Η κυβέρνηση του πραξικοπήματος στη Βολιβία ανακοίνωσε στις αρχές του Δεκεμβρίου ότι στη χώρα θα πραγματοποιηθούν νέες γενικές εκλογές κατά πάσα πιθανότητα τον Μάρτιο του 2020. Δίχως να προκαλεί έκπληξη, η φυτευτή προσωρινή πρόεδρος Τζανίν Ανιές έχει ήδη λάβει τα απαραίτητα νομικά μέτρα ώστε να απαγορευτεί η συμμετοχή του Έβο Μοράλες στις νέες εκλογές, που έτσι κι αλλιώς έχει επικηρυχθεί ως υποκινητής της λαϊκής αντίστασης απέναντι στο πραξικόπημα. Επιπλέον, με νόμο απαγορεύει τη συμμετοχή στις εκλογές για την ίδια θέση, όπως αυτή του βουλευτή, ανθρώπων που έχουν εκλεγεί σε αυτήν ήδη δυο φορές. Προφανώς εδώ ο σκοπός είναι να παρεμποδισθεί η πρωτοπορία του κόμματος του Μοράλες “Κίνημα για το Σοσιαλισμό” (MAS), από το να συμμετάσχει στις εκλογές, περιορίζοντας τις πιθανότητες εκλογικής νίκης του.
Αυτός όμως δεν είναι ο μόνος τρόπος που οι πραξικοπηματίες επιχειρούν να στήσουν εκλογές με τους όρους που θα τους ευνοούν. Το κύμα δολοφονικής βίας και τρομοκρατίας των πρώτων ημερών, που άφησε πίσω του δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες, ειδικά απέναντι στους ιθαγενείς και στην πόλη Ελ Άλτο, συνεχίζεται. Ο Δια-αμερικάνικος Οργανισμός Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (IACHR) χαρακτηρίζει τα γεγονότα στις Σακάμπα, κωμόπολη κοντά στη Κοτσαμπάμπα, και Σενκάτα, κοντά στο Ελ Άλτο, ως σφαγές, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού νεκρών την ίδια ώρα στο ίδιο μέρος από την ίδια ομάδα (υποστηρικτών του Μοράλες). Ο συγκεκριμένος οργανισμός συνέταξε σχετική έκθεση, αφού βρέθηκε στη Βολιβία από τις 22 εώς 25 Νοεμβρίου.
Παράλληλα έχει ξεκινήσει μια εκτεταμένη προσπάθεια σύλληψης και καταδίκης στελεχών του MAS. Πολλά στελέχη της πρώην κυβέρνησης έχουν καταφύγει στη μεξικάνικη πρεσβεία, ενώ αποφασίστηκε η δίωξη του πρώην υπουργού Προεδρίας Χουάν Ραμόν Κιντάνα, αλλά και η φυλάκιση από ποινικό δικαστήριο του αντιπροέδρου του MAS, Χερνάντο Γκαρσία. Αν για τον πρώτο η κατηγορία αφορά την υποκίνηση “ταραχών”, όπως ονομάζονται οι κινητοποιήσεις αντίστασης και καταδίκης του πραξικοπήματος, για τον δεύτερο η κατηγορία έχει να κάνει ξαφνικά με… διαφθορά που αφορά κατάχρηση κρατικής περιουσίας χωρίς καμμία απόδειξη. Πιθανότατα η Βολιβία οδεύει προς εκλογές παρωδία.
Το MAS που ελέγχει τη Βουλή με πλειοψηφία δύο τρίτων προσπάθησε με μια νομική πρωτοβουλία να αμυνθεί απέναντι στις αντιδημοκρατικές και τρομοκρατικές μεθοδεύσεις του πραξικοπήματος. Ψηφίζοντας ένα νόμο, περί εγγύησης πλήρους χρήσης συνταγματικών δικαιωμάτων από τους συμμετέχοντες στις πρόσφατες διαδηλώσεις, προσπαθεί να προστατέψει τους πρωταγωνιστές των κινητοποιήσεων από τις διώξεις, μιας και είτε πρόκειται για στελέχη του ή τουλάχιστο υποστηρικτές του. Παρόλο που σύμφωνα με τον πρόεδρο της Βουλής Σέρχιο Τσόκε, ο νόμος είναι συμβατός με τις συμφωνίες που έχει υπογράψει μέχρι τώρα η πραξικοπηματική κυβέρνηση, αυτή απειλεί να μπλοκάρει το νόμο ισχυριζόμενη ότι δίνει αμνηστία στον Μοράλες και στους “ταραξίες”.
Σε αυτές τις συνθήκες, το MAS πραγματοποίησε το συνέδριό του κατά το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, αναζητώντας στρατηγική και τακτική ενόψει της νέας προεκλογικής περιόδου, αλλά και νέους υποψηφίους για την προεδρία και αντιπροεδρία. Ο εξόριστος Έβο Μοράλες ορίσθηκε γενικός διευθυντής της προσπάθειας.
Πλέον βγαίνουν στοιχεία στο φως που φαίνεται να ανατρέπουν τις καταγγελίες του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών περί νοθείας στις εκλογές του Οκτωβρίου. Άλλωστε ο ελεγχόμενος από τις ΗΠΑ οργανισμός που διερεύνησε την εκλογική διαδικασία είχε κάνει λόγο απλώς για “τάση” στην καταμέτρηση των ψήφων που ανετράπη. Αυτός ο ισχυρισμός ωστόσο γρήγορα διαψεύσθηκε από το Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών, εξηγώντας ότι οι επαρχιακές περιοχές που υποστηρίζουν συντριπτικά τον Μοράλες καταμετρούνται τελευταίες, παρουσιάζοντας σχετική έρευνα και στοιχεία.
Η μηχανή όμως του πραξικοπήματος είχε ήδη τεθεί σε κίνηση, συμπαρασύροντας δυστυχώς και αριστερές δυνάμεις στη χώρα που έσπευσαν βιαστικά να κάνουν λόγο για “νοθεία” του Μοράλες, τηρώντας στάση ίσων αποστάσεων από το δημοκρατικό ρεύμα που εκπροσωπεί και από την αμερικανοκίνητη ρατσιστική ακροδεξιά που εφορμούσε. Σίγουρα με όλα όσα έχουν συμβεί πλέον, αυτή η στάση θα πρέπει να έχει καταρρεύσει. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι η διακυβέρνηση Μοράλες δεν είχε φθορά ή δεν διέψευσε ελπίδες. Όπως έχουμε γράψει, αυτή η διακυβέρνηση δε μπορεί να δώσει οριστική λύση στα προβλήματα του λαού της Βολιβίας. Συνιστά ωστόσο μια πολύ καλύτερη εκδοχή από αυτήν στην οποία φαίνεται ότι επιστρέφει η χώρα.
