Αναγκάστηκε σε αναδίπλωση και υποχώρηση η αντιδραστική κυβέρνηση του Λ. Μορένο
Την 1η Οκτωβρίου η κυβέρνηση του Λένιν Μορένο στο Εκουαδόρ ανακοίνωσε την πρόθεσή της να θεσπίσει μια σειρά αντιλαϊκών μέτρων, ώστε να δανειστεί (ξανά) από το ΔΝΤ. Τα μέτρα αφορούσαν μια σειρά αντεργατικών μεταρρυθμίσεων της γνωστής μορφής που επιβάλλει το ΔΝΤ στις χώρες που δανείζει χρήματα. Ωστόσο αυτό που φαίνεται να εξόργισε περισσότερο, αλλά και να ένωσε αποφασιστικά πλατιές λαϊκές δυνάμεις ενάντια στα μέτρα, ήταν η απόφαση για υπερδιπλασιασμό της τιμής της βενζίνης καθώς και της αύξησης του κόστους των συγκοινωνιών. Τα μέτρα αποφασίστηκαν σε ήδη τεταμένο κλίμα και ενώ το Ενωτικό Μέτωπο Εργαζομένων (FUT) είχε από καιρό αποφασίσει και προετοίμαζε απεργία μες στον Οκτώβρη.
Η απάντηση από πλευράς λαϊκών δυνάμεων ήταν άμεση και η πανεθνική απεργία στην οποία προχώρησαν τα συνδικάτα των μεταφορών την 3η Οκτωβρίου, υπήρξε αφορμή ώστε να πλημμυρίσουν οι δρόμοι των πόλεων από νέους, εργαζόμενους, ιθαγενείς, μικροεμπόρους και αγρότες. Εκδηλώθηκε δηλαδή παλλαϊκός ξεσηκωμός. Η κυβέρνηση του Μορένο κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και κινητοποίησε το στρατό, για να χτυπήσει από κοινού με την αστυνομία το λαϊκό κίνημα. Αυτό φαίνεται να είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Ήδη από την 4η Οκτωβρίου υπήρξαν κινητοποιήσεις των οργανώσεων των ιθαγενών και της νεολαίας, οπότε και δεν πέτυχε η προσπάθεια τρομοκράτησης. Τις επόμενες μέρες τα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι το Κίτο, η πρωτεύουσα της χώρας, ήταν σε κατάσταση πολιορκίας από τη δράση των λαϊκών δυνάμεων. Στις 13 Οκτωβρίου ο μαζικός παρατεταμένος αγώνας έφερε αποτέλεσμα: Η κυβέρνηση Μορένο ανακοίνωσε ότι αναστέλλει την εφαρμογή των μέτρων και ειδικά αυτό για την αύξηση της τιμής των καυσίμων.
Η επιτυχία του λαϊκού κινήματος στο Εκουαδόρ θέτει σε μεγάλη δοκιμασία διάφορες ανόητες ψευτοαριστερές θεωρίες και πρακτικές, που δυστυχώς εδώ και καιρό ευδοκιμούν και στη χώρα μας. Όπως σημείωνε το Μαρξιστικό Λενινιστικό Κόμμα Εκουαδόρ την 5η του Οκτώβρη: «Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα δρα ενωτικά. Ανασυγκροτήθηκε η “Ενωτική Εθνική Συλλογικότητα Εργαζομένων, Ιθαγενών, Κοινωνικών & Λαϊκών Οργανώσεων” (που είχε οργανώσει και καθοδηγήσει τους αγώνες ενάντια στην κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορρέα), στην οποία συσπειρώνονται τα βασικά τριτοβάθμια συνδικάτα, η Συνομοσπονδία Ιθαγενικών Εθνοτήτων Εκουαδόρ (CONAIE) με τις περιφερειακές συνιστώσες της, οι οργανώσεις μας στους καθηγητές, τους φοιτητές, τους αγρότες, το Λαϊκό Μέτωπο, πέραν του δικού μας συνδικάτου.» Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δημιούργησε την πιο πλατιά ενότητα με αίτημα την απόκρουση των μέτρων, όπως και ότι ο λαός συσπειρώθηκε και στα τριτοβάθμια συνδικάτα. Πρόκειται για μια πρακτική εντελώς αντίθετη από αυτήν που βλέπουμε συχνά στη χώρα μας και εγκαινίασε το ΚΚΕ, των ξεχωριστών συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, αλλά και της απόρριψης των τριτοβάθμιων οργάνων. Αναμφίβολα δοκιμάζεται και η αντίληψη που προώθησε το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια, ότι λίγο πολύ οι αγώνες δεν έχουν νόημα πλέον και το μόνο που μένει είναι η ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτό στη χώρα μας εκφράστηκε τα τελευταία χρόνια με το ότι «το δίλημμα μνημόνιο ή όχι είναι κάλπικο».
