ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΞΕΓΥΜΝΩΘΗΚΕ ΞΑΝΑ…
Για δωδέκατη φορά την τελευταία τριετία το Υπουργείο Παιδείας έσυρε στα δικαστήρια τον κλάδο μας για την απεργία-αποχή ενάντια στην ατομική αξιολόγηση, την οποία έχει απορρίψει από την αρχή η συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων και συναδελφισσών. Απέναντι στην δημοκρατική βούληση των εκπαιδευτικών, ο βασιλιάς είναι γυμνός και καταφεύγει ξανά χωρίς το παραμικρό φύλλο συκής στον ωμό αυταρχισμό με τρεις αλλεπάλληλες αγωγές σε ΟΛΜΕ-ΔΟΕ-ΑΔΕΔΥ μέσα σε λίγες μέρες. Για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση της ΝΔ, πιστός υπηρέτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ, προσπαθεί να επιβάλει την αξιολόγηση με τις δικαστικές αποφάσεις, την καταστολή, την φίμωση, τις απειλές και τον φόβο. Οι τυμπανοκρουσίες για «δημοκρατία», «ελευθερία», «πρωτοβουλία» και «καινοτομία» αποδεικνύονται φούμαρα!
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: ΟΙ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟΚΗΝΙΟ…
Για μια ακόμη φορά οι σύμβουλοι, θλιβεροί κήρυκες του φόβου, που γεννήθηκαν από τη μήτρα της αξιολόγησης, επιχειρούν να περάσουν τις πόρτες των σχολείων ως «άβουλοι» και «μοιραίοι» επιθεωρητές. Οι «συνάδελφοι» με τους «παιδαγωγικούς τίτλους», έχουν μετατραπεί σε φερέφωνα των κυβερνητικών απειλών, σε μέντορες της πειθάρχησης και της κατάπνιξης της ελεύθερης σκέψης, έτοιμοι να αξιολογήσουν την εκπαιδευτική πράξη σε φόρμες με κουτάκια.
ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ: 45ΛΕΠΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΣΚΕΤΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ…
Για πρώτη φορά μετά από 42 χρόνια νεοδιόριστοι συνάδελφοι, που κράτησαν με την ψυχή τους όρθιο το δημόσιο σχολείο ολόκληρη την προηγούμενη δεκαετία, σέρνονται σε «θεατρικές παραστάσεις» αναξιοπρέπειας με κομπάρσους τους μαθητές και τις μαθήτριές μας, κατά παράβαση κάθε έννοιας παιδαγωγικής δεοντολογίας και επιστημονικής θεωρίας, σκέψης και αρχής. Είναι πλέον γνωστές σε όλους οι αναρίθμητες περιπτώσεις ευτελισμού της εκπαιδευτικής πράξης, των εκπαιδευτικών και των μαθητών, που λαμβάνουν χώρα κατά τις 45λεπτες παραστάσεις του νεοεπιθεωρητισμού: τάξεις που στολίζονται, μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που εκπαραθυρώνονται στο βωμό της «υποδειγματικής διδασκαλίας», μαθητές που προετοιμάζονται μέρες πριν για να ανταπεξέλθουν στην κακόγουστη και κακοστημένη παράσταση. Σχέδια μαθήματος, που, όπως και στον στρατό, όλοι οι μετέχοντες γνωρίζουν ότι αρχίζουν και τελειώνουν στο 45λεπτο της επιθεώρησης, στο τέλος της οποίας οι επιθεωρητές καμώνονται τους ανήξερους για την επίδραση της παρουσίας τους στην τάξη και βαθμολογούν με αιτιολογημένες εκθέσεις.
ΠΡΑΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: «ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ»…
Για μια ακόμη φορά σύμβουλοι, διευθυντές και λοιποί εξωραϊστές μιας άθλιας διαδικασίας μάς καλούν να συμμετάσχουμε για «να ξεμπερδέψουμε», τη στιγμή που ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι καταλαβαίνουν ότι όχι απλώς «δεν ξεμπερδεύουμε», αλλά εμπλεκόμαστε στη δίνη μιας ατέρμονης διαδικασίας αξιολόγησης, με μοναδικό στόχο την κατηγοριοποίηση, τη χειραγώγηση και τη διάλυση εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Και οι πλέον καλοπροαίρετοι συνειδητοποιούν ότι η αξιολόγηση δεν αφορά στη μονιμοποίηση, αλλά ακριβώς στην κατάργηση κάθε έννοιας μονιμότητας, σταθερότητας και εργασιακής ασφάλειας. Με λίγα και απλά λόγια, δεν μονιμοποιούνται οι δόκιμοι, αλλά οι μόνιμοι μετατρέπονται όχι μόνο σε δόκιμους, αλλά και σε αποδιοπομπαίους τράγους, ενώ η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, παρίσταναν τις αθώες περιστερές για την αδιοριστία, τις εκατοντάδες χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες λόγω μη κάλυψης των κενών, τα υπερπληθή τμήματα, τα σχολεία-μαμούθ, την ακαταλληλότητα των σχολικών βιβλίων, τη μετατροπή του σχολείου σε έναν εξεταστικό μαραθώνιο όπου οι μαθητές μας γίνονται άλογα κούρσας εκκινώντας από άνισες θέσεις. Άλλα τα παιδιά του Περιστερίου και άλλα του Κολωνακίου…
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΑ: ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΘΛΙΒΕΡΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΖΩΗ;…
Η απάντηση είναι απλή: πολύ πιο θλιβερή! Γιατί αν κερδίσουν οι κήρυκες του φόβου και η αξιολόγηση εδραιωθεί, τότε από το «κάνε το να σου βάλω άριστα να ξεμπερδεύεις, αφού και μένα με υποχρεώνουν» θα έρθει το επόμενο στάδιο «Τι να κάνω και εγώ αφού με υποχρεώνουν με την ποσόστωση να κρίνω κάποιους ανεπαρκείς;», μέχρι να φτάσουμε στον τελικό πραγματικό στόχο αυτής της πολιτικής, όταν οι σημερινοί άβουλοι και μοιραίοι «σύμβουλοι» θα μετατραπούν στους αυριανούς άτεγκτους τιμωρούς κάθε άλλης φωνής, σκέψης και δράσης από αυτήν που απαιτεί και επιβάλλει η κυρίαρχη πολιτική.
Πολλοί κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και παριστάνουν τους αδαείς. Κάνουν ότι δεν βλέπουν πουθενά τον ρόλο του φόβου στην αξιολογική διαδικασία. «Εγώ δεν φοβάμαι κανέναν», κομπάζουν κάποιοι από τους θιασώτες της αξιολόγησης. Υποκρίνονται! Όποιος βρίσκεται στα σχολεία τα τελευταία χρόνια γνωρίζει καλά ότι ο φόβος στοιχειώνει τους συλλόγους, λέξη που ακούγεται ολοένα και περισσότερο. Ο φόβος και όχι η βούληση είναι που οδηγεί όσους νεοδιόριστους συναδέλφους αποδέχθηκαν την αθλιότητα του νεοεπιθεωρητισμού και «κάλεσαν» τον επιθεωρητή στην τάξη. Από αυτούς που φοβούνται μην και δεν μονιμοποιηθούν (άγνωστος μέχρι πριν 2 χρόνια αυτός ο φόβος), μέχρι αυτούς που φοβούνται μην χάσουν τη θέση του συμβούλου ή του διευθυντή (φαιδρός φόβος αυτός, αν μιλάμε για εκπαιδευτικούς…), μέχρι αυτούς που φοβούνται μην απολυθούν! Στα σχολεία, το 2024, παντού μιλούν για τον φόβο. Αυτό ακριβώς φέρνει η αξιολόγηση. Η πειθάρχηση και η χειραγώγηση, λέξεις που έχουν γραφτεί στις ανακοινώσεις των εκπαιδευτικών σωματείων χιλιάδες φορές, δεν αφορούν κάποιο ακαθόριστο μέλλον. Αφορούν το παρόν. Είναι τα πραγματικά συνώνυμα της αξιολόγησης και τα πρώιμα τέκνα της. Πριν ακόμη επιβληθεί αυτή, έχει σπείρει τα τον φόβο στα σχολεία. Αν ατονίσουν οι αντιστάσεις του κλάδου, αν η αξιολόγηση κερδίσει κι άλλο έδαφος, ο ζόφος και η εξουθένωση θα είναι η καθημερινότητα των σχολείων.
