Τις τελευταίες μέρες ο Τραμπ αναρωτιέται στο αγαπημένο του μέσο, το Twitter, γιατί διάφορα στελέχη των Ρεπουμπλικάνων δεν τον βοηθούν στην προσπάθειά του να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα. Φαίνεται πως όπως χρεώνει την εκλογική του ήττα αυθαίρετα σε εκλογική απάτη των Δημοκρατικών, έτσι και την αποτυχία της έωλης προσπάθειας να ανατρέψει το εναντίον του αποτέλεσμα θα το χρεώσει σε διάφορα στελέχη του κόμματός του, όλα αυτά για να συνεχίσει να κρατά συσπειρωμένη την εκλογική Ρεπουμπλικάνικη βάση γύρω από τον εαυτό του.
Από εκεί και πέρα, ο ίδιος και το περιβάλλον του προχωρούν σε διάφορες ενέργειες, ανήκουστες για απερχόμενη διοίκηση, με σκοπό να ναρκοθετήσουν και να δυσχεράνουν τη θητεία του Τζο Μπάιντεν. Κομβικό σημείο σε αυτό αποτελεί τόσο η πρόταση για αποχώρηση μέρους των στρατευμάτων από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Γερμανία και τη Νότιο Κορέα, όσο και η απότομη αύξηση της έντασης με το Ιράν, που σύμφωνα με τις πληροφορίες έφτασε κοντά στο στρατιωτικό χτύπημα εναντίον του. Σίγουρα η δολοφονία του Ιρανού πυρηνικού φυσικού επιστήμονα Μοχσέν Φαχριζαντέχ στα τέλη του Νοέμβρη, επικεφαλής του πυρηνικού του προγράμματος, από τη Μοσάντ όπως ισχυρίζεται το Ιράν, πρέπει να ειδωθεί στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας. Η επιδίωξη εδώ είναι να αποτραπεί η επιστροφή στην πολιτική Ομπάμα στο ζήτημα του Ιράν από την επερχόμενη διοίκηση Μπάιντεν.
Όσον αφορά τη επιστροφή των στρατευμάτων, η Βουλή των Αντιπροσώπων που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, ψήφισε πράξη στις αρχές του Δεκεμβρίου, που εγκρίνει νέο πακέτο 744 δισ δολαρίων για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και στον οποίο περιλαμβάνεται και απόφαση που αποτρέπει τη μείωση των στρατευμάτων στις προαναφερθείσες χώρες. Μάλιστα δεν υπάρχει η δυνατότητα βέτο εναντίον της νέας πράξης από τον απερχόμενο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Πάντως ο Τραμπ έχει εκφράσει την επιθυμία του να ξεκινήσει αμέσως πολιτική εκστρατεία προεκλογικού χαρακτήρα εναντίον του Μπάιντεν, με αρχή την ημέρα της ανάληψης των προεδρικών καθηκόντων από τον Μπάιντεν. Σκοπεύει μάλιστα, όπως ήδη διαδίδεται, την ίδια στιγμή που ο Μπάιντεν θα βγάζει λόγο στην τελετή, ο ίδιος να πραγματοποιεί δική του αντιπαραθετική πολιτική εκδήλωση, απευθυνόμενος στους οπαδούς του, ως ο “πραγματικός” πρόεδρος…
Φτιασιδωμένος ιμπεριαλισμός
Όπως είχε προβλεφθεί, μια διαφορά της διοίκησης Μπάιντεν από αυτήν του Τραμπ, φαίνεται ότι θα είναι η προσπάθεια να καλυφθεί το αποτρόπαιο πρόσωπο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με τη συμμετοχή γυναικών και “μειονοτικών” σε καίριες κυβερνητικές θέσεις.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της κατεύθυνσης είναι οι Μισέλ Φλάουρνοη και Νίρα Τάντεντ. Η πρώτη προορίζεται για Υπουργός Άμυνας, έχοντας θητεύσει ως υφυπουργός στο Πεντάγωνο επί Ομπάμα από το 2009 μέχρι το 2012. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής όλων των κομβικών πολέμων που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη) και στάθηκε επικριτικά απέναντι στον Μπαράκ Ομπάμα, θεωρώντας ότι δεν ήταν αρκετά αποφασιστικός (δηλαδή επιθετικός) απέναντι στη Συρία. Αξιοποίησε τη θητεία της στο Πεντάγωνο για να ακολουθήσει σταδιοδρομία συμβούλου σε διάφορες διαπλεκόμενες με το Υπουργείο Άμυνας εργολαβικές εταιρείες.
