Σε μία περίοδο που τα εργατολαϊκά στρώματα βιώνουν την ανέχεια και την εξαθλίωση και αγωνίζονται καθημερινά να τα φέρουν βόλτα με τα λιγοστά έως ανύπαρκτα, σε εποχές φτώχειας κι εξαθλίωσης, μεγάλης ανεργίας και συνεχών αντιλαϊκών επιθέσεων από την κυβέρνηση ΝΔ-Μητσοτάκη, σε καιρούς που ο καθένας μετρά και το παραμικρό ευρώ για να συμπληρώσει όσα χρειάζεται για θέρμανση, διατροφή, υγεία και τόσα άλλα…ε σε αυτές ακριβώς τις εποχές οι εργαζόμενοι ακούν και βλέπουν να περνούν δίπλα τους δισεκατομμύρια, επί δισεκατομμυρίων! Στον καπιταλισμό, θα επισημάνετε, ζούμε και θα έχετε απόλυτο δίκιο. Γιατί να μας προξενήσει εντύπωση το γεγονός του τόσου πλούτου; Οι αριθμοί, ωστόσο, και το μέγεθός τους είναι ενδεικτικοί, σωστότερα αποκαλυπτικοί, και θα μπορούσαμε να πούμε πως ζαλίζουν.
Το χρέος για παράδειγμα- όπως τραπεζικός όμιλος του εξωτερικού αναφέρει-, δημόσιο και ιδιωτικό, αγγίζει πλέον το 305% του ΑΕΠ της χώρας! Με απλούς, “μπακαλίστικους” λογαριασμούς θα πρέπει για τρία χρόνια “να μπει λουκέτο στο στομάχι” κι ό,τι παράγουμε, ό,τι βγάζουμε ως λαός κι ως χώρα να παραδοθεί ακέριο στις ντόπιες και ξένες ακρίδες και παράσιτα! Σε απόλυτους αριθμούς τρομάζει κανείς και ζαλίζεται ακόμη παραπάνω. Σε 657 υπολογίζονται τα δισεκατομμύρια του συνολικού χρέους, νούμερο θηριώδες και μόνο που το ακούς! Πραγματική παραζάλη. Κι αν αναλογιστούμε πως η “αιτία” κι ο “λόγος” των Μνημονίων, της επίθεσης και των αντιλαϊκών πολιτικών εδώ και 14 περίπου χρόνια υπήρξε, όπως οι μεγαλοαστοί μάς είπαν, η ανεξέλεγκτη κατάσταση στο πεδίο αυτό… τότε η ζάλη καταλήγει μέθη.
Το κρατικό χρέος υπολογίζεται πως φτάνει πάνω από 400 δισ.! Το ιδιωτικό – σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις μεγάλου τραπεζικού ομίλου- πάνω από 235! Από αυτά τα τελευταία, τα ιδιωτικά, τα 152 δισ. οφείλονται σε ασφαλιστικά ταμεία και στη γνωστή μας ΑΑΔΕ, με την ΑΑΔΕ -λέγε με εφορία-να διεκδικεί την πλειοψηφία των οφειλών περίπου 105 δισ. και τα ασφαλιστικά ταμεία περίπου 47!
Τον λογιστικό αυτόν πίνακα συμπληρώνουν τα δάνεια. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας αυτά, για το 2022, ανέρχονται στα 110 δισ., με τα επιχειρηματικά να πρωτεύουν φτάνοντας τα 72 δισ., τα στεγαστικά δεύτερα φτάνοντας περίπου τα 30 και τα καταναλωτικά περίπου 8,5! Κρυμμένα κάτω απ’ το χαλί τα “κόκκινα” δάνεια με το μέγεθός τους να αγγίζει τα 86 δισ.. Κρυμμένα κι αποσιωπημένα, έχουν παραδοθεί από τις τράπεζες στα αρπακτικά funds και μάλιστα για να τα ευχαριστήσουν παραπάνω για το έργο τους τούς έδωσαν και μπουναμά επιπλέον 18 δισ. ως εγγυήσεις, μήπως τυχόν και χάσουν τα…λεφτά τους!
Σταματάμε εδώ την παράθεση στοιχείων, γιατί πραγματικά τα νούμερα κι οι αριθμοί ζαλίζουν. Οι κομμουνιστές γνωρίζουμε καλά πως ο καπιταλισμός τους είναι σάπιος και δυσώδης, βρωμά και ζέχνει από όπου κι αν τον πιάσεις. Χίλια στολίδια πλουμιστά να του φορέσουν δεν κρύβεται η κατάσταση. Το ξέρουμε καλά. Η μπόχα είναι αφόρητη κι όλα συνηγορούν πως πρέπει γρήγορα ν’ ανοίξουμε τον δρόμο για μια άλλη κοινωνία, πραγματικά ανθρώπινη. ‘Ολα συνηγορούν πως εμείς οι μαρξιστές-λενινιστές, οι κομμουνιστές που διατρανώνουμε πως ο καπιταλισμός δεν είναι το ύστατο στάδιο της ανθρώπινης κοινωνίας, πως η ανυπόφορη αυτή ταξική σαπίλα πρέπει να ανατραπεί, όλα συνηγορούν πως έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Είμαστε αυτοί που διακρίνουμε το φως σ’ αυτήν τη μαυρίλα και μπορούμε να απλώσουμε το χέρι σε όσους το χρειάζονται!