ΝΑ ΚΛΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ, ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΑ, ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ!
Για μια ακόμη φορά είναι ανάγκη οι εκπαιδευτικοί να σταθούμε όρθιοι. Όσοι επιμένουν να θυμούνται και να κρατούν στην ψυχή τους στοιχειώδεις παιδαγωγικές αλήθειες, καταλαβαίνουν ότι οι υποταγμένοι και φοβισμένοι δάσκαλοι, όχι απλώς δεν μπορούν να διδάξουν, αλλά, όπως έλεγε ο μεγάλος δάσκαλος Δημήτρης Γληνός, γίνονται «διπλά σκλάβοι», «ανίκανοι»! Αυτό είναι το μόνο δίλημμα, για τους εκπαιδευτικούς και το δημόσιο σχολείο. Αν θα νικήσει ο φόβος ή η αλήθεια. Αν θα μπαίνουμε στις τάξεις σκυμμένοι ή όρθιοι. Και σε αυτό δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας συμβολισμός.
Το νέο μπαράζ αγωγών του υπουργείου είναι η πιο καθαρή απόδειξη για τρεις αλήθειες: Πρώτον, ο κλάδος συνεχίζει να τάσσεται συντριπτικά εναντίον της αξιολόγησης. Δεύτερον, παρά τις διαρκείς απειλές, τις αγωγές και την τρομοκρατία, η αξιολόγηση δεν έχει προχωρήσει ουσιαστικά, ούτε καν στο ευάλωτο κομμάτι των νεοδιόριστων. Τρίτον, μετά και το τελευταίο βάλτωμα της διαδικασίας και τη συμμετοχή ακόμη και πολλών διευθυντών στην απεργία-αποχή κατά την Α2, για το υπουργείο μόνη επιλογή ήταν ξανά ο φόβος. Οι τελευταίες αγωγές, όπως και όλες οι προηγούμενες, δεν είναι ένδειξη ισχύος του υπουργείου, αλλά απόδειξη της πλήρους αδυναμίας του, 4 χρόνια μετά, να πείσει, να κερδίσει έστω και το ελάχιστο έδαφος μέσα στον κόσμο της εκπαίδευσης.
Όταν η κυβέρνηση της ΝΔ φιμώνει τους δασκάλους, τότε κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σιωπά «για να μη χάσει τη θέση του»… Όσοι θέλουν να αποκαλούνται συνάδελφοι, ας γυρίσουν εκεί όπου βρίσκονται σήμερα οι συνάδελφοι, στην τάξη! Οι πραγματικοί παιδαγωγοί ποτέ δεν πήραν αυτόν τον τίτλο από κάποιο παχυλό επίδομα. Τον κέρδισαν με την στάση τους και το παράδειγμά τους, μέσα και έξω από την τάξη!
· ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ! ΜΕ ΕΠΑΝΑΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΑΠΟΧΗΣ, ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ, ΑΠΟ ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ-ΕΛΜΕ! ΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΣΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ! ΜΕ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ! ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ!
· Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ – ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ – ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ -ΥΠΟΤΑΓΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!
· ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΠΛΕΥΡΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
· ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
