Στο έδαφος της δεδομένης κλιμάκωσης και του βαθέματος της αντιλαϊκής πολιτικής της φτώχειας, της φορομπηξίας και της περαιτέρω συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών την επαύριο των εκλογών, με παλιά ή νέα κυβερνητική διαχείριση, (που προεξόφλησε μεταξύ άλλων και τροχιοδεικτική παρέμβαση Στουρνάρα, ο οποίος κυνικά χωρίς περιστροφές, με τη χαρακτηριστική αποστροφή του “δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για να υλοποιηθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων”, έσπευσε να κονιορτοποιήσει εκκωφαντικά τις κάλπικες υποσχέσεις και αυταπάτες που καλλιεργούσε η παραπλανητική δημαγωγική “παροχολογία” ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου), το αποτέλεσμα της κάλπης που σήμανε την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της Δεξιάς στο πολιτικό σκηνικό απογείωσε την “ευφορία” των διεθνών οίκων αξιολόγησης αλλά και των ντόπιων “επενδυτών”. Σύμφωνα λοιπόν με τα think tank των κακόφημων αγορών και λοιπούς ξένους και ντόπιους αναλυτές “το εκλογικό αποτέλεσμα μειώνει το πολιτικό ρίσκο”.
Σε ένα τέτοιο πανηγυρικό κλίμα, όπου περίσσεψαν τα φληναφήματα για “τις προοπτικές που ανοίγονται για τη χώρα” (οίκος αξιολόγησης AXIA), “το εντυπωσιακό στόρι της Ελλάδας τα επόμενα χρόνια…με τα ελκυστικά χαρακτηριστικά του δημόσιου χρέους” (EUROBANK EQUITIES), οι αδηφάγοι “οίκοι πιστοληπτικής ικανότητας” “προέβλεψαν”-απαίτησαν, δια στόματος της “ευαγούς” Optima Bank-, “επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων υπέρ της αγοράς στη δεύτερη διακυβέρνηση της ΝΔ, με στόχο (α)τη θετική τροχιά ανάπτυξης του ΑΕΠ, (β)την περαιτέρω αποκλιμάκωση(;) του δημόσιου χρέους (γ)την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας πιθανόν το β΄ εξάμηνο του 2023”. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο γενικός δείκτης τιμών του χρηματιστηρίου Αθηνών “αντέδρασε θετικά” σκαρφαλώνοντας στις 1.200,24 μονάδες, σημειώνοντας άνοδο 6%, για πρώτη φορά μετά τις 28 Ιούλη 2014 (1.213,31 μονάδες).
“Εκρηκτική”, σύμφωνα με τα αστικά ΜΜΕ, ήταν και η αύξηση του όγκου συναλλαγών. Μεγαλύτερη άνοδο κατέγραψαν οι δείκτες των τραπεζών (12,48%) και των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (7,54%), προεξάρχουσας της ΔΕΗ. Τα ελληνικά ομόλογα (22/5) είχαν “την καλύτερη επίδοση από τα άλλα κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης …η διαφορά μεταξύ της απόδοσης γερμανικού και ελληνικού δεκαετούς ομολόγου (το περίφημο spread) μειώθηκε κατά τέσσερις μονάδες βάσης”.
Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί πως οι “εθνικοί στόχοι” της ανάκτησης επενδυτικής βαθμίδας, της εκταμίευσης πόρων από το ταμείο ανάκαμψης, όπως και της επίτευξης των ματωμένων “πρωτογενών πλεονασμάτων” προϋποθέτουν τη διαιώνιση της βάρβαρης πολιτικής των κακόφημων μεταρρυθμίσεων σε εργασιακό, φορολογικό και ασφαλιστικό, την εφαρμογή της ακραία νεοφιλελεύθερης πολιτικής την οποία έρχεται η Δεξιά να εφαρμόσει αποθρασυμένη, με κεκτημένη ταχύτητα από τη σαρωτική νίκη της.
