Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.
Σπολλάτη σας. Μεθερμηνευόμενον, με τρεις και όχι δυο, κουβέντες, «εις πολλά έτη». Πολλά έτη αγαπητοί αναγνώστες, εύχεται η στήλη, για να τα κάνετε ό,τι θέλετε. Να μασουλήσετε, για παράδειγμα, όσες περισσότερες συντάξεις μπορείτε, σε πείσμα όλων αυτών των αγύρτηδων της εξουσίας, που με θράσος χιλίων πιθήκων μας κατηγορούν πως ζούμε πολύ. Συγνώμη κιόλας που δεν τα τινάζουμε. Τα πέταλα. -Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα- η ελληνική από τηλεοράσεως επικαιρότητα, ο θεός να την κάνει επικαιρότητα. Ενημερωθήκαμε ενδελεχώς για τα κάλαντα που άκουσαν οι πολιτικοί αρχηγοί. Τσίπρας στην Αθήνα; Κάλαντα από ανάδοχους γονείς με τα παιδιά τους. Φήμες πως ανάμεσα στους ανάδοχους γονείς εθεάθη η Ατζελίνα Τζολί, ελέγχονται ως ανακριβείς. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη; Κάλαντα από παιδιά του Συλλόγου Συνδρόμου Down Βόρειας Ελλάδας. Τσίπρας στα Τρίκαλα; Τσίπρας στο Παρίσι; Ά!! βρε Σαράφη της γνωστής αλυσίδας ανδρικής ένδυσης της δεκαετίας του ’80. Πρωτοπόρος! Άξιος! Όμως το πιο προχώ ήταν τα εγκαίνια σταθμού του μετρό, ο οποίος είχε την παγκόσμια πρωτοτυπία να πηγαίνεις στο σταθμό και να μην πηγαίνεις πουθενά. Ούτε στην προηγούμενη, ούτε στην επόμενη στάση. Ευτυχώς χωρίς εισιτήριο. Ομολογουμένως το προεκλογικο-τερμάτισε ο πρωθυπουργός… Παιδιά του Συλλόγου Συνδρόμου Down, έψαλλαν τα κάλαντα στον Κούλη, στην Αθήνα. Ο πρόεδρος του Συλλόγου, δώρισε στον Κούλη μια προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου!!! Αν ένα από τα υποκοριστικά του ονόματος Αλέξανδρος, δεν ήταν το Ρούλης, που κάνει ρίμα με το Κούλης, θα θυμώναμε. Μετά όμως θυμηθήκαμε τον καινοτόμο επιτηδευματία που στην Εθνική Οδό, κοντά στη Γέφυρα της Αλαμάνας, άνοιξε επιχείρηση πώλησης σουβλακιών για τους πεινασμένους οδοιπόρους, υπό την επωνυμία «Σουβλάκια ο Αθανάσιος Διάκος». Και απανωτά μας ήρθε στη θύμηση ο αντίστοιχος επιχειρηματίας της συμπρωτεύουσας, που υπερηφάνως διοικούσε το μαγαζί «Μπουγάτσες ο Μέγας Αλέξανδρος» και… ξαλεγράραμε. Στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα της αχαλίνωτης εθνοκαπηλίας, μένει να δούμε φίρμα με στολές καρναβαλιού «Περικεφαλαίες Ο Γέρος Του Μοριά». Πρόταση της στήλης: Να διώκονται για πλημμελή φύλαξη ανηλίκου οι γονείς που στέλνουν τα παιδάκια τους να πουν κάλαντα στους πολιτικούς αρχηγούς. Κάτω τα χέρια από τα παιδάκια. Η τηλεόραση τις μέρες των γιορτών αποκρουστική. Κλασσική μουσική, όπερα, τσίρκα, βαρετές επαναλήψεις -επαναλήψεων ανόητων ταινιών και σειρών, σάπιες δεισιδαιμονίες, μουσικές κάθε είδους και γούστου από προηγούμενα χρόνια, που εύχονταν «ευτυχισμένο το 2016, το 2017». Το μήνυμα: «Κοιτάτε περνάμε καλά, στο ζεστό σπιτικό, εμείς οι… πολιτισμένοι». Εικονική πραγματικότητα. Πίσω από το τζάμι, Αυτοί που κρυώνουν. Αρίφνητοι. Ανώνυμοι. Και το κρύο δυναμώνει στη θύμηση των απόντων οικείων, χαμένων στα φονικά τσουνάμια, τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, στην αφιλόξενη θάλασσα, που οι θεοί την έφτιαξαν για να χαράζουν τα φεγγάρια τούς φεγγαρόδρομούς τους, μα οι έμποροι των λαών τη μετέτρεψαν σε τάφο.
★★★
Η νέα χρονιά μπήκε ανταριασμένη. Τα πολεμικά ουρλιαχτά των δυναστών της γης, δυνάμωσαν. Δυνάμωσαν και οι αγωνίες των Ανθρώπων και ο άνισος αγώνας για τη μίζερη ζωή. Χαμοζωίτες τους θέλουν τους Ανθρώπους οι δυνάστες. Λίγο ψωμί και ένα μνήμα περιποιημένο. Η στήλη με το αρκτικό δίστιχο, έχει τη συνήθεια να προσπαθεί να αποτυπώσει την εποχή. Μα άλλαξε η επικαιρότητα του προηγούμενου δίστιχου της στήλης; Όχι! Δεν άλλαξε. Ο εχθρός εξακολουθεί να είναι Ακοίμητος, όπως μας προειδοποιούσε ο Αλεξάντρ Μπλοκ στο ποίημά του Οι Δώδεκα, από το Γενάρη του 1918 ακόμα. Όμως τώρα, πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Αρκετός καιρός πέρασε μέσα στη λάσπη, στη θανατερή ακινησία. Αν δεν κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα, ποιος θα ακολουθήσει; Έχουμε Χρέος να πούμε το δικό μας τραγούδι κατά πως μας καλεί ο Γιάννης Ρίτσος από τον κύκλο «Πέτρινος Χρόνος» και το ποίημά του ΧΡΕΟΣ: «Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ. Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι». Ας μην τους αφήσουμε να σαρώσουν τα έργα της Ζωής των ανθρώπων. Όλοι στον Αγώνα!
Τάνια
