Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε μία εν ψυχρώ δολοφονία νεαρού Ρομά από αστυνομικό. Μετά τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα το 2021 και του Κώστα Φραγκούλη στη Θεσσαλονίκη το 2022, αυτή τη φορά, τη ζωή του έχασε χτυπημένος από σφαίρα αστυνομικού ο 17χρονος Χρήστος Μιχαλόπουλος ο οποίος, οδηγώντας αυτοκίνητο, επιχείρησε να διαφύγει από αστυνομικό έλεγχο σε επαρχιακό δρόμο της Βοιωτίας, το βράδυ του Σαββάτου 11/11/23.
Στο αυτοκίνητο που περικυκλώθηκε και ακινητοποιήθηκε από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και ΟΠΚΕ, υπήρχαν άλλοι τρεις ανήλικοι επιβάτες. Ένας από αυτούς, συγγενής του 17χρονου θύματος, καταγγέλλει πως ο αστυνομικός τράβηξε τον Χρήστο Μιχαλόπουλο έξω από το αυτοκίνητο και τον πυροβόλησε.
Για άλλη μία φορά η αστυνομία προσπάθησε να καλύψει από την πρώτη στιγμή την ευθύνη της, κάνοντας λόγο αρχικά για προσπάθεια του θύματος να αποσπάσει το όπλο του αστυνομικού, λέγοντας στη συνέχεια ότι ο πυροβολισμός έγινε λόγω εκπυρσοκρότησης, για να καταλήξει σε ανακοίνωσή της ότι «οι συνθήκες τέλεσης του πυροβολισμού διερευνώνται».
Ακόμα και μετά από αυτή την ακραία έκφραση του αυταρχισμού και της αστυνομικής βίας, η κυβέρνηση δε δίστασε να τοποθετήσει ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις γύρω από τον καταυλισμό των Ρομά στο Πυρί της Βοιωτίας, για να καταστείλουν τις αναμενόμενες και δίκαιες αντιδράσεις των κατοίκων, που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία του 41χρονου αρχιφύλακα της ΟΠΚΕ Βοιωτίας, που δολοφόνησε τον 17χρονο.
Η δολοφονία του Χρήστου Μιχαλόπουλου αποτελεί μία ακόμη κρατική δολοφονία με ρατσιστικά κίνητρα, αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας και ασυδοσίας που τροφοδοτείται από την κυβερνητική πολιτική τα τελευταία χρόνια και αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού και της νεολαίας. Και είναι η ίδια πολιτική της βάρβαρης κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας που την ίδια στιγμή που οπλίζει αστυνομικούς-«ράμπο» που δολοφονούν νέα παιδιά, καλλιεργώντας το ρατσιστικό μίσος και φασίζουσες αντιλήψεις, χτυπά τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας, πνίγει μετανάστες -όπως έγινε πρόσφατα με το έγκλημα στην Πύλο-, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο και τροφοδοτεί τις φασιστικές ομάδες και τη δολοφονική δράση τους. Η πολιτική αυτή δε διορθώνεται, δε μεταρρυθμίζεται. Μόνο ανατρέπεται με τους μαζικούς, ανυποχώρητους λαϊκούς αγώνες.
