Η ρεβιζιονιστική ηγεσία του ΚΚΕ έχει φτιάξει μεταπολιτευτικά μια παράδοση σχέσεων με το κόμμα της Δεξιάς που τα έχει όλα: Απο καταγγελίες της πολιτικής της ΝΔ ως την αμοιβαία παρουσία και τους χαιρετισμούς στα συνέδρια του ΚΚΕ και της ΝΔ εκπροσώπων της ΝΔ και του ΚΚΕ αντίστοιχα. Αλλά και για να μην ξεχνιόμαστε και από την συνεργασία με τη ΝΔ σε κυβερνητικό επίπεδο μέχρι την συνεργασία σε τοπικό, αγροτικό ή συνδικαλιστικό επίπεδο.
Πόσο συνάδει αυτό το είδος σχέσεων με ένα κομμουνιστικό κόμμα δεν θέλει και ερώτημα και δεν υπάρχει δύσκολη απάντηση για κάθε πραγματικά αριστερό άνθρωπο. Ωστόσο, η σχέση αυτή ΚΚΕ και ΝΔ υπάρχει. Αναπτύχθηκε πάνω στο έδαφος του κοινοβουλευτισμού και των αστικών πολιτικών ηθών, στα οποία η ρεβιζιονιστική ηγεσία προσχώρησε.
Αυτή η χρόνια παράδοση τηρήθηκε και στο 13ο συνέδριο της ΝΔ, στο οποίο απηύθηνε χαιρετισμό ο Γιάννης Γκιόκας μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ ευχόμενος δύο φορές “καλές και δημιουργικές εργασίες” στη ΝΔ. Άραγε για την ευόδωση του έργου της που “τυχαίνει” από τότε που έγινε κυβέρνηση να φορτώνει τον ελληνικό λαό με μπόλικα αυταρχικά και αντιλαϊκά -και φιλομονοπωλιακά όπως λέει και το ΚΚΕ- μέτρα;
Αλλά όταν πας να χαιρετίσεις συνέδριο ταξικού αντίπαλου και εχθρού με αβρότητες για “καλές και δημιουργικές εργασίες” τότε αυτές οι αβρότητες πάνε και παραπέρα. Φτάνουν και στο σημείο ο χαιρετισμός του ΚΚΕ να γράφει ότι “προσδοκά” από τη ΝΔ “αντίστοιχη στάση” με εκείνη που δείχνει το ίδιο “στις κοινοβουλευτικές και όχι μόνο διαδικασίες” και ειδικά “στην πρόσφατη διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης”, όπου ως γνωστόν θριάμβευσε το συναινετικό πνεύμα του ΚΚΕ με τη ΝΔ στο άρθρο για τους απόδημους. Και ακόμα να κάνει συστάσεις στη ΝΔ πως “μόνο κακό κάνουν πρακτικές και τοποθετήσεις και δικών σας δυνάμεων που εμμένουν σε έναν ωμό αντικομμουνισμό, σε μια αντιδραστική σκοταδιστική ρητορική, σε λογικές καταστολής κι αυταρχισμού” και πως “το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ενισχύουν και να νομιμοποιούν αντιδραστικές δυνάμεις κι αντιλήψεις”.
Αναρωτιέται κανείς τι σημαίνουν αυτές οι υποδείξεις της ηγεσίας του ΚΚΕ προς τη ΝΔ;
Ότι προσδοκά διόρθωση του αντικομμουνισμού και του αυταρχισμού της ΝΔ; Ότι “οι αντιδραστικές δυνάμεις και αντιλήψεις” είναι κάτι έξω από την ΝΔ και την πολιτική της;
Δείχνουν αφέλεια ή ότι η απουσία κομμουνιστικών αρχών έχει οδηγήσει την ηγεσία του ΚΚΕ σε μια στάση αυτολογοκριμένης κριτικής στην πολιτική της ΝΔ που εξωραΐζει και καλλιεργεί αυταπάτες για τον ταξικό χαρακτήρα του κόμματος της Δεξιάς;
