Την πλήρη κυριαρχία στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας εξασφάλισε ο Ερντογάν μετά τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ήδη από τον πρώτο γύρο η «Λαϊκή Συμμαχία» (ο κυβερνητικός συνασπισμός του κόμματος του Ερντογάν (ΑΚΡ) και των γκρίζων λύκων του Μπαχτσελί (ΜΗΡ) κέρδισε και τον έλεγχο της βουλής ξεπερνώντας τους 320 βουλευτές από τους 600.
Ο ηγέτης του ισλαμικού ΑΚΡ, που στήριξε ο κυβερνητικός του εταίρος, το εθνικιστικό MHP, εξασφάλισε το 52,2% στις 28 Μάη, ενώ ο Κιλιτσντάρογλου, ηγέτης του CHP και υποψήφιος της «Εθνικής Συμμαχίας» των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συγκέντρωσε 47,82%.
Τον Τούρκο Πρόεδρο έσπευσαν να συγχαρούν ηγέτες μιας σειράς χωρών δίνοντας και το στίγμα των επιδιώξεών τους για τον ρόλο της Τουρκίας. Ο Μπάιντεν επισήμανε την ανάγκη «να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε ως σύμμαχοι στο NATO για τα διμερή ζητήματα και τις παγκόσμιες προκλήσεις». Την ίδια ώρα εντείνονται τα παζάρια για την άρση των τουρκικών επιφυλάξεων για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ με πολύμορφα ανταλλάγματα και απειλές. Στα ανταλλάγματα περιλαμβάνεται και η αναβάθμιση και αγορά από την Άγκυρα των F-16, που η έγκρισή τους «σκοντάφτει» στην προβαλλόμενη σαν δήθεν φιλελληνική θέση του αμερικανικού Κογκρέσου. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, Μενέντεζ, υποδέχθηκε την επανεκλογή Ερντογάν επισημαίνοντας ότι «το σημαντικό είναι τώρα το πώς θα θελήσει ο Ερντογάν να κινηθεί προς το μέλλον με την Τουρκία. Αν θέλει να αλλάξει πορεία από αυτή που είχε, προσδοκώ να το δω αυτό».
Ο Σολτς έκφρασε ελπίδα για «νέα ώθηση» στις διμερείς σχέσεις για να «προωθήσουμε την κοινή μας ατζέντα» και προσκάλεσε τον Ερντογάν για επίσκεψη στο Βερολίνο. Σε άμεση απάντηση ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Πεσκόφ, ανακοίνωσε πως «στο εγγύς μέλλον» θα γίνει συνάντηση του Ερντογάν με τον Πούτιν, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που έστειλαν συγχαρητήρια για την επανεκλογή του «αγαπητού του φίλου». Ταυτόχρονα έχει προγραμματιστεί να επισκεφθεί την Άγκυρα και ο Ζελένσκι.
Αντίστοιχα και ο Μακρόν αναφέρθηκε στις «πολύ μεγάλες προκλήσεις» που έχουν «να αντιμετωπίσουν μαζί» οι δύο χώρες, ενώ ο Μπορέλ εκ μέρους της ΕΕ, αναφέρθηκε στην ανάγκη για «μια συνεργατική και αμοιβαία επωφελή σχέση με την Τουρκία». Επικροτώντας την τουρκική συμβολή στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας ο γραμματέας του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, παραβρέθηκε στην Άγκυρα για την ορκωμοσία του Ερντογάν, με διακηρυγμένο σκοπό την άρση των ενστάσεων της Άγκυρας στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Ο Ερντογάν ορκίστηκε το περασμένο Σάββατο για μια νέα πενταετή προεδρική θητεία, σε μια φαραωνική εκδήλωση στο Λευκό Παλάτι της Άγκυρας, όπου ο Τούρκος πρόεδρος δεξιώθηκε τους αρχηγούς κρατών και υπουργούς εξωτερικών 78 χωρών που παραβρέθηκαν στην τελετή της ορκωμοσίας του. Η παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, μαζί με τον επικεφαλής της τουρκικής Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων, ακριβώς πίσω από τον Ερντογάν, σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας του, είχε τον δικό της συμβολισμό. Στην ομιλία του, δεν έλειψαν και πάλι οι αναφορές στο όραμά του για τη Γαλάζια Πατρίδα. «Στη νέα εποχή, οι συνομιλητές μας θα δουν μία Τουρκία, που εντός και εκτός των συνόρων της, αντιμετωπίζει πιο αποφασιστικά τις τρομοκρατικές οργανώσεις, που στη “Γαλάζια Πατρίδα” προασπίζεται με περισσότερη ισχύ τα δικαιώματα της ιδίας και των αδελφών της», διακήρυξε ο Ερντογάν.
