Εντείνονται ξανά τα σκληρά παζάρια μεταξύ Ισραήλ – Ρωσίας, αλλά και μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας, γύρω από τη Συρία και το Ιράν, ενώ υπάρχουν ανοιχτά πολεμικά μέτωπα σε ένα πλαίσιο εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών ανταγωνισμών. Με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν συναντήθηκε στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπένετ, στην πρώτη συνάντησή τους αφότου ο Μπένετ ανέλαβε την πρωθυπουργία. Η συνάντηση, το περιεχόμενο της οποίας περιλάμβανε επισήμως τη διμερή συνεργασία, την «περιφερειακή ασφάλεια» και τις εξελίξεις σε Συρία, Ιράν και Αφγανιστάν, διήρκεσε πέντε ώρες, ενώ δεν υπήρξαν επίσημες δηλώσεις μετά την ολοκλήρωσή της.
Σε κάθε περίπτωση, πέρα από τα ζητήματα της διμερούς συνεργασίας, στο επίκεντρο βρέθηκαν οι αντιθέσεις γεωπολιτικών συμφερόντων των δύο χωρών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με Συρία και Ιράν. Σε αυτό το πλαίσιο, συζητήθηκαν το μέλλον των ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών κατά φιλοϊρανικών πολιτοφυλακών στη Συρία, για τις οποίες θεωρείται ότι υπήρχε μια ανοχή από τη ρωσική πλευρά τα προηγούμενα χρόνια, όπως και οι εξελίξεις γύρω από το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Από την ισραηλινή πλευρά η συνάντηση χαρακτηρίστηκε «θερμή και θετική» με την επισήμανση πως αντιμετώπισε «σειρά σημαντικών ζητημάτων και για τις δύο χώρες». Δεν διευκρινίστηκε πάντως, για το εάν και πού υπήρχε σύγκλιση. Πάντως και η Συρία και το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα δεν είναι από τα θέματα στα οποία αποτυπώνεται απαραίτητα σύγκλιση των θέσεων ανάμεσα σε Ρωσία και Ισραήλ. Το αντίθετο.
Το Ισραήλ για παράδειγμα αντιτίθεται σφόδρα στη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα επιθυμώντας την ακύρωσή της και την αντικατάστασή της από άλλη που θα περιορίζει δραστικά τον γεωπολιτικό ρόλο του Ιράν στην ευρύτερη περιφέρεια της Μέσης Ανατολής και θα θέτει αυστηρά όρια στο πυρηνικό και το βαλλιστικό του πρόγραμμα.
Παράλληλα, ενόψει της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπένετ δήλωσε ότι «ζούμε σε περίπλοκους καιρούς. Είναι πιθανό να υπάρξουν διαμάχες με τους καλύτερους φίλους μας», υπονοώντας τη διαφωνία του Ισραήλ με τις ΗΠΑ για το θέμα. Ξεκαθάρισε δε ότι «ακόμη κι αν υπάρξει νέα συμφωνία, το Ισραήλ φυσικά δεν θα συμμετάσχει σε αυτήν και δεν δεσμεύεται από αυτήν».
Σε ό,τι αφορά τη Συρία, το Ισραήλ επί του πρώην πρωθυπουργού Νετανιάχου, είχε εξασφαλίσει μία σχετική «ανοχή» από τη Μόσχα και ως εκ τούτου μία παρεπόμενη «ασυλία» σε στοχευμένες πυραυλικές επιθέσεις σε αποθήκες και στρατόπεδα εκπαίδευσης σιιτικών φιλοϊρανικών πολιτοφυλακών. Ο νέος πρωθυπουργός θεωρεί απαραίτητο να εξασφαλίσει τουλάχιστον κάποιο είδος συνεννόησης με το Κρεμλίνο. Και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να το προεξοφλήσει ή να το θεωρεί «σίγουρο» δεδομένων των σημαντικών εξελίξεων στα πολεμικά πεδία, αλλά και στη διπλωματική σκακιέρα που φέρουν αδιαφιλονίκητο νικητή τον Σύρο πρόεδρο Άσαντ, χάρη στη συμμαχία με τη Ρωσία, το Ιράν και τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ.
