Στη δίνη βαθιάς πολιτικής κρίσης βυθίζεται το Περού. Παρά την επικράτησή του στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Ιούλη (με την στήριξη που του πρόσφεραν τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα και η ιθαγενική κοινότητα, καταδικάζοντας στο πρόσωπο της υποψηφίου της Δεξιάς Κ. Φουχιμόρι την αμερικανοστήριχτη διεφθαρμένη ολιγαρχία), ο κεντροαριστερός Καστίγιο διέψευσε αμέσως τις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει στους Περουβιανούς με τις προεκλογικές του εξαγγελίες (εθνικοποίηση των βασικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, κατάργηση των επίμαχων ληστρικών συμβάσεων με τα ξένα μονοπώλια, συντακτική συνέλευση για την αναθεώρηση του χουντικού συντάγματος Φουχιμόρι, εκλογή των ανώτατων δικαστικών αρχών από τον λαό), προχωρώντας αμέσως σε άνευ όρων συμβιβασμό με την αντίδραση.
Στο όνομα του ρεαλισμού και της πολιτικής σταθερότητας, ο Καστίγιο σχημάτισε πρόσφατα μια κυβέρνηση, που αποδείχθηκε εξίσου θνησιγενής όπως και οι δύο προηγούμενες, και κατέρρευσε σα χάρτινος πύργος, καθώς αποτελούσε ένα κράμα διεφθαρμένων πολιτικών καιροσκόπων και (ακρο) δεξιών, προεξάρχοντος του νεοφασίστα πρωθυπουργού Βαλέρ. Είναι χαρακτηριστικό πως ο τελευταίος, που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση τρεις μέρες μετά τον ορισμό του σε αρχηγό της κυβέρνησης, εκλέχτηκε τον περασμένο Ιούλη με την ακροδεξιά RP (Λαϊκή Ανανέωση) με κεντρικό σύνθημα «να καταψηφίσουμε τον κομμουνισμό», ενώ τη δεκαετία του ʼ80 είχε εισβάλλει με πολυβόλο στο πανεπιστήμιο για να τρομοκρατήσει τους αριστερούς φοιτητές. Ελέγχεται για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος και φοροδιαφυγή. Δημοσιολόγοι του Περού δίνοντας το στίγμα της έκπτωτης κυβέρνησης, κάνουν λόγο «για συμμαχία φονταμενταλιστών συντηρητικών και προασπιστών των μαφιών στην παιδεία, τις μεταφορές, την αστυνομία».
Είναι φανερό πως οι εν λόγω πολιτικές επιλογές του Καστίγιο αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της αμερικανόδουλης αντίδρασης και του πολιτικού της στυλοβάτη, της Δεξιάς, που με επικεφαλής την κόρη του τέως δικτάτορα-σφαγέα του περουβιανού λαού, Φουχιμόρι, προανήγγειλε ήδη πως θα κινήσει εκ νέου διαδικασία καθαίρεσης του Καστίγιο. Από την πλευρά της η πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Ε. Μπάριος ,παρενέβη υπέρ του Καστίγιο τονίζοντας πως η πίεση της ελίτ με στόχο την παραίτηση του Καστίγιο «ρίχνει λάδι στη φωτιά της κρίσης». Ο οσφυοκάμπτης Καστίγιο με τη σειρά του υποσχεθηκε τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης «ανοιχτής σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις» (διάβαζε ακόμα πιο δεξιόστροφης) υποκλινόμενος για άλλη μια φορά στις επιταγές της ολιγαρχίας.
