Διακήρυξη του Εκπαιδευτικού Ομίλου
Η πανδημία αποτέλεσε τη «χρυσή ευκαιρία» για την κυβέρνηση της ΝΔ ώστε να επιβάλει με σαρωτικό τρόπο μέτρα που χτυπούν το Δημόσιο Σχολείο, εντείνουν ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς, υποβαθμίζουν και απαξιώνουν την παρεχόμενη μόρφωση, ιδιωτικοποιούν παραπέρα την εκπαίδευση. Η κυβέρνηση με την πολιτική της προχώρησε ακόμα περισσότερο το αντιδραστικό έργο τής κατεδάφισης της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης, προωθώντας δεκάδες μέτρα, όσα δεν πρόφτασαν να επιβάλουν οι προκάτοχοί της την δεκαετή περίοδο των μνημονίων. Η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών, η «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και η διαβόητη Τράπεζα Θεμάτων, οι σαρωτικές αλλαγές στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, η αύξηση των εξετάσεων σε Γυμνάσια και Λύκεια, ο αντιδραστικός θεσμός των εξετάσεων τύπου «PISA» και πλήθος άλλων μέτρων αλλάζουν ριζικά προς το χειρότερο το DNA του Δημόσιου Σχολείου. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το νέο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.
Τα συνδικαλιστικά συνέδρια των δύο εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, πραγματοποιούνται κάτω από τη βαριά σκιά που απλώνει ο παρατεταμένος πόλεμος στην Ουκρανία. Η στρατιωτική εισβολή που εξαπέλυσε η Ρωσία και η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ, με την προσφορά μιας γιγαντιαίας οικονομικής, στρατιωτικής και πολιτικής στήριξης στο αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου, με το πρόσχημα της «υπεράσπισης της δημοκρατίας», αποκαλύπτουν τη σφοδρή σύγκρουση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται τόσο στην ανατολική Ευρώπη όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο διεθνής ορίζοντας σκοτεινιάζει και επανέρχεται η απειλή ενός γενικευμένου πολέμου και πυρηνικού αλληλοεκβιασμού. Η κυβέρνηση της ΝΔ κομπάζοντας πως στέκεται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», υπηρετώντας το δόγμα της υποτέλειας και της εξάρτησης, ευθυγραμμίζεται και στρατεύεται πίσω από τα φιλοπόλεμα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Στέλνει πρόθυμα, πρώτη και καλύτερη, οπλισμό στην Ουκρανία, μετατρέπει τη χώρα σε ένα απέραντο αμερικανο-ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, εμπλέκει τη χώρα και το λαό μας σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Κάτω η κυβερνητική πολιτική
Στο εσωτερικό μέτωπο, η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της Δεξιάς συσσωρεύει για το λαό και τους εργαζόμενους νέα δεινά. Η πρωτοφανής ακρίβεια στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα τιμολόγια του ρεύματος και στα καύσιμα, φτωχοποιούν βίαια και εξαθλιώνουν το λαό μας, πλήττουν τα πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα. Όσο κι αν ο οικονομικός πόλεμος των ΗΠΑ και ΕΕ ενάντια στη Ρωσία επιδρά στη σημερινή κατάσταση, η φτώχεια και η ακρίβεια δεν είναι αποκλειστικά «εισαγόμενο προϊόν», όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά αποτέλεσμα της σκληρής ταξικής πολιτικής της όλα αυτά τα χρόνια. Τα ψίχουλα που τώρα μοιράζει, τάχα για την «ανακούφιση» των λαϊκών στρωμάτων, αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας, της φτώχειας και της ανεργίας.