Αναφορικά με τις συνομιλίες Ρωσίας και Ισραήλ για τις εξελίξεις στη Συρία, ο Πούτιν είπε ότι υπάρχουν «αρκετές προκλήσεις, αλλά υπάρχουν και κάποια σημεία επαφής και ευκαιρίες για συνεργασία, ειδικά στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας».
Η ισραηλινή εφημερίδα «Jerusalem Post» κάνει λόγο για νέα ρωσο-ισραηλινή προσέγγιση μετά την αλλαγή κυβέρνησης στο Ισραήλ, που έχει ως αποτέλεσμα «αλληλοκατανόηση», ότι Ισραήλ και Ρωσία χρησιμοποιούν έναν «μηχανισμό αποτροπής συγκρούσεων» και πως η Μόσχα επέτρεψε στο Τελ Αβίβ να διατηρήσει «ελευθερία επιχειρήσεων στη Συρία» όσο αυτές δεν θέτουν σε κίνδυνο τις ρωσικές δυνάμεις που δρουν στην περιοχή. Οι Ισραηλινοί φέρεται επίσης να διαβεβαίωσαν ότι θα κάνουν πιο «στοχευμένες» επιδρομές και ότι δεν θα χτυπούν τις υποδομές της συριακής κυβέρνησης.
Εν τω μεταξύ έγινε γνωστό ότι Τουρκία και Ρωσία διαπραγματεύονται μία νέα τουρκική χερσαία επιχείρηση στη βόρεια Συρία, κοντά στην πόλη Κομπανί, όπου Κούρδοι των δυνάμεων SDF και YPG συνεργάζονται με Ρωσία και ΗΠΑ. Η Τουρκία επιδιώκει νέα επιχείρηση με στόχο να «κλείσουν» τα δυτικά τους σύνορα με τη Συρία, καταλαμβάνοντας μεθοριακά περίχωρα του Κομπανί και συνδέοντας άλλες μεθοριακές συριακές περιοχές που τελούν ήδη υπό την κατοχή του τουρκικού στρατού. Παζαρεύουν αυτήν την εξέλιξη διαβεβαιώνοντας ότι δεν θα αναπτύξουν μισθοφόρους από τον λεγόμενο «Συριακό Εθνικό Στρατό» στην πόλη και ότι θα συμμετάσχουν σε κοινές περιπολίες με τους Ρώσους στην οδική αρτηρία Μ4, ένα μέρος της οποίας καταλήγει στη βορειοδυτική επαρχία Ιντλίμπ.
Οι Ρώσοι, από την άλλη, σε αντάλλαγμα θα εξασφαλίσουν πως οι μαχητές του YPG θα αποσυρθούν προς το νότο. Επιπλέον, οι Ρώσοι φέρεται ότι σχετίζουν τις παραπάνω κινήσεις στο Κομπανί με ορισμένες «παραχωρήσεις» των Τούρκων στο Ιντλίμπ.
Πέρα όμως από τις διμερείς «αλληλοκατανοήσεις» εκείνο που καθορίζει τις σχέσεις Ρωσίας και Ισραήλ είναι αυτό που συμβαίνει στο «μεγάλο κάδρο» των αδυσώπητων ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών ανταγωνισμών στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Εκεί το Ισραήλ δρά σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ και ενοχλείται από την αυξανόμενη ρωσική παρουσία και επιρροή στην περιοχή, ιδιαίτερα στην Συρία, αλλά και το Ιράν. Όντας δύσκολο να ανακόψει αυτή την πορεία επιδιώκει να εξασφαλίσει για λογαριασμό του νέα επίπεδα ισορροπίας στις σχέσεις του με την Ρωσία, αποδεχόμενο προφανώς την Μόσχα ως έναν νέο σημαντικό «παίκτη» στις εξελίξεις της περιοχής.