νδεικτικά, ως σύμβουλος της Boston Consulting Group αύξησε την αξία των συμβολαίων της με το υπουργείο από 1.6 εκατ. δολάρια σε 32 μέχρι το 2016. Παράλληλα, διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού “Κέντρο για μια νέα αμερικάνικη ασφάλεια”, ένα think tank όπως τα χαρακτηρίζουν οι Αμερικάνοι. Όσο είχε αυτή τη θέση, οι δωρεές από εργολάβους του Υπουργείου Άμυνας ανήλθαν στα 3.8 εκατ. δολάρια, χώρια τα ετήσια έσοδα του οργανισμού, ανερχόμενα σε 9 εκατ. Το πιο εκπληκτικό όμως είναι ότι, παραλίγο να γίνει αναπληρωτής του Υπουργού Άμυνας της κυβέρνησης Τραμπ, Τζον Μάτις! Τελικά δεν αποδέχθηκε την πρόταση, προτιμώντας την καριέρα του συμβούλου. Μια πολεμοκάπηλος εκατομμυριούχος πράκτορας των μεγάλων εργολάβων του Πενταγώνου, που ήθελε και η διοίκηση Τραμπ, φαίνεται ότι θα είναι η Υπουργός Άμυνας του Μπάιντεν…
Όσο για τη δεύτερη, αναμένεται να της ανατεθεί το Γραφείο Διαχείρισης και Προϋπολογισμού. Ο Τύπος χαρακτηρίζει την επιλογή της ως “μεσαίο δάκτυλο” στους λεγόμενους “προοδευτικούς”. Καθόλου παράλογο, καθώς η ίδια υπήρξε από τους πιο σκληρούς επικριτές του Μπέρνι Σάντερς και του ρεύματος αυτού γενικότερα. Στενά συνδεδεμένη με το περιβάλλον των Κλίντον, υποστήριξε τους πολέμους. Μάλιστα, σε ηλεκτρονική αλληλογραφία που διέρρευσε στη δημοσιότητα από τα Wiki Leaks, φέρεται να υποστηρίζει, ότι οι πλούσιες σε πετρέλαιο χώρες, όπως η Λιβύη, που δέχονται επίθεση από τις ΗΠΑ, θα πρέπει να πληρώνουν οι ίδιες την εισβολή που δέχονται… ώστε να μη διογκωθεί περισσότερο το έλλειμμα των ΗΠΑ, καθώς κάτι τέτοιο καθιστά τους πολέμους μη επιθυμητούς από την κοινή γνώμη. Αυτή η πολιτική δεν έχει καμία διαφορά με αυτό που έλεγε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση: “Βομβαρδίζουμε το πετρέλαιο, αρπάζουμε το πετρέλαιο” και σε συνέντευξη στο Wall Street Journal, “Με ενδιαφέρει η Λιβύη, μόνο αν είναι να πάρουμε το πετρέλαιο”. Υπάρχουν ακόμη να γραφούν πολλά και για τις δύο επιλογές, ωστόσο είναι φανερό στο πού αποσκοπούν.
Περιμένοντας τη βοήθεια…
Εν τω μεταξύ, εκατομμύρια Αμερικάνοι έχουν βρεθεί στην ανεργία ή βρίσκονται σε αναστολή σύμβασης, ή αγωνιούν για το μέλλον της μικρής επιχείρησης που έχουν και έχει υποχρεωθεί σε κλείσιμο λόγω της πανδημίας. Υπολογίζεται ότι 19 εκατομμύρια Αμερικάνοι θα κινδυνεύσουν να χάσουν την κατοικία τους, σε μια κατάσταση όπου η δυνατότητα να αποπληρώσουν τα χρέη που σχετίζονται με αυτήν, έχει ανατραπεί λόγω της έκτακτης κατάστασης, με την προστασία να εκπνέει στις 31 Δεκεμβρίου. Ένα πακέτο βοήθειας βρέθηκε στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, όμως όπως αποκάλυψε κυνικά η εκ νέου πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων και στέλεχος των Δημοκρατικών, Νάνσι Πελόσι, το κόμμα της απέτρεψε το ενδεχόμενο ενός τέτοιου πακέτου, φοβούμενο ότι θα επηρέαζε το εκλογικό αποτέλεσμα, καταδικάζοντας αυτούς που έχουν ανάγκη να περιμένουν για μήνες! Τώρα, το νέο πακέτο που προτείνεται από βουλευτές και των δύο κομμάτων, υπολογίζεται στο μισό από αυτό που πρότεινε ο Λευκός Οίκος του Τραμπ, όταν διαπραγματευόταν με την Πελόσι κατά την προεκλογική περίοδο! Συγκεκριμένα, η πλευρά Τραμπ είχε καταλήξει στο ποσό του 1.8 τρισ δολαρίων, ως συμβιβασμό απέναντι στην πρόταση των 2.2 τρισ που υποτίθεται ότι ήθελαν οι Δημοκρατικοί.
Τελικά η Πελόσι απέρριψε το συμβιβασμό με διάφορες δικαιολογίες, προτού αποκαλύψει τον πραγματικό λόγο. Τώρα όμως που η νέα πρόταση κινείται στο μισό ύψος, η Πελόσι το αποδέχεται “στο πνεύμα του συμβιβασμού”… Δύσκολες μέρες έρχονται για τους Αμερικάνους… Παραμένουν με τα ψίχουλα της περασμένης άνοιξης, που για να τα πάρουν, είδαν περίπου 5 τρισ δολάρια από τους φόρους τους να πηγαίνουν απευθείας στα μεγάλα μονοπώλια, ένα έργο στο οποίο πάλι πρωταγωνίστησε η Πελόσι.
