Στο 2ο Παγκόσμιο, πρώτοι οι Ναζί έφτιαξαν τα Drachenzähne, τα Δόντια του Δράκου. Μικρές, σε σειρά, πυραμιδωτές κατασκευές, ανάμεσά τους νάρκες και στόχο να εμποδίζουν τη διέλευση αντίπαλων οχημάτων και να κομματιάζουν ανθρώπινες ζωές.
Όποιο πρόβατο βέβαια διανοούνταν να γευτεί το χορτάρι ανάμεσα τους, τιναζόταν ξεκοιλιασμένο στον αέρα.
Τα “Δόντια του Δράκου” μιμήθηκαν τα μεσαιωνικά bollards, που περικύκλωναν, μαζί με αλυσίδες και χαντάκια, φέουδα, πύργους και μοναστήρια, και… “με τη βοήθεια του θεού” και κάμποσων φονιάδων μισθοφόρων προστάτευαν τους φεουδάρχες και τους αφιερωμένους στο θεό. Ποιος να ξέρει αν “τα δόντια του δράκου” και τα bollards τα “εμπνεύστηκε” κάποιος, βλέποντας τα οδοντωτά βράχια, κατά μήκος της ακτής της Καπαλούα στη Χαβάη. Σημασία έχει πως για την οχύρωση του πλούτου και το θάνατο, ο ανθρώπινος νους ήταν πάντα πολύ ευρηματικός.
Τα bollards σήμερα, δεν είναι μόνο οι δέστρες των καραβιών ή οι χαμηλοί μεταλλικοί στύλοι που αποκλείουν πεζόδρομους. Είναι υψηλής τεχνολογίας, εφοδιασμένα με αισθητήρες, μεταλλικά παλούκια που μαζί με τσιμεντένια τείχη, περιφράζουν ιδιωτικές συνοικίες ή ιδιωτικές πόλεις πλουσίων, ενισχυμένα από σεκιουριτάδες, μισθοφόρους της εποχής.
Από το Fremont Place του Λος Άντζελες, όπου ο ιδιοκτήτης της βιομηχανίας Ζιλέτ προστάτευε τον εαυτό του και το χρηματοκιβώτιό του, μέχρι το Barratt της Θάτσερ και τις περιφραγμένες συνοικίες των λεφτάδων της Λατινικής Αμερικής, η οχύρωση του πλούτου απέναντι στη φτώχεια.
Η οχύρωση της παλιανθρωπιάς που λυμαίνεται τη γη και τον ανθρώπινο μόχθο, απέναντι στην πεινασμένη απόγνωση.
Στα πεδία των πολέμων, “τα δόντια του δράκου” και τα τείχη είναι σήμερα άχρηστα. Κανένα “δόντι του δράκου” και κανένα τείχος δεν μπορεί να εμποδίσει καμιά εχθρική εισβολή. Οι “έξυπνες βόμβες” που μπορούν να περάσουν ακόμη και μέσα απ’ τον αεραγωγό ανθρώπινου καταφύγιου, εκτοξεύονται από αεροπλάνα, αεροπλανοφόρα κήτη και τις 850 περίπου βάσεις των Αμερικάνων στη Γη.
Τα δόντια του δράκου είναι σάπια και κακοφορμισμένα και τα τείχη έμειναν για τους αρχαιολόγους μελετητές, τους φιλομαθείς περιηγητές και τους κυνηγημένους από τη φτώχεια και τον πόλεμο.
Η σημερινή εκδοχή των τειχών δεν αφορά σε εχθρικές επελάσεις. Τα σημερινά τείχη οχυρώνουν την παλιανθρωπιά και προστατεύουν αυτούς που την εκπροσωπούν.
Τα σημερινά δόντια του δράκου δαγκώνουν, απ’ τις οθόνες, μυαλά και συνειδήσεις. Τα θύματα των πολέμων και οι φτωχοί δεν έχουν πολιορκητικούς κριούς ούτε βόμβες. Μόνο απόγνωση.
Αυτήν ακριβώς την απόγνωση, οι εκπρόσωποι της παλιανθρωπιάς και του πλούτου, οι πολέμαρχοι και οι λελέδες τους, τη βαφτίζουν εισβολέα, ορθώνουν τείχη και μπήγουν στα μυαλά των τηλεθεατών “δόντια του δράκου”.
-Θα βάλετε 7000 παιδιά στη φυλακή;
Οικονόμου, “Μέσα όλοι”
Και γίνονται όλο και πιο ευρηματικοί. Αισθητήρες, θερμοκάμερες, drones, ηλεκτροφόρα σύρματα και δίχτυα για ανθρώπινες ζωές. Το πλωτό τείχος, που θα καραδοκεί τις βάρκες των κυνηγημένων, θα τις παγιδεύει, σαν το δόκανο το λαγό, και θα τις στέλνει στον πάτο της θάλασσας.
Κι έτσι στις δρακοσπηλιές, θα κοιμούνται όλοι ήσυχοι.
Απ’ όλους τους δράκους αγάπησα μόνο αυτόν που βρυχάται στους δρόμους, μέσα απ’ τα δάχτυλα του Estas Tonne.
Νίνα Γεωργιάδου
