Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στις ΗΠΑ, οι δύο μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι, άσκησαν ισχυρότατη πίεση στο εκλογικό σώμα, επιστρατεύοντας και οι δύο τη λογική του λεγόμενου μικρότερου κακού. Θα λέγαμε δε ότι η πίεση αυτή επεκτάθηκε και πολύ πέρα των Αμερικάνων ψηφοφόρων, επηρεάζοντας και διεθνώς την κοινή γνώμη.
Στην πραγματικότητα η προεκλογική εκστρατεία της Κάμαλα Χάρις και των Δημοκρατικών, ειδικότερα προς το τέλος, εστιάστηκε ακριβώς σε αυτό το δίλημμα χαρακτηρίζοντας τον Τραμπ ως φασίστα και αμερικάνικη έκδοση του Χίτλερ που θα βάλει τέλος στην αμερικάνικη αστική δημοκρατία, ενδεχόμενο που θα έπρεπε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο ψηφίζοντας ασφαλώς τους Δημοκρατικούς. Αυτή η τακτική κινητοποίησε ψηφοφόρους, η Χάρις συγκέντρωσε 76 εκατομμύρια ψήφους, περισσότερους από τον Ομπάμα, την Χίλαρι Κλίντον ή και τον Τραμπ των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.
Αλλά και οι Ρεπουμπλικάνοι του Τραμπ προσπάθησαν να κινητοποιήσουν ψηφοφόρους παρουσιάζοντας τους Δημοκρατικούς και την Χάρις ως… ριζοσπάστες αριστερούς και κομμουνιστές που θέλουν να αλώσουν τη χώρα μέσω της μετανάστευσης. Επιπλέον, ο Τραμπ παρουσιάστηκε ως ο υποψήφιος που θα θέσει τέρμα στους πολέμους. Ειδικά αυτή η επιλογή πρέπει να λειτούργησε σε σημαντικό βαθμό.
Από αυτές τις πιέσεις δεν ξέφυγαν ούτε οργανώσεις με κομμουνιστική αναφορά στις ΗΠΑ.
Όσον αφορά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, CPUSA, είναι εδώ και χρόνια γνωστή η στάση του ως κόμμα που στην πραγματικότητα μετατρέπεται σε ουρά των Δημοκρατικών. Αυτό έπραξε και σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση. Ήδη από τον περασμένο Μάιο διαβάζουμε σε άρθρο του, με τίτλο «Είναι το Δημοκρατικό κόμμα “το άλλο” καπιταλιστικό κόμμα ή ένα λαϊκό προοδευτικό κόμμα;», ότι το Ρεπουμπλικάνικο κόμμα έχει μετασχηματισθεί σε ακροδεξιό και φασιστικό, εκπροσωπώντας τους πιο αντιδραστικούς κύκλους του μονοπωλιακού κεφαλαίου στις ΗΠΑ, ενώ το Δημοκρατικό κόμμα έχει εξελιχθεί σε κεντροαριστερό, που συγκεντρώνει ένα σύνολο προοδευτικών κοινωνικών δυνάμεων και τα αντίστοιχα κινήματά τους.
Παρακάτω γίνεται λόγος για το μικρότερο κακό και τη μάταιη και λαθεμένη προσπάθεια από διάφορες αριστερές δυνάμεις να σπάσουν αυτό το δίπολο, ή να επιβάλουν ένα πολυκομματικό σκηνικό στην αμερικάνικη πραγματικότητα, όπως χαρακτηριστικά γράφεται. Καταλήγοντας γίνονται αναφορές σε θετικές πτυχές της διακυβέρνησης Μπάιντεν για την εργατική τάξη, μέσω προοδευτικών προσώπων που διόρισε στον κρατικό μηχανισμό και για την ανάγκη να ηττηθεί ο φασιστικός κίνδυνος του Τραμπ. Αυτό θα γινόταν υποτίθεται μέσω μιας συμβιωτικής σχέσης της Αριστεράς και της προοδευτικής πτέρυγας του Δημοκρατικού κόμματος. Είναι φανερή η προτίμηση προς το Δημοκρατικό κόμμα.
Το ίδιο δίλημμα παρουσιάζεται πιο ισχυρά σε άρθρο του Σεπτεμβρίου με τίτλο «Φασισμός; Ναι. Μπορεί να συμβεί στην Αμερική!», σύμφωνα με το οποίο πρέπει να ηττηθεί οπωσδήποτε ο Τραμπ, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για ένα προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα, που θα εφαρμοσθεί από τους Δημοκρατικούς, κάτω από την πίεση του κινήματος. Γίνεται λόγος μέχρι και για τη δυνατότητα τροποποίησης των συσχετισμών μέσα στο ίδιο το Δημοκρατικό κόμμα. Σαν η περίπτωση του Μπέρνι Σάντερς να μη δίδαξε απολύτως τίποτα. Τώρα το CPUSA έχει κηρύξει την «Αντίσταση στον Τραμπ 2.0» σε ομώνυμο άρθρο του στα τέλη του Νοεμβρίου…
Από ΄κει και πέρα, διάφορα δημοσιεύματα προεκλογικά έκαναν λόγο για τους λεγόμενους… MAGA κομμουνιστές, δηλαδή κομμουνιστές που τουλάχιστο σε αυτήν την αναμέτρηση συντάχθηκαν… με τον Τραμπ!
«Μπορεί να γελάσετε αλλά δεν είναι αστείο. Οι MAGA κομμουνιστές υπάρχουν ακόμη και αν είναι γεμάτοι αντιφάσεις. Υποστηρίζουν τον Τραμπ, ο οποίος παραδόξως θέλει να απαγορεύσει την είσοδο των μαρξιστών στη χώρα. Θαυμάζουν τον Πούτιν αλλά καταδικάζουν τον ιμπεριαλισμό. Υποστηρίζουν την Παλαιστίνη αλλά όχι την Ουκρανία και την Ταϊβάν…» γράφει ανάμεσα σε άλλα η El Pais τον Σεπτέμβριο που πέρασε. Γίνεται δε αναφορά στον Τζάκσον Χίνκλ, υποστηρικτή του Σάντερς σαν έφηβος, τώρα… τραμπικός «κομμουνιστής» που έχει πετύχει κάποια αναγνωρισιμότητα. Ο ίδιος αυτοπεριγράφεται στο πρώην Twitter και νυν Χ, ως Αμερικάνος πατριώτης, Μαρξιστής Λενινιστής.
Τέλος στις 6 Νοεμβρίου στον ιστότοπο «ο Κομμουνιστής», The Communist, που φαίνεται να υποστηρίζει το RCP, το επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα, δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο: «Νίκη Τραμπ. Μια κλωτσιά στα δόντια του καθεστώτος».
Τι να πει κανείς για όλα αυτά; Και μη χειρότερα…
