Ας εξηγηθούμε για να μην υπάρχουν παρανοήσεις. Οι πρόσφατες δολοφονίες γυναικών από συζύγους, συντρόφους ή απλώς ληστές έφεραν στο προσκήνιο τον όρο γυναικοκτονία (δολοφονίες γυναικών). Ως όρος δεν είναι λάθος -όπως πχ η παιδοκτονία- και ως εκ τούτου η χρησιμοποιήσή του δημιουργεί ένα γλωσσικό πεδίο συνεννόησης. Αυτό που είναι πέρα για πέρα σφαλερό είναι η δημιουργία της «θεωρίας». Δηλαδή, πως η κυρία αντίθεση στη σύγχρονη κοινωνία είναι αυτή άντρα-γυναίκας και πως όλα τα δεινά πηγάζουν από την πατριαρχία, όπως λένε άσκεφτα ορισμένοι.
***
Ώστε ο Μητσοτάκης, αφού χειροκρότησε το καλοκαίρι τους ήρωες πυροσβέστες, τώρα τους μουτζώνει στέλνοντάς τους ΜΑΤ, χημικά, αντλίες νερού. Τα ίδια έκανε με τους γιατρούς, νοσοκόμους, εκπαιδευτικούς κλπ. Εξηγήσιμα πράγματα για την εξουσία που είναι διπρόσωπη και αντιλαϊκή. (Οι Κρήτες αγρότες τι ήθελαν τα καλούδια στον υπουργό;) Το ερώτημα είναι αν οι «ένστολοι των πυρκαγιών» βγάλουν και κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα.
***
Λένε ορισμένοι ότι οι συλλογικές αποφάσεις δεν έχουν καμία σημασία και ότι αξίζουν όσο και μια προσωπική μαρτυρία. Μέγα σφάλμα. Η πρόσφατη πολιτική και οργανωτική απόφαση του Μ-Λ ΚΚΕ, που πάρθηκε ύστερα από συζητήσεις δεκάδων κομμουνιστών/κομμουνιστριών, αξίζει ένα θησαυρό. Και μόνο γιατί είναι κτήμα-απόκτημα πολλών ανθρώπων. Ξέρουμε, βέβαια, ότι οι ιδέες έχουν αξία αν σμίξουν με τις πλατιές μάζες. Γι’ αυτό εργαζόμαστε.
***
Χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους της Γλασκόβης. Ζήτησαν μέτρα για τον πλανήτη αλλά και για την ακρίβεια και την πανδημία. Ξόρκισε ο καπιταλισμός το φάντασμα του κομμουνισμού, προς το παρόν. Αλλά η ταξική πάλη είναι αμείλικτη και πεισματάρα. Βρίσκει τρόπους να τρυπώνει στις ρωγμές και να προκαλεί ανατριχίλα στ’ άσπρα κολάρα. Αν σμίξει με τις επαναστατικές ιδέες, θα φέρει ανατριχίλες στα κέντρα των μπουρζουάδων.
***
Οι επέτειοι μας βοηθούν να αναστοχαστούμε, να ξαναδούμε το παρελθόν, να βγάλουμε συμπεράσματα, να τεμαχίσουμε το χρόνο με ορόσημα και κεφαλόσκαλα. Βέβαια, μπροστά μας θα συναντήσουμε διαστρεβλωτές και «μαστιγοφόρους». Ρωτούν αρκετοί γιατί γιορτάζουμε το «ΟΧΙ» στο φασισμό στις 28 Οκτώβρη και όχι την απελευθέρωση της Αθήνας και της χώρας από τους κατακτητές. Γιατί το δεύτερο θα ’πρεπε να συνδυαστεί με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το επαναστατικό ΚΚΕ. Πράγμα που δεν ήθελε και δε θέλει η άρχουσα τάξη. Γιορτάζουμε, λοιπόν, το Πολυτεχνείο ως κορυφαία εκδήλωση αντιιμπεριαλιστικής και αντιφασιστικής πάλης. Με όλο το μεγαλείο της γιατί θα δεχτούμε πως ο αγώνας ενάντια στη λήθη είναι τμήμα της ταξικής πάλης.