Η κυβέρνηση άφησε πίσω της νεκρούς και συντρίμμια
Η κυβέρνηση της ΝΔ διαχειρίστηκε την πανδημία με εγκληματικό τρόπο, με αυταρχισμό, μέτρα φασιστικού περιεχομένου, με αστυνομοκρατία και απαγορεύσεις, ποινές, πρόστιμα και συλλήψεις. Μετέτρεψε τα εμβόλια από όπλο ενάντια στην πανδημία σε μέτρο διχασμού και αυταρχισμού, νέων ποινών και απολύσεων, μέσω της υποχρεωτικότητας. Εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία απέναντι στο λαό, επιχείρησε να του φορτώσει όλη την ευθύνη με το περίφημο δόγμα της «ατομικής ευθύνης» συγκαλύπτοντας τις δικές της. Αντί για την πραγματική και ουσιαστική ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας με γιατρούς, νοσηλευτές, υποδομές, νοσοκομεία και ΜΕΘ, αντί για την επίταξη του ιδιωτικού τομέα, στήριξε προκλητικά τους κλινικάρχες προσφέροντας πακτωλό εκατομμυρίων και ασυλία. Απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, από το ΣΥΡΙΖΑ ως και το ΚΚΕ, επέδειξαν μια στάση προκλητικής ανοχής ακόμα και στήριξης. Οι δε συνδικαλιστικές τους δυνάμεις ακολουθώντας αυτήν ακριβώς τη γραμμή της ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση επέδρασαν παραλυτικά μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, κηρύσσοντας σιγή ασυρμάτου. Δυόμισι χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, η εγκληματική κυβερνητική διαχείριση αφήνει πίσω της εκατόμβες νεκρών και ένα κατερειπωμένο Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Τα αιτήματα των υγειονομικών και των σωματείων τους, για την άμεση και ολόπλευρη ενίσχυση του ΕΣΥ παραμένουν σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ!
Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα!
Τα συνδικάτα και τα δημοκρατικά δικαιώματα μπαίνουν στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής. Πλάι στους χουντονόμους που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις, την καταπάτηση του ασύλου και την εισβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η κυβέρνηση οικοδομεί ένα νέο αντιδραστικό καθεστώς χειραγώγησης των συνδικάτων. Ο διαβόητος νόμος «Χατζηδάκη», που ψηφίστηκε εν μέσω πανδημίας, γυρίζει προς τα πίσω το ρόλοι της Ιστορίας πάνω από έναν αιώνα. Το φακέλωμα των συνδικάτων και των εργαζόμενων, οι λεγόμενες «ηλεκτρονικές κάλπες» και συνελεύσεις δεν έρχονται να εκσυγχρονίσουν ή να «εκδημοκρατίσουν» το συνδικαλιστικό κίνημα. Το ακριβώς αντίθετο. Είναι μέτρα που εδραιώνουν ένα καθεστώς χειραγώγησης των συνδικάτων από το αστικό κράτος και την εργοδοσία, άσκησης τρομοκρατίας στους εργαζόμενους, ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης, περιορισμού και απαγόρευσης της απεργίας. Τα απανωτά χτυπήματα που δέχθηκε το εκπαιδευτικό κίνημα, το σύρσιμο των ΟΛΜΕ – ΔΟΕ στα δικαστήρια από την ηγεσία του ΥΠΑΙΘ για να χτυπηθεί η απεργία-αποχή από την αξιολόγηση -και όχι μόνο- επιβεβαιώνουν τις πραγματικές στοχεύσεις της κυβέρνησης. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αναμονή. Τα συνδικάτα, οι ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία πρέπει να σηκώσουν το γάντι της κυβερνητικής πρόκλησης, να υπερασπίσουν τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, την ανεμπόδιστη δράση των εργαζομένων, την απεργία και τη διαδήλωση. Ο νόμος «Χατζηδάκη» δεν πρέπει απλώς «να μείνει στα χαρτιά», πρέπει να ανατραπεί!
Απανωτά πλήγματα στο σώμα του Δημόσιου Σχολείου
Η πανδημία αποτέλεσε τη «χρυσή ευκαιρία» για την κυβέρνηση της ΝΔ ώστε να επιβάλει με σαρωτικό τρόπο μέτρα που χτυπούν το Δημόσιο Σχολείο, εντείνουν ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς, υποβαθμίζουν και απαξιώνουν την παρεχόμενη μόρφωση, ιδιωτικοποιούν παραπέρα την εκπαίδευση. Η κυβέρνηση με την πολιτική της προχώρησε ακόμα περισσότερο το αντιδραστικό έργο τής κατεδάφισης της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης, προωθώντας δεκάδες μέτρα, όσα δεν πρόφτασαν να επιβάλουν οι προκάτοχοί της την δεκαετή περίοδο των μνημονίων. Η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών, η «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και η διαβόητη Τράπεζα Θεμάτων, οι σαρωτικές αλλαγές στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, η αύξηση των εξετάσεων σε Γυμνάσια και Λύκεια, ο αντιδραστικός θεσμός των εξετάσεων τύπου «PISA» και πλήθος άλλων μέτρων αλλάζουν ριζικά προς το χειρότερο το DNA του Δημόσιου Σχολείου. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το νέο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών. Παρά τις κυβερνητικές τυμπανοκρουσίες και τους πανηγυρισμούς για τους 11.000 διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών, αυτοί δεν αποτελούν παρά μια σταγόνα στον ωκεανό της ελαστικής εργασίας, των αναπληρωτών και των 40.000 και πλέον κενών στα Δημόσια Σχολεία.
