Σε κονιορτοποίηση οδηγήθηκαν οι αρχικοί υπολογισμοί Αθήνας και Λευκωσίας ότι η καταδίκη της ρωσικής εισβολής και προσάρτησης των Ουκρανικών εδαφών από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, θα είχε ευνοϊκό αντίκτυπο στην κυπριακή υπόθεση, καθώς οι εξελίξεις θα υπενθύμιζαν και θα συμπαρέσυραν τη Δύση σε ανάλογη στάση ενάντια στην τουρκική εισβολή και τα διχοτομικά σχέδια των δύο κυπριακών κρατών.
Ωστόσο το πρώτο «επίτευγμα» της Λευκωσίας ήταν η αποξένωσή της από τη μέχρι σήμερα εξισορροπητική στάση της Μόσχας έναντι των Αμερικανοβρετανικών σχεδιασμών για τον έλεγχο του «αβύθιστου αεροπλανοφόρου» της Ανατ. Μεσογείου. Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές για πρώτη φορά του Ρώσου ΥΠΕΞ, Λαβρόφ, στην κατεχόμενη Κύπρο με το όνομα που μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει αποκαλώντας την «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου», προκειμένου να επισημάνει τη ρωσική δυσφορία στη στάση Αθήνας και Λευκωσίας για την ουκρανική κρίση.
Από την άλλη ο κατοχικός ηγέτης,Τατάρ, την ώρα που ο East Med εγκαταλείπεται από τους εμπνευστές του, Ελλάδα και Ισραήλ, είπε ότι εάν πρόκειται να εξορυχθεί φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, θα πρέπει να περάσει από το βόρειο τμήμα του κατεχόμενου νησιού και να συνδεθεί με τα Μικρασιατικά παράλια, που απέχουν μόλις 65 χιλιόμετρα, καθώς νέες εναλλακτικές λύσεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη για την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Το κυνήγι των Ρώσων πλουτοκρατών επανέφερε στο προσκήνιο το σκάνδαλο των χρυσών διαβατηρίων με την Κομισιόν να θέτει στο στόχαστρό της Κύπρο, Μάλτα και Βουλγαρία, ζητώντας από τα κράτη μέλη να αποσύρουν ή να μην ανανεώσουν άδειες διαμονής σε Ρώσους ή Λευκορώσους επενδυτές, που βρίσκονται στη λίστα κυρώσεων της ΕΕ. Μετά την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος του νησιού και την ένταξή του στα μνημόνια που στράγγισαν τα εισοδήματα των Κυπρίων, έρχεται ο πλήρης εξοστρακισμός των ρωσικών συμφερόντων, που αποτελούν σοβαρό συντελεστή της κυπριακής οικονομίας.
Είναι τέτοια η συμπαράσταση των Ευρωπαίων εταίρων στην Κύπρο, που στην πρόσφατη απόφαση αμυντικής αυτονομίας, στο κείμενο της «Στρατηγικής Πυξίδας», ενώ Ελλάδα και Κύπρος «φωτογραφίζονται» σαν οι απειλούμενες χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο, η ΕΕ αγνοώντας το αίτημα Αθήνας και Λευκωσίας απέφυγε να κατονομάσει σαν υπεύθυνη της απειλής την κατοχική Τουρκία.
Τέλος, το ενδεχόμενο να συμμετέχει η μεσολαβήτρια Τουρκία στο μελλοντικό σύστημα εγγυήσεων για την Ουκρανία ισχυροποιεί τη θέση της για μόνιμη διατήρηση των «εγγυητικών» της δικαιωμάτων και στην Κύπρο.
