έρχεται να περιοριστεί στη διδασκαλία, αλλά περνά στην υλοποίηση ενός επαγγελματικού προσανατολισμού.
Από τον Μάιο του 2019, και την προεκλογική ακόμη διατύπωση του Μητσοτάκη («Σκέφτομαι όμως και το νέο παιδί στο Περιστέρι που είναι 20 χρόνων και θέλει να πάει σε μια τεχνική σχολή και θέλει να έχει μια καλή επαγγελματική εκπαίδευση για να βρει αύριο δουλειά ως ψυκτικός ή ως ένα παιδί που μπορεί να επισκευάζει ανελκυστήρες. Δουλειές που μπορούν υπό προϋποθέσεις να είναι καλές και να του δώσουν ένα καλό εισόδημα. Δεν αφορά αυτή η συζήτηση μόνο τους αριστούχους των πανεπιστημίων. Αφορούν και τα νέα παιδιά τα οποία δεν θα πάνε στο πανεπιστήμιο, από επιλογή, και σήμερα δεν έχουν καμία εναλλακτική για το πώς θα χτίσουν τη ζωή τους»), μέχρι τις πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού για μέτρα (με την εύηχη ονομασία «πρώτο ένσημο») που υποτίθεται θα ευνοήσουν τους νέους που επιχειρούν για πρώτη φορά να βγουν στην εργασία, φαίνεται ότι πραγματοποιούνται σταθερά βήματα, στον δρόμο που έχει χαράξει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητοστάκης.
Όμως ήδη η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Επισιτισμό – Τουρισμό, αρνούμενη την πρόοδο, εξέφρασε την έντονη αντίθεσή της στα γαλάζια παιδαγωγικά και εργασιακά οράματα, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Με ποιο νομικό πλαίσιο θα γίνει αυτό; Το κράτος επιτρέπει πλέον επίσημα την παιδική εργασία;» καταλήγοντας «δεν θα αφήσουμε να γεμίσουν οι λάντζες των ξενοδοχείων με ανήλικα παιδιά!».
Ας σημειωθεί εξάλλου ότι οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης προβλέπουν ανάλογες «ευκαιρίες» για σύνδεση με την αγορά εργασίας και σε άτομα με αναπηρία, αυτή τη φορά ανεξαρτήτως ηλικίας. Μάλιστα, η κάλυψη του κόστους εργασίας τους θα γίνεται από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ: τα καλά νέα για τους εργαζόμενους, είναι, ταυτόχρονα, καλά νέα και για την εργοδοσία.
«Από την αρχή, επιδιώκουμε την αποϊδρυματοποίηση των παιδιών» επισημαίνει η υφυπουργός εργασίας, και συμπληρώνει: «Δεν θέλουμε τα παιδιά να περνούν στα ιδρύματα την παιδική και εφηβική τους ηλικία και φυσικά δεν θέλουμε να παραμένουν ως ενήλικες στα ιδρύματα με μοναδικό τους εισόδημα τα επιδόματα». Κατά τα άλλα, φιλολογικές συζητήσεις ήδη έχουν ανοίξει για το πόσο τυπικά ορθός είναι ο όρος «αποϊδρυματοποίηση» για τον νέο εκείνο που θα φεύγει από μία δομή φροντίδας ανηλίκων για να μεταφερθεί και να ενταχθεί στο προσωπικό μιας γαλέρας.