Το μέτρο της «τηλεκπαίδευσης», που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά μέσα στην πανδημία, αποτελεί μια αντιδραστική τομή για την εκπαίδευση. Αντί να ληφθούν μέτρα για τη λειτουργία των σχολείων στις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας (αραίωση τμημάτων, προσλήψεις εκπαιδευτικών, μαζικά δωρεάν τεστ κλπ), η κυβέρνηση επέβαλε ένα -πρωτοφανές σε διάρκεια- λουκέτο στα σχολεία, προκρίνοντας, προβάλλοντας την «τηλεκπαίδευση» σαν την μοναδική επιλογή. Παράλληλα, η τηλεκπαίδευση αξιοποιήθηκε ως αυταρχικός μηχανισμός για την καταστολή μαθητικών κινητοποιήσεων και όχι μόνο. Ακόμα και στον πρόσφατο χιονιά η κυβέρνηση, επιχειρώντας να αποδράσει από τις ευθύνες της για το φιάσκο της κατάρρευσης του κρατικού μηχανισμού, ενεργοποίησε ξανά την «τηλεκπαίδευση». Το βάθος και η ένταση των συνεπειών στη μόρφωση, την κοινωνική και συναισθηματική ωρίμανση των παιδιών από το παρατεταμένο λουκέτο δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα σε όλη τους την έκταση. Επιβεβαιώνεται όμως καθημερινά ότι η ζωντανή εκπαιδευτική πράξη είναι αναντικατάστατη.
Συμβιβασμός και ηττοπάθεια
Τα τελευταία τρία χρόνια -και ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας- οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές παρατάξεις τής ΝΔ (ΔΑΚΕ), του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ) και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ (ΠΕΚ – ΔΗΣΥ) επέβαλαν μια γραμμή συνθηκολόγησης και υποταγής απέναντι στην κυβερνητική πολιτική σε όλα τα βασικά ζητήματα. Αδρανοποίησαν τη δράση των σωματείων και των Ομοσπονδιών, αρνούμενες για μακρό χρονικό διάστημα να πραγματοποιήσουν Γενικές Συνελεύσεις, να καλέσουν σε μαζικές κινητοποιήσεις για τα καυτά ζητήματα της Δημόσιας Υγείας – Παιδείας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Αναπαρήγαγαν όλη την κυβερνητική τρομοκρατία για να δικαιολογήσουν την παραλυτική τους στάση, την υπόσκαψη και υπονόμευση κάθε προσπάθειας να αναπτυχθούν αγώνες απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Σε όλα τα βασικά ζητήματα που απασχόλησαν τον κλάδο των εκπαιδευτικών, οι δυνάμεις αυτές μετατράπηκαν σε κήρυκες της κυβερνητικής πολιτικής, κανονικοί συνδικαλιστικοί νάνοι που εκλιπαρούσαν την ηγεσία του ΥΠΑΙΘ σε «διάλογο». Ακόμα κι όταν η κυβέρνηση έστελνε στα δικαστήρια τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες και τη μεγαλειώδη κινητοποίηση των δασκάλων – καθηγητών ενάντια στην αξιολόγηση, οι δυνάμεις αυτές κήρυσσαν την υποταγή και την άνευ όρων συνθηκολόγηση, ξεπουλώντας ανοιχτά τον κλάδο των εκπαιδευτικών.
