Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η στάση της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ στην ΟΜΕ «δίνουμε ανοχή στην πρόταση που έχει κατατεθεί» (από ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ για συμμετοχή στην αξιολόγηση της σχολικής μονάδας με βάση τα «ενιαία κείμενα»). Μπορεί να ήρθε με καθυστέρηση δυο χρόνων στην ΟΛΜΕ, αλλά όλο αυτό το διάστημα και στη ΔΟΕ, αλλά και σε ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ κράτησε κατά περίπτωση στάση ανοχής, στήριξης μέχρι και ανοιχτής υπεράσπισης των ενιαίων κειμένων (ΕΛΜΕ Πειραιά κλπ). Όλο αυτό το διάστημα υποχώρησε από το «Όχι στη αξιολόγηση» στην αναζήτηση και αποδοχή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο της αξιολόγησης. Και με την τελευταία του πράξη απέδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο ότι η κριτική για τα ενιαία κείμενα της ΔΟΕ, η οποία εξαντλούνταν στις Παρεμβάσεις, έγινε αποκλειστικά για το χτύπημα των Παρεμβάσεων και για ψηφοθηρικούς -πάντα- λόγους.
Εδώ και χρόνια το ΠΑΜΕ εμφανιζόταν ως πολέμιος της αξιολόγησης, ομνύοντας στην ανάγκη αγώνων και αντίστασης για να μην υλοποιηθεί. Ωστόσο, τα δυο τελευταία χρόνια η εναντίωσή του αφορά την «αντιεκπαιδευτική», την «αντιπαιδαγωγική», την «αντιδραστική» αξιολόγηση, αφήνοντας το παράθυρο ανοιχτό για τις ψευδαισθήσεις περί καλής αξιολόγησης, ενώ η επιχειρηματολογία ενάντια στην αξιολόγηση επικεντρώνεται στα κριτήρια της αξιολόγησης που διατυπώνει η κυβερνητική πρόταση. «Οι εκπαιδευτικοί δεν αρνούνται την αξιολόγηση … Τα κριτήρια της αξιολόγησης, που προωθεί η κυβέρνηση, δεν έχουν καμία σχέση με αυτήν την ανάγκη και αποκαλύπτουν το πραγματικό αντιπαιδαγωγικό περιεχόμενό της.» (ΠΓ του ΚΚΕ 16 – 10 – 2021).
Γι´ αυτό και το ΠΑΜΕ υποστήριζε στα λόγια την απεργία – αποχή από την αξιολόγηση με τον όρο να είναι απόφαση της ΟΛΜΕ και όχι από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Γι´ αυτό και συκοφάντησε και υπονόμευσε την απόφαση των πρωτοβάθμιων σωματείων για απεργία – αποχή. Γι´ αυτό και τήρησε μια αντιφατική στάση που προκαλεί σύγχυση και απογοήτευση: στην περίπτωση της ατομικής αξιολόγησης, όπως και των μεντόρων και ενδοσχολικών συντονιστών, το ΠΑΜΕ στηρίζει την απεργία- αποχή από τα πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά όχι από την αυτοαξιολόγηση/αξιολόγηση της σχολικής μονάδας! Γι´ αυτό και προτιμά τη συμπόρευση με τη ΔΑΚΕ και τις ΣΥΝΕΚ και όχι τον δρόμο της απεργίας – αποχής και της αντίστασης για την ανατροπή του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης.
Γιατί αυτή η στροφή του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ;
Εκφράζει μια πολιτική αντίληψη ανάθεσης και, κυρίως, φόβου και αποφυγής σύγκρουσης. Είναι το αποτέλεσμα μιας γραμμής συνθηκολόγησης και συμμόρφωσης στις πιέσεις του συστήματος, που ειδικά την τελευταία 4ετία το έφερε στην ουρά της κυρίαρχης πολιτικής, από την κατάθεση στεφάνου στην πλακέτα της Μαρφίν μέχρι την προκλητική ψήφιση του επιδόματος στα σώματα ασφαλείας. Είναι η πολιτική του «να βγάλει ο λαός τα συμπεράσματά του και να το αποδείξει στην όποια κάλπη». Είναι μια κοινοβουλευτική αντίληψη για το κίνημα, που δεν εμπιστεύεται την κίνηση των εκπαιδευτικών και γενικότερα των εργαζομένων. Άλλωστε για το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ δεν υπάρχουν μεγάλες εικόνες του εκπαιδευτικού και γενικότερα λαϊκού κινήματος που το ίδιο να μην κινήθηκε εντός των κυρίαρχων ορίων. Στις πανεκπαιδευτικές απεργίες στην ΟΛΜΕ το 1988, το 1990, το 1997, το 2006 στους δασκάλους, το 2013 με τις διαθεσιμότητες, ήταν πάντα απέναντι, αλλά και το 2008 με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Είναι η ίδια λογική του ΚΚΕ, του ρεαλιστικού συμβιβασμού.
Να θυμίσουμε ότι στο 20ό Συνέδριο της ΟΛΜΕ (Ιούλης 2022) το τρίγωνο του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ νεκρανασταίνει την αξιολόγηση βαφτίζοντάς την «αποτίμηση». Πρόκειται για νεκρανάσταση, γιατί ξεθάβουν αποφάσεις του κλάδου μέχρι το 1997 και ανατρέπουν τις νεότερες.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Το 20ό Συνέδριο της ΟΛΜΕ, ανταποκρινόμενο στις προκλήσεις των καιρών και τις ανάγκες του κόσμου της εκπαίδευσης, προβαίνει στην επικαιροποίηση των σχετικών αποφάσεων αλλά και των επιστημονικών συμπερασμάτων προηγούμενων Συνεδρίων (4ο, 5ο , 6ο, 7ο, 8ο).»
Ωστόσο, οι θέσεις του 13ου Συνεδρίου το 2007 είναι ξεκάθαρες και αντίθετες με την αξιολόγηση-χειραγώγηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων, αλλά και με την «αποκέντρωση/αυτονομία».
Σε αυτό το τρίγωνο του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ) που με πραξικόπημα προσπάθησαν να επιβάλουν την αντίληψή τους για την αξιολόγηση και δεν συνέχισαν την απεργία – αποχή τον Οκτώβρη του 2021, παρέχει συγχωροχάρτι το ΠΑΜΕ και έρχεται σε κόντρα με τα 21 πρωτοβάθμια σωματεία που έχουν αποφασίσει απεργία – αποχή!
Η μάχη κατά της αξιολόγησης σε όλες τις φάσεις και τις διαδικασίες της είναι ενιαία και πρέπει να δοθεί με το ισχυρό όπλο της απεργίας – αποχής, και της κεντρικής απεργιακής αναμέτρησης με στόχο την κατάργησή της. Χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι ο ΕΝΙΑΙΟΣ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ είναι αυτός που μπορεί να ανασχέσει τη συνολική κυβερνητική επίθεση που δέχεται η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.
