Σύγκρουση γιγαντιαίων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και κρουνοί δισεκατομμυρίων για τα λόμπι
Υπό τον άκρως παραπλανητικό τίτλο της «Διεθνούς Συνόδου για το Κλίμα», πραγματοποιήθηκε η COP29 στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ετήσιο οικονομικό-πολιτικό γεγονός, όπου αποτυπώνεται ο λυσσαλέος ανταγωνισμός των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των αδίστακτων συμφερόντων που εκπροσωπούν. Αποτελεί μια ετήσια σφυγμομέτρηση των διεθνών ανακατατάξεων και των αλλαγών στις σφαίρες επιρροής των μεγάλων δυνάμεων.
Πίσω από κάθε «πράσινη» λέξη και «αγωνία» επιχειρήθηκε -για μια ακόμη φορά ανεπιτυχώς- να κρυφτούν οι πραγματικοί λόγοι της συμμετοχής (ή της απουσίας) όλων των εμπλεκομένων σε αυτήν.
Στη φετινή σύνοδο στο Μπακού συμμετείχαν ως επισήμως διαπιστευμένοι 51.000 εκπρόσωποι! Και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το περιεχόμενο και τους στόχους της συνόδου, είναι χαρακτηριστικό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν στελέχη και εκπρόσωποι επιχειρήσεων. Είτε ως επίσημες αποστολές των επιχειρηματικών λόμπι, είτε μασκαρεμένες πίσω από τις ταμπέλες των ΜΚΟ ή ακόμη και κρατικών αποστολών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι βασικοί εκπρόσωποι του ενεργειακού κολοσσού της Shell βρέθηκαν στη σύνοδο ως μέλη της αποστολής της κυβέρνησης της Νιγηρίας. Επί της ουσίας πρόκειται για μια διεθνή συνάντηση-αναμέτρηση παγκόσμιων οικονομικών κλάδων και μονοπωλιακών συμφερόντων, στην οποία οι πραγματικές διεργασίες γίνονται μακριά από τα μικρόφωνα που βρίσκονται μπροστά στις κάμερες. Πρόκειται για μια αρένα συγκρούσεων, εκβιασμών, εξαγοράς και ενίοτε συμβιβασμών, για το ποιες πολιτικές θα προαχθούν και ποιοι κλάδοι και μονοπώλια θα ευνοηθούν από αυτές, είτε έμμεσα, είτε άμεσα με τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια που αποφασίζεται κάθε φορά να κατευθυνθούν σε «επενδύσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες» για τη «διάσωση του πλανήτη».
Από αυτή την άποψη, η φετινή σύνοδος πραγματοποιήθηκε όχι στη σκιά των καταστροφών της Βαλένθια όπως στρεβλά αναφέρουν τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά στη σκιά της επανεκλογής του Τραμπ στις ΗΠΑ. Ο οποίος, εκπροσωπώντας τους βιομηχανικούς κολοσσούς των ορυκτών καυσίμων των ΗΠΑ, είχε προεκλογικά δηλώσει ότι θα αποχωρήσει από κάθε συμφωνία περιορισμού και φορολόγησης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Άλλωστε φέτος ήταν πολλές και μάλλον ιδιαίτερα ηχηρές οι απουσίες από την σύνοδο. Σε σημείο που κάποια κέντρα τη χαρακτήρισαν φιάσκο πριν καν αρχίσει.
Από την σύνοδο απουσίασαν οι ηγέτες των ΗΠΑ, της Γαλλίας της Γερμανίας, ακόμη και της Βραζιλίας που θα φιλοξενήσει την επόμενη σύνοδο. Για την ακρίβεια, από τις χώρες των G20 παρευρέθηκαν μόνο οι τέσσερις ηγέτες της Βρετανίας, της Ιταλίας, της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας.
Κάτι που καθιστά τις όποιες αποφάσεις πάρθηκαν μάλλον άνευ ουσιαστικού περιεχομένου, αφού είναι φανερή η πρόθεση πρώτα και κύρια των ΗΠΑ όχι απλά να μην τις υπηρετήσουν, αλλά να τις υπονομεύουν με κάθε τρόπο.
Κανένας από όλους αυτούς τους 51.000 εκπροσώπους δεν ήταν εκεί για το κλίμα. Ήταν εκεί για την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.
