Με την πλήρη πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική στήριξη από τις ΗΠΑ και τους άλλους δυτικούς συμμάχους, το Ισραήλ συνεχίζει το μακελειό κατά του Παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη, τις δολοφονικές επιθέσεις στον Λίβανο, αλλά και πολύνεκρα χτυπήματα στη Συρία, αυξάνοντας τόσο τα χιλιάδες θύματα όσο και τον κίνδυνο μεγάλης πολεμικής κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή. Χαρακτηριστικά, την ώρα που οι νεκροί από τις ισραηλινές επιθέσεις έχουν ξεπεράσει τους 44.000 στη Λωρίδα της Γάζας και τους 3.500 στον Λίβανο, οι ΗΠΑ άσκησαν άλλο ένα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε σχέδιο απόφασης που ζητούσε άνευ όρων άμεση εκεχειρία στη Γάζα και απελευθέρωση των ομήρων, ενώ καταδίκασαν σε όλους τους τόνους την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) στις 21 Νοέμβρη για την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Νετανιάχου, και του πρώην υπουργού Άμυνας, Γκάλαντ, για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα.
Αμετακίνητη παραμένει η προσήλωση τόσο της κυβέρνησης Μπάιντεν όσο και της επερχόμενης κυβέρνησης Τραμπ, σε αυτήν την προσπάθεια, να προσφέρουν διπλωματική ασυλία στα εγκλήματα του κράτους – δολοφόνου. Αυτή ήταν η τέταρτη φορά από τον Οκτώβρη του 2023 που οι ΗΠΑ ασκούν βέτο σε σχέδιο απόφασης του ΟΗΕ ενάντια στο μακελειό στη Γάζα.
Ταυτόχρονα σε ρόλο “ειρηνοποιού” οι ΗΠΑ προωθούν διάφορα σχέδια εκεχειρίας. Έτσι η νέα διπλωματική πρωτοβουλία που ανέλαβε ο Αμερικανός ειδικός απεσταλμένος, Χοκστάιν, κατέληξε σε μια εύθραυστη και αμφιλεγόμενη εκεχειρία 60 ημερών στον Λίβανο και παύση των συγκρούσεων μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σχέδιο «ειρήνης» που διαμορφώθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο και με προώθηση των σχεδίων Ισραήλ και ΗΠΑ, και έχει ως ορίζοντα ισχύος την ορκομωσία του Τράμπ. Όπως έγινε γνωστό, το αμερικανικό σχέδιο που οδήγησε στην εκεχειρία αποτελείται από 13 σημεία, μεταξύ των οποίων υπάρχουν αναφορές σε εκεχειρία διάρκειας 60 ημερών και ανάπτυξη Λιβανέζων στρατιωτών στο νότιο τμήμα της χώρας, στα σύνορα με το Ισραήλ, στο πλαίσιο της απόφασης 1701 του ΟΗΕ. Ο Χοκστάιν στη Βηρυτό επιχείρησε να αποσπάσει «δεσμεύσεις» της λιβανικής ηγεσίας και της Χεζμπολάχ γύρω από ένα σχέδιο το οποίο είχε ξεκάθαρα υιοθετήσει τις απαιτήσεις του κράτους – δολοφόνου για παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Λιβάνου, αφού πρότεινε να μπορεί το Ισραήλ να επιτηρεί εξ αποστάσεως τη γειτονική χώρα και να επιτίθεται όποτε κρίνει πως παραβιάζεται η εκεχειρία ή απειλούνται τα «εθνικά του συμφέροντα» και η ασφάλειά του. Η Χεζμπολάχ είχε διαμηνύσει ότι δεν σκοπεύει να κλείσει συμφωνία σε βάρος των συμφερόντων του Λιβάνου. Στο Ισραήλ ο Νετανιάχου και ο υπουργός Άμυνας, Κατς, ξεκαθάρισαν ότι δεν θα σταματήσουν τις επιθέσεις στον Λίβανο «είτε με συμφωνία είτε χωρίς».