Πρέπει να θυμηθούμε ότι η κυβέρνηση Μορένο διαδέχθηκε την κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορρέα. Από μια σειρά εκπροσώπους του ρεφορμισμού στη χώρα μας, ο Κορρέα παρουσιαζόταν ως ο πολιτικός που έσωσε το Εκουαδόρ από το χρέος. Τα ίδια έλεγαν και για την κυβέρνηση Κίρχνερ της Αργεντινής. Και όμως και οι δύο κυβερνήσεις τελικά εφάρμοσαν αντιλαϊκά προγράμματα για να αντικατασταθούν από ακόμη πιο αντιλαϊκές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα ο εφιάλτης του ΔΝΤ να έχει επιστρέψει και στις δύο χώρες. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι λαοί δε μπορούν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε τέτοιες δυνάμεις.
«Μήνες τώρα, ο Κορρεϊσμός επιδιώκει να εμφανιστεί ως αντιτιθέμενος στην κυβέρνηση με δήθεν αριστερές θέσεις. Ωστόσο, η δράση του επικεντρώνεται σε αγορεύσεις στο Κοινοβούλιο και σε διάφορες απόπειρες κινητοποίησης κόσμου στο δρόμο. Όμως η ικανότητά του για κάτι τέτοιο δεν είναι μεγάλη. Την Τετάρτη 3 Οκτώβρη, ο Κορρεϊσμός ζήτησε την παραίτηση του Λένιν Μορένο και την προκήρυξη πρόωρων προεδρικών και βουλευτικών εκλογών, μια προσέγγιση που δεν βρίσκει απήχηση.» Ο Κορρέα με σκοπό να αναλάβει πάλι την κυβερνητική εξουσία, διατύπωσε ένα αίτημα που είχαν διατυπώσει ο εγχώριος Τροτσκισμός – ρεφορμισμός και το ΚΚΕ κατά την κορύφωση της ελληνικής κρίσης το 2012: Εκλογές τώρα – να πέσει η κυβέρνηση. Ευτυχώς για τον ίδιο, ο λαός του Εκουαδόρ απέρριψε το «αίτημα» αυτό και έμεινε συγκεντρωμένος στον αγώνα της απόκρουσης των μέτρων και δικαιώθηκε.
«Τα αποτελέσματα αυτού του αγώνα ήταν εφικτά χάρη στο μέγεθος της διαμαρτυρίας, τη μαχητικότητά της και την ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΡΑΣΗΣ των λαϊκών δυνάμεων. Παλέψαμε μαζί ιθαγενικό κίνημα, εργαζόμενοι, νεολαία, γυναίκες, δάσκαλοι, κάτοικοι παραγκουπόλεων, μικρέμποροι, αγρότες… Όλος ο λαός ξεσηκώθηκε.» Σε αυτή τη μεγάλη αλήθεια δεν υπάρχει κανένα «μεγαλοφυές», «αντικαπιταλιστικό» μεταβατικό πρόγραμμα ή σχέδιο κανενός υπερφίαλου μυαλού…