Αυτό που πραγματικά διακυβεύεται δεν είναι το θέμα του διοξειδίου του άνθρακα, αλλά πώς αυτό θα αξιοποιηθεί για την υπηρέτηση των πιο αδίστακτων συμφερόντων της μιας ή της άλλης πλευράς. Τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα ανάλογα με την πρόσβασή τους ή όχι στις πλανητικές δεξαμενές ορυκτών καυσίμων, ανάλογα με τις δυνατότητές τους σε παραγωγή άλλων μορφών ενέργειας, επιδιώκουν την προώθηση της μιας ή της άλλης πολιτικής για το κέρδισμα σφαιρών επιρροής. Αυτό είναι το ένα και μοναδικό κριτήριο και όχι η υποκριτική δακρύβρεχτη προπαγάνδα ιδιαίτερα κάποιων κύκλων της ΕΕ, για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Έτσι, οι κρατικοί και επιχειρηματικοί εκπρόσωποι της γιγαντιαίας βιομηχανίας των ορυκτών καυσίμων παλεύουν για την άρση των περιορισμών εκπομπής, ενώ το αντίπαλο μπλοκ για την εδραίωση και αυστηροποίησή τους με στόχο πάντα την προώθηση και χρηματοδότηση της ακριβής πράσινης βιομηχανίας των ΑΠΕ. Σε αυτό το πλαίσιο διεξάγεται και μια αδυσώπητη πάλη για το μοίρασμα της λείας ανάμεσα στα διάφορα συμφέροντα.
Αν σε μια προηγούμενη περίοδο τα μπλοκ που χωρίζονταν με βάση το διοξείδιο του άνθρακα ήταν σχετικά σαφή και συμπαγή, σήμερα με τον πλανήτη να δονείται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά από τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και από την πολεμική εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Με τη γενίκευση αυτών των συρράξεων να είναι στην ημερήσια διάταξη και τις διαρκείς ανακατατάξεις στο παγκόσμιο στερέωμα να είναι καταιγιστικές, τα όρια αυτής της σύγκρουσης είναι μάλλον θολά και σίγουρα μεταβλητά. Και σε αυτό συμβάλλουν η αυξανόμενη συνεργασία της Ρωσίας και της Κίνας στα πλαίσια και των BRICS από την μία και οι τραγικές εξελίξεις στις οικονομίες της ΕΕ (και πρώτα και κύρια της Γερμανίας) που πυροδότησαν οι πολιτικές επιλογές με την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία από την άλλη. Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο των τεράστιων ανατροπών η εμφάνιση του μπλοκ G77+Κίνα το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον πρόεδρο της Ουγκάντας και αφορά τις κοινές θέσεις 77 αναπτυσσόμενων χωρών, που όπως φανερώνει και το όνομα συσπειρώνονται κάτω από την οικονομική ομπρέλα της Κίνας.
Με αυτό το μπλοκ η Κίνα άσκησε πιέσεις για χρηματοδότηση των «πράσινων πολιτικών» για επενδύσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες. Το τελικό, όσο και εύθραυστο, αποτέλεσμα της συνόδου ήταν η απόφαση για χρηματοδότηση με 300 δισ. δολάρια το χρόνο μέχρι το 2035. Πρόκειται για κεφάλαια που -στο όνομα της προστασίας του κλίματος- θα τοποθετηθούν με διάφορους τρόπους από τις χώρες πρωτίστως των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Κίνας σε τρίτες χώρες. Τα κεφάλαια με τα οποία οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα πλέξουν ακόμα περισσότερες αλυσίδες στις σφαίρες επιρροής τους, υποδουλώνοντας ακόμη περισσότερο τις χώρες αυτές. Για αυτά τα 3 τρισ.! μετατράπηκε το Μπακού τις μέρες της συνόδου σε πεδίο μάχης. Ανάμεσα στους στρατούς συγκρουόμενων συμφερόντων που συγκρότησαν οι 51.000 εκπρόσωποι. Όχι βέβαια για τον περιορισμό του διοξειδίου του άνθρακα. Αλλά για την άνθιση των πιο αδίστακτων, εγκληματικών και οικοκτόνων συμφερόντων. Αυτών των υποκριτών που αδειάζουν εκατοντάδες χιλιάδες βόμβες στα κεφάλια των λαών της Παλαιστίνης και της Μέσης Ανατολής και πάνε στο Μπακού και δακρύζουν για το κλίμα.
Άλλωστε, ακόμη και αυτό το διοξείδιο του άνθρακα το μετέτρεψαν σε εμπόρευμα και πηγή πλούτου. Ανανεώνοντας ξανά αυτό το ιδιότυπο «χρηματιστήριο» διοξειδίου του άνθρακα. Όπου η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Κίνα και οι βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες δεν περιορίζουν τις εκπομπές τους, αλλά αγοράζουν δικαιώματα εκπομπής άνθρακα από αυτές που δεν έχουν βιομηχανία. Πάντα με το αζημίωτο για τους ισχυρούς του πλανήτη. Αποδεικνύοντας ξανά ότι στο σύστημα της ασυδοσίας και της κερδοσκοπίας δεν υπάρχουν όρια και αδιέξοδα.
Πάντα βέβαια με την αίρεση των καταιγιστικών εξελίξεων. Που ανά πάσα στιγμή μπορούν να ακυρώσουν τη συμφωνία που δύσκολα προέκυψε στο Μπακού όπως και κάθε συμφωνία. Και που όπως όλα δείχνουν μάλλον… θα την ακυρώσουν.
