Μακρύς
είναι ο κατάλογος των νέων φίλων του
Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τραμπ και η
Μέρκελ, ο Μακρόν και ο Πούτιν, ο Νετανιάχου
του Ισραήλ και ο Σίσι της Αιγύπτου. Δεν
υπάρχει ιμπεριαλιστική ύαινα και
φασιστικό φίδι που να μην το εγκωμίασε
ο πρωθυπουργός της «ριζοσπαστικής
αριστεράς». Δεν πρόκειται για αναγκαστική
προσγείωση, πολιτική κουρελού και
οβιδιακές μεταμορφώσεις.
Όπως
τονίσαμε, προείπαμε και διείδαμε χρόνια
τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στο βαθύ DNA του τον
αστισμό και τη διαχείρισή του. Δεν είναι
ίδιος με τη ΝΔ του Μητσοτάκη, όπως δεν
έχουν τον ίδιο ρόλο οι τερματοφύλακες
και οι επιθετικοί παίχτες σε μια ομάδα.
Αλλά είναι στην ίδια ομάδα και τώρα
ετοιμάζονται να βάλουν τη θηλιά του
διλήμματος στους αριστερούς. Εμείς ή
το χάος! Σ’ αυτό το ψευτοδίλημμα
χρειάζονται άμυνες, αντοχές και τσαγανό.
Ας προετοιμαζόμαστε από τώρα…
▲▼▲
Πιθανόν λίγοι να έχουν αντιληφθεί ότι το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ και οι συνδικαλιστικές του εκφράσεις στον εκπαιδευτικό χώρο αποφεύγουν «όπως ο διάολος το λιβάνι» ν’ αναφερθούν στον δολοφονημένο Ν.Τεμπονέρα. Όχι ως σύνθημα αλλά ούτε και ως απλή αναφορά. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο (που τα ’σκιαζε η φοβέρα του επελαύνοντος φιλελευθερισμού) το ΚΚΕ υποκλίνονταν στην γκορμπατσωφική περεστρόικα και τά βρισκε με τον Μητσοτάκη, και τον Κύρκο. Είναι και αυτό βεβαίως. Αλλά νομίζουμε ότι η ηγεσία του ΚΚΕ απεχθάνεται τους αγώνες και τα παραδείγματα. Γι’ αυτό επίσης έχει ξεγράψει απ’ τα τεφτέρια της τον Σ.Πέτρουλα και τον Γ.Λαμπράκη. Θα αντιπεί κάποιος ότι αναφέρεται λίγο στο ΕΑΜ και περισσότερο στον Δημ.Στρατό Ελλάδας. Σωστό είναι αυτό. Μόνο που το κάνει για να κλέβει λάδι από την ιστορία, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και καμώνεται παλικαριές. Αλλά να μην αφήσουμε να πέσει κάτω, όπως κάνουν ορισμένοι που δεν έχουν ξεκόψει από τη μήτρα του ρεβιζιονισμού.
▲▼▲
Στο Υπουργείο Παιδείας ο ήπιος, μειλίχιος και καλός γέρων Κ.Γαβρόγλου μοιάζει σαν το καυτό τσάι που λιώνει τα (σκληρά) παξιμάδια. Με όπλο κάποιον διάλογο που γίνεται με τους… υπαλλήλους του, τη σύνεση, που σημαίνει υποταγή και συνεργασία, υπόσχεται διορισμούς στις ελληνικές καλένδες, δηλαδή στο απώτατο και άγνωστο μέλλον. Στο μεταξύ, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί γνωρίζουν όλη τη χώρα, κουβαλώντας στις αποσκευές και τις οικοσκευές τους ένα διορισμό και ένα σωρό ελπίδες. Μέσα στα σχολεία δουλεύει η κρεατομηχανή για τους μαθητές και ετοιμάζεται η παντοειδής αξιολόγηση. Αυτήν που δεν μπόρεσε να περάσει ο κατάλογος Κοντογιαννόπουλου, Σουφλιά, Αρσένη, Ευθυμίου, Στυλιανίδη, Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλου… Γιατί ο αντίπαλος είναι αντίπαλος ακόμα και όταν φοράει προβιά προβάτου.
▲▼▲
Σ’ ένα γνωστό τραγούδι του Σαββόπουλου ο κυρ Σταύρος από μεγάλος και τρανός μετατρέπεται σε ένα περιφρονημένο και ασήμαντο άτομο γιατί η ταξική πάλη και η ζωή είναι αμείλικτη και κυρίως αυτή που σχετίζεται με την πολιτική και τα δημόσια πρόσωπα. Το συμπέρασμα που βγαίνει από τις μεταμφιέσεις και τα Καμμένεια σάλτα είναι ότι αν δεν διαθέτεις σταθερή πυξίδα το λιγότερο είναι να βιώνεις τη μοναξιά της μεγαλειότητας, το περισσότερο να μη σε παίρνουν στα σοβαρά. Ο κοσμικός εθνικισμός των ΑΝΕΛ συντρίβεται στα βράχια μιας τραχειάς πολιτικής και το πολιτικό τους περίπτερο. Η πολιτική (αστική) πιάτσα μουρμουρίζει πως όλα έγιναν για μια «χούφτα καρέκλες» και η κουβέντα για την ονοματολογία είναι για το θεαθήναι. Δύσκολες μέρες για τους πολιτικούς απογόνους του ΛΑΟΣ.
Η Θέση
Η
ώρα άρπαξε τη μέρα από το σβέρκο
μην
σκορπίσουν τα γεγονότα σαν χυμένο
γάλα.
Ένας αέρας θυμωμένος σήκωσε
τα φτερά του,
ξεροβοριάς που μισεί
τους φτωχούς και τους άστεγους.
–
Κράτησέ μου μια θέση σύντροφε
μη
γράψει η ιστορία τις απουσίες μας
και
λιγοστέψει η σούπα στο αυριανό πιάτο.
Ούπω καιρός που λένε οι φιλόλογοι
ήρθε η ώρα να γράψουν οι σημαίες
μας,
τίποτα λιγότερο από τη λέξη
ελευθερία.
Κίτρινο πάνω στο κόκκινο,
κόκκινο πάνω στο άσπρο
υπάρχει
πάντα χρωματολόγιο της ελπίδας.
Ερρίφθη ο κύβος!
Δέκα χιλιάδες
γροθιές
είκοσι χιλιάδες μάτια της
αγρύπνιας
ένας πανώριος σκοπός
μεγάλος σαν βουνό.
Δίδυμοι αδελφοί
στον δρόμο
όλοι για έναν, ένας για
όλους,
κρατώντας μια στέρνα μελάνι
για να τελειώσουν το μανιφέστο
του λαού.
-Κράτησέ μου μια θέση σ’
αυτό το πανηγύρι
κυρίως στην πρώτη
γραμμή
για να θωρώ στην καμπούρα
του τοίχου
αράδες άλικες σαν αίμα
να φωνάζουν
«έγκλημα δεν είναι να
είσαι φτωχός,
το να μην κάνεις όμως
τίποτα
έγκλημα γίνεται».
Γενάρης 2019