Όσο κι αν η ηγεσία του ΠΑΜΕ, κατά την προσφιλή της τακτική, προσπαθεί σήμερα να παραχαράξει την πραγματικότητα, στην πράξη τα τελευταία τρία χρόνια αποτέλεσε το αναγκαίο συμπλήρωμα στη συνθηκολόγα γραμμή των συνδικαλιστικών δυνάμεων των ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ. Αποτέλεσε, στην πραγματικότητα, εκφραστή της γραμμής του «μετά θα λογαριαστούμε», προχωρώντας σε συμβολικές και μυστικά οργανωμένες κινητοποιήσεις – φιέστες προσαρμογής στα κυβερνητικά μέτρα και τις απαγορεύσεις. Όλο αυτό το διάστημα υπονόμευσε την ανάπτυξη των αγώνων, σύρθηκε πίσω από τις συμβιβασμένες ηγεσίες του σ/κ, προσφέροντάς τους πολύτιμο άλλοθι. Εξαφανίστηκαν από τα σωματεία και τους δρόμους μπροστά στην ψήφιση των πιο αντικοινωνικών προϋπολογισμών εν μέσω πανδημίας, ξεπούλησαν ανοιχτά την 24ωρη απεργία το Νοέμβρη του 2020, υπονόμευσαν τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία και τα καλέσματα σε κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση του ΕΣΥ. Ξεπούλησαν ακόμα και την 24ωρη γενική απεργία τον περασμένο Ιούνη και σύρθηκαν πίσω από την «συνδικαλιστική μαφία» (όπως οι ίδιοι γράφουν) της ΓΣΕΕ. Κουνούν προκλητικά το δάχτυλο επιχειρώντας να χρεώσουν αλλού το ξεπούλημα της απεργίας-αποχής, όμως στην πράξη και το ΠΑΜΕ ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική υποταγής των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ακόμα και σήμερα, που η ακρίβεια και η φτώχεια σαρώνουν, με τη στάση τους ενισχύουν την αδράνεια του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος.
Από κοινού ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ/ΔΗΣΥ – ΠΑΜΕ έγραψαν μια από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία των δύο εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών, καταφεύγοντας στα πρωτοδικεία για να αυτοδιοριστούν, αρνούμενες πεισματικά για έναν ολόκληρο χρόνο να πραγματοποιήσουν συνδικαλιστικό συνέδριο. Πρόκειται για αντιδημοκρατική εκτροπή που όμοιά της δεν έχει ξαναδεί το εκπαιδευτικό κίνημα. Μοναδική «παραφωνία» σε αυτό το θλιβερό κατήφορο αποτέλεσαν οι ταξικές δυνάμεις των Παρεμβάσεων, με την αποφασιστική συμβολή του Εκπαιδευτικού Ομίλου, που κατήγγειλαν ανοιχτά το αντισυνδικαλιστικό πραξικόπημα και δεν συμμετέχουν στη δοτή-διορισμένη διοίκηση της ΟΛΜΕ.
Μαζικός ανυποχώρητος αγώνας
Απέναντι στη γραμμή της υποταγής και της συνθηκολόγησης, το ταξικό ρεύμα στην εκπαίδευση πάλεψε να προσανατολίσει τα σωματεία στην κατεύθυνση του μαζικού αγώνα για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας – Παιδείας, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, στις απαγορεύσεις, το σιδηρόφρακτο, αστυνομοκρατούμενο καθεστώς και τα φασιστικά μέτρα της κυβέρνησης.
Οι μεγάλες πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αξιολόγηση, με την σχεδόν καθολική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην απεργία-αποχή είναι καρπός της πολύχρονης προσπάθειας αυτών των δυνάμεων που εξόπλισαν το εκπαιδευτικό κίνημα με θεωρητικά, ιδεολογικά και συνδικαλιστικά όπλα, ενάντια στην κυρίαρχη προπαγάνδα και στις διάφορες ρεφορμιστικές αντιλήψεις για την «καλή αξιολόγηση» που προβάλλονται μέχρι και σήμερα μέσα στο εκπαιδευτικό κίνημα.