Παρά τα εντάλματα σύλληψης Νετανιάχου και Γκάλαντ από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ο ισραηλινός φασισμός αποθρασύνεται έχοντας ασυλία για τα εγκλήματά του
Σε μια κίνηση πολιτικής σημασίας, με ελάχιστη πρακτική αξία, προχώρησε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ), εκδίδοντας, μετά από 13 μήνες πολέμου στη Γάζα και τον θάνατο άνω των 44.000 ανθρώπων, εντάλματα σύλληψης για εγκλήματα πολέμου σε βάρος του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου και του τέως υπουργού Άμυνας, Γκάλαντ. Ας σημειωθεί ότι το ΔΠΔ εξέδωσε και ένταλμα σύλληψης του στρατιωτικού διοικητή της Χαμάς, Μοχάμεντ Αλ Μάσρι, για «φερόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου στο έδαφος του Ισραήλ και της Παλαιστίνης από τις 7/10/2023». Ωστόσο, από τον ισραηλινό στρατό είχε ανακοινωθεί ότι το εν λόγω στέλεχος σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή στις 13/7/2024. Η πρακτική σημασία της εξέλιξης είναι πολύ περιορισμένη, καθώς ούτε το Ισραήλ ούτε οι ΗΠΑ έχουν υπογράψει την ιδρυτική συμφωνία του ΔΠΔ, επομένως δεν είναι μέλη του και άρα δεν υποχρεώνονται να εφαρμόσουν τη σχετική απόφαση. Η όποια αξία της είναι κυρίως πολιτική - συμβολική, δεδομένης της θερμής στήριξης των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στο κράτος - δολοφόνο, όχι μόνο κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα, αλλά εδώ και πολλές δεκαετίες κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών. Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, έσπευσε να χαρακτηρίσει «εξωφρενική» την απόφαση του ΔΠΔ. «Ξεπλένοντας» τα ισραηλινά εγκλήματα και την ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, ο Μπάιντεν δήλωσε προκλητικά πως «ό,τι κι αν υπονοεί το ΔΠΔ, δεν υπάρχει καμία ισοδυναμία ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς», ενώ διαβεβαίωσε για πολλοστή φορά ότι «θα στεκόμαστε πάντα στο πλευρό του Ισραήλ έναντι των απειλών κατά της ασφάλειάς του».
Ίδια γραμμή ακολούθησε και ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκρέιαμ, στενός συνεργάτης του νεοεκλεγέντος Τραμπ, αποδεικνύοντας ότι η πολιτική Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων στο θέμα του Ισραήλ παραμένει ίδια. «Το ΔΠΔ είναι ένα επικίνδυνο αστείο. Είναι πλέον καιρός η Γερουσία των ΗΠΑ να δράσει και να επιβάλει κυρώσεις σε αυτό το ανεύθυνο Σώμα», είπε. Αμηχανία με αντιφατικές αντιδράσεις προκάλεσε η απόφαση του ΔΠΔ στην Ευρώπη.
Ο Νετανιάχου και άλλοι αξιωματούχοι κατήγγειλαν την απόφαση του ΔΠΔ ως δήθεν «αντισημιτική». Ειδικά ο Νετανιάχου παρουσίασε τον εαυτό του ως θύμα μιας νέας «υπόθεσης Ντρέιφους», λέγοντας: «Η αντισημιτική απόφαση του ΔΠΔ είναι συγκρίσιμη με την υπόθεση Ντρέιφους, και θα καταλήξει με τον ίδιο τρόπο».
Η κυβέρνηση Νετανιάχου έχοντας πλήρως αποθρασυνθεί μετά την εκλογή Τραμπ, απαντά με σχέδια σταδιακής προσάρτησης της Δυτικής Όχθης. Σχεδιάζει μια νέα μεγαλύτερη επιδείνωση της ζωής των Παλαιστινίων και, εντείνοντας το απαρτχάιντ, σκοπεύει να απαγορεύσει ακόμη και την ελεύθερη μετακίνηση των Παλαιστινίων μεταξύ πόλεων της Δυτικής Όχθης και τη δημιουργία νέων οδικών αξόνων και γεφυρών αποκλειστικά για έποικους. Δεν σταματούν όμως εδώ, καθώς σχεδιάζουν απροκάλυπτα τη διάλυση της Παλαιστινιακής Αρχής και την «εκκαθάριση» των περιουσιακών στοιχείων της παλαιστινιακής κυβέρνησης, αφήνοντας μόνο ένα μικρό μέρος για έναν «πυρήνα» παλαιστινιακής πολιτικής διοίκησης στη Ραμάλα.
