«Κύμα» παραιτήσεων εργαζομένων καταγράφεται τους τελευταίους μήνες σε πλήθος κλάδων της αγοράς εργασίας των ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα, εκατομμύρια απασχολούμενοι σε τομείς όπως το λιανεμπόριο, το ηλεκτρονικό εμπόριο και η εστίαση παραιτούνται, καταγράφοντας ρεκόρ εικοσαετίας.
Μόνο τον Απρίλιο του 2021 το Υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ κατέγραψε παραιτήσεις 649.000(!) εργαζομένων στο λιανεμπόριο-αριθμός ρεκόρ για τα 20 τελευταία χρόνια που καταγράφει τέτοια στοιχεία.
Οι νέες εργασιακές συνθήκες που επικράτησαν στη «μητρόπολη» του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και όχι μόνο, την εποχή του κορονοϊού, έφεραν τα πάνω κάτω στις εργασιακές σχέσεις. Οι μειώσεις μισθών και εισοδημάτων, η αύξηση του ωραρίου εργασίας, καθώς και η δυσκολία στη φύλαξη παιδιών για τις εργατικές οικογένειες οδήγησαν σε μια «εκρηκτική» κατάσταση.
Την ίδια ώρα, το αφήγημα πολλών στελεχών των δύο κυρίαρχων πολιτικών παρατάξεων στις ΗΠΑ προσομοιάζει σε αντίστοιχες τοποθετήσεις και απόψεις που εκφράζουν κατά καιρούς βουλευτές και υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Έτσι, πολλοί Ρεπουμπλικάνοι αναμασούν την… «καραμέλα» των επιδομάτων που προκαλεί τάχα «οκνηρία» στα εργατικά στρώματα, τα οποία λίγο-πολύ παρουσιάζονται ως απρόθυμα να δουλέψουν (!), την ώρα που οι Δημοκρατικοί προτείνουν λύσεις στους εργοδότες, όπως το να αυξήσουν τους μισθούς με σκοπό να «προσελκύσουν» εργαζόμενους.
Το πραγματικό πρόβλημα που κρύβουν
κάτω από το χαλί
Όμως το πραγματικό πρόβλημα που το αστικό πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρύψει κάτω από το χαλί – κυριολεκτικά και χωρίς εισαγωγικά – δεν είναι άλλο από αυτό του επιπέδου και των συνθηκών διαβίωσης στην ίδια τη «μητρόπολη» του καπιταλισμού.
Εδώ και χρόνια, οι μισθοί εκατομμυρίων εργαζομένων στις ΗΠΑ δεν επαρκούν για να καλύψουν βασικές βιοτικές τους ανάγκες, όπως το νοίκι, η διατροφή και οι πάγιοι λογαριασμοί. Πλήθος εργαζομένων σε μια σειρά κλάδων αναγκάζεται να «μεταναστεύει» διαρκώς από δουλειά σε δουλειά ή να αναζητά δεύτερη απασχόληση, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις αυξημένες βιοτικές ανάγκες ή γιατί δεν αντέχει τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας.
Πρόκειται για μια προϋπάρχουσα εδώ και χρόνια κατάσταση που ήρθε να επιτείνει η πανδημία του κορονοϊού και η οικονομική κρίση που αναζωπυρώθηκε. Όλα αυτά την ώρα που οι εργασιακές σχέσεις και οι αμοιβές επιδεινώθηκαν, με πρόσχημα τις «έκτακτες συνθήκες».
Amazon: Ο Τζεφ Μπέζος πάει στο διάστημα
και οι εργαζόμενοι «μεταναστεύουν» στη Γη!
Από τον κανόνα δεν ξεφεύγει ούτε ο μεγαλύτερος εργοδότης των ΗΠΑ, η Amazon. Ίσα ίσα που «οδηγεί» και καθορίζει τις εξελίξεις στην αγορά εργασίας.
Έτσι, ενώ εν μέσω πανδημίας του κορονοϊού και «εκτόξευσης» του ηλεκτρονικού εμπορίου, δεκάδες χιλιάδες μέλη του προσωπικού της βρέθηκαν θετικά, τα μέτρα δεν τηρούνταν, ο φόρτος εργασίας υπερδιπλασιάστηκε και οι καταγγελίες διαδέχονταν η μία την άλλη, πλέον γίνεται γνωστό ότι από τους 350.000 εργαζόμενους που προσελήφθησαν για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες, οι περισσότεροι παρέμειναν στη θέση τους για μερικές εβδομάδες ή και 24ωρα πριν παραιτηθούν.
Και όλα αυτά, την ώρα που ο ιδιοκτήτης της εταιρίας και πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, Τζεφ Μπέζος, όχι μόνο αύξησε την περιουσία του, αλλά και αποκαλεί τους εργαζόμενος «τεμπέληδες» που δεν θέλουν να τα «πάνε καλά» στη δουλειά!
Την ίδια ώρα που η Amazon αμείβει κυριολεκτικά με ψίχουλα τους εργαζομένους και χρησιμοποιεί τεχνολογίες επιτήρησής τους βγαλμένες από σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, ενώ ο Τζεφ Μπέζος κομπάζει για το ταξίδι του στο… διάστημα (που κόστισε 450 εκατομμύρια δολάρια, χωρίς να λογαριάσουμε τα δισ. της κατασκευής του διαστημοπλοίου του) από το οποίο επιστρέφοντας με κτηνώδη κυνισμό δήλωσε πως ευχαριστεί «όλους τους υπαλλήλους της Amazon, όπως και κάθε πελάτη, γιατί εσείς ήσασταν παιδιά που πληρώσατε για όλο αυτό»!
Η αέναη επιστροφή
ενός «παλιού» προβλήματος
Όμως, η όλη συζήτηση για τη διαρκή «μετανάστευση» του εργατικού δυναμικού και τις συνεχείς παραιτήσεις φέρνει για μία ακόμα φορά στο φως ζητήματα που οι «φωστήρες» του νεοφιλελευθερισμού και οι θιασώτες του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος τα προέβαλαν τάχα ως «λυμένα». Αυτά του ύψους των μισθών και των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων.
Ζητήματα που επανέρχονται στην επιφάνεια ακόμα πιο επιτακτικά, την ώρα που η οικονομική κρίση που έφερε μαζί της ο κορονοϊός σαρώνει τον πλανήτη απ’ άκρη σ’ άκρη και η αβεβαιότητα «σφραγίζει» την αυριανή ημέρα.
«Η σημερινή “κρίση εργαζομένων” είναι στην πραγματικότητα μια συζήτηση για τις εργασιακές συνθήκες και τους μισθούς», ομολογεί η Washington Post.