Ήταν η αποφασιστική συμβολή και η ανυποχώρητη στάση της ταξικής πτέρυγας στην εκπαίδευση, με τη σημαντική συμβολή του Εκπαιδευτικού Ομίλου, που διαμόρφωσε τη νικηφόρα γραμμή της αποχής από τις «ηλεκτρονικές κάλπες» για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, το Νοέμβρη του 2020, την ώρα που οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ/ΔΗΣΥ και οι ρεφορμιστές του ΠΑΜΕ ετοιμάζονταν από κοινού να συρθούν στα «ηλεκτρονικά παραβάν». Η μάχη αυτή δεν αφορούσε ποτέ τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, όπως διατείνονται ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ. Αυτά ήταν και παραμένουν όργανα του κράτους, ιμάντες εφαρμογής της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής. Όπως επιβεβαιώθηκε με το ν. «Χατζηδάκη», στόχος της κυβέρνησης ήταν να νομιμοποιήσει στη συνείδηση των 160.000 εκπαιδευτικών -και όχι μόνο- το μέτρο των «ηλεκτρονικών εκλογών», για να το εφαρμόσει γενικευμένα στα συνδικάτα. Η καθολική αποχή των εκπαιδευτικών από τη φάρσα των εκλογών αυτών αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη στη μάχη για την ανατροπή του αντισυνδικαλιστικού τερατουργήματος.
Τι να κάνουμε
Στα Συνδικαλιστικά Συνέδρια των ΟΛΜΕ και ΔΟΕ ο Εκπαιδευτικός Όμιλος, βασική συνιστώσα του ταξικού ρεύματος των Παρεμβάσεων, προβάλλει τη γραμμή του ενιαίου πανεκπαιδευτικού αγώνα ενάντια στην πολιτική που συνθλίβει το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο, που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση της νέας γενιάς, πετώντας τη στο κοινωνικό περιθώριο, που χτυπά τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών. Είναι ώριμες οι συνθήκες για να γίνει πράξη το αίτημα για Μια Ομοσπονδία όλων των εκπαιδευτικών.
Απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου, πρέπει να συγκροτήσουμε ενιαίο πανεργατικό μέτωπο αντίστασης και πάλης με όχημα τα συνδικάτα, σε ταξική και αγωνιστική κατεύθυνση. Να διεκδικήσουμε πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις, σταθερή μόνιμη εργασία. Να παλέψουμε για την ανατροπή της αντιλαϊκής – αντεργατικής πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ολιγαρχίας.
Μπροστά στην κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, τις στρατιωτικές επεμβάσεις και τον πόλεμο στην Ουκρανία πρέπει να συγκροτηθεί το πιο πλατύ αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα Πρέπει να μπει στην ημερήσια διάταξη η συγκρότηση ενός ισχυρού αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Να σταθούμε αλληλέγγυοι στους λαούς που γίνονται θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Να απαιτήσουμε να μην υπάρξει καμία εμπλοκή της χώρας μας στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Να παλέψουμε για να φύγουν οι αμερικανικές βάσεις, για την έξοδο της χώρας από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για να ανατραπεί το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και κυριαρχίας, για την ειρήνη και φιλία των λαών.
Η ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος και των σωματείων σε ταξική και αγωνιστική κατεύθυνση, η πραγματική αλλαγή των συσχετισμών και το δυνάμωμα των αγώνων περνούν μέσα από την ανυποχώρητη διαπάλη με τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, με την αποκάλυψη και καταγγελία της συμβιβαστικής πολιτικής τους. Περνά μέσα από την αντιπαράθεση με τη ρεφορμιστική πολιτική του ΠΑΜΕ που, παρά τις «ταξικές» κορώνες, στην πραγματικότητα δεν έχει εμπιστοσύνη στη δύναμη του μαζικού αγώνα και η δράση του γίνεται συμπλήρωμα του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
- Αγωνιζόμαστε – παλεύουμε για:
- Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις! Να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας!
- Μαζικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών! Να καλυφθούν όλα τα κενά!
- Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις – Κάτω η πολιτική των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση!
- Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα, τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα! Να ανατραπεί το αντεργατικό έκτρωμα «Χατζηδάκη»!
- Ταξική ανασυγκρότηση των σωματείων! Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς προς όφελος των αγώνων και των εκπαιδευτικών!
- Ισχυρό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ενάντια στους κατακτητικούς πολέμους των ιμπεριαλιστών! Ειρήνη και Φιλία των λαών!
- Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ-ΕΕ! Να φύγουν οι βάσεις των ΗΠΑ! Καμία εμπλοκή στα φιλοπόλεμα σχέδιά τους! Κάτω το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης!