Τον «Αιώνα της Τουρκίας» και την επέκταση της επιρροής της χώρας, προσπάθησε να στείλει ο Ερντογάν και με τις επιλογές του για τη νέα κυβέρνηση. Πλασάρει το νεοοθωμανικό όραμα για τα «σύνορα της καρδιάς μας» με ανανεωμένο περιτύλιγμα για την εξυπηρέτηση της πολιτικής συγκυρίας. Επιχειρώντας να «μηδενίσει το κοντέρ» και ξεκινώντας από μηδενική βάση, αντικατάστησε την «παλιά φρουρά του». Άλλαξε σχεδόν όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του εκτός από τους υπουργούς Υγείας και Πολιτισμού. Η καρατόμηση των Ακάρ, Τσαβούσογλου, Σοϊλού προφανώς δεν σηματοδοτεί αντικατάσταση των «γερακιών» από «περιστέρια» στα βασικά υπουργεία, αφού ο μαέστρος της κυβερνητικής πολιτικής παραμένει ίδιος. Απλά καλλιεργεί αυταπάτες και φρούδες ελπίδες για την προοπτική εξομάλυνσης των σχέσεων της Τουρκίας με τη Δύση και ειδικά την Ελλάδα.
Στις συνθήκες αυτές ο Ερντογάν ξεκαθάρισε και το τοπίο των πολιτικών του αντιπάλων. Η εξαρχής διάτρητη συμμαχία της αντιπολίτευσης ακολουθεί πορεία διάλυσης. Η καρέκλα του ηττημένου Κιλιτσντάρογλου αμφισβητείται στο ίδιο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP), που προετοιμάζεται για συνέδριο. Ταυτόχρονα ο Κιλιτσντάρογλου σαν υποψήφιος πρόεδρος της εξακομματικής «Εθνικής Συμμαχίας» βρίσκεται υπό δικαστική ομηρία, (είναι αντιμέτωπος με κατηγορίες για «προσβολή του Προέδρου» κ.τ.λ.), αφού χάνει τη βουλευτική ασυλία μη έχοντας εκλεγεί στην Εθνοσυνέλευση. Διώξεις αντιμετωπίζει και ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, Ιμάμογλου, που έχει ήδη καταδικαστεί σε στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι και περιμένει την απόφαση του Εφετείου.
Τέλος μετά την εκλογική υποχώρηση του φιλοκουρδικού σοσιαλδημοκρατικού HDP ο φυλακισμένος από το 2016 πρώην συμπρόεδρος, Ντεμιρτάς, ανακοίνωσε ότι αφήνει «την ενεργό πολιτική σε αυτό το στάδιο». Ο Ντεμιρτάς είχε καταδικαστεί σε τρία χρόνια φυλακή για προσβολή του προέδρου. Εξακολουθεί να κρατείται και κινδυνεύει να καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, σε μια δίκη με περισσότερους από 100 άλλους πολιτικούς του HDP, κατηγορούμενος ότι υποκίνησε τις διαδηλώσεις στην πλατεία Γκεζί το 2013.
Μετά τις εκλογικά «αναβαπτισμένες» κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Τουρκία ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος για επικίνδυνες Ευρωατλαντικές διευθετήσεις. Ο Μητσοτάκης με τις διατυπώσεις για «Νατοϊκά νησιά», τη θολή αναφορά των «θαλάσσιων ζωνών» και την προφανή αποδέσμευση των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο από το Κυπριακό, προετοιμάζει το έδαφος για άμεσες εξελίξεις με πρώτο σταθμό τη Νατοϊκή σύνοδο του Βίλνιους τον Ιούλη.
Προς το παρόν, με καταγγελίες για παρέμβαση του Τουρκικού Προξενείου, στις εκλογές του Μάη, υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου στη Ροδόπη, κινδυνολογεί δείχνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, διχάζοντας την τοπική κοινωνία και συσκοτίζοντας τις επεκτατικές φιλοδοξίες της Άγκυρας.
Στο μεταξύ απαιτεί «συναινέσεις» «ειδικά όταν έχουμε μπροστά μας θέματα όπως η συνταγματική αναθεώρηση ή και πολιτικές, όπως στην εξωτερική πολιτική, όπου δεν πρέπει να είμαστε τώρα διχασμένοι, όταν έχουμε απέναντί μας μία δύσκολη Τουρκία». Επαναλαμβάνει την πρόθεσή του να επιδιώξει συνάντηση με τον Ερντογάν, με την ελπίδα η τουρκική κυβέρνηση «να συζητήσει μαζί μας, με καλή διάθεση και αφήνοντας στην άκρη τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις που, δυστυχώς, είδαμε την τελευταία τετραετία». Πράγμα που σημαίνει ότι κάποιες από τις τουρκικές διεκδικήσεις είναι διαπραγματεύσιμες και κατά συνέπεια μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Τα παραδείγματα της Ιταλίας και Αιγύπτου όπου αναγνωρίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ η μειωμένη επήρεια των νησιών είναι τροχιοδεικτικά.
Ο Δένδιας είναι αποκαλυπτικός για το επερχόμενο παζάρι των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εξηγεί: «το Διεθνές Δίκαιο σου επιτρέπει επεξήγηση των θέσεων και αντίληψη των νόμιμων συμφερόντων της άλλης πλευράς. Στο τέλος της ημέρας υπάρχει η Χάγη (…) Αλλά η Χάγη είναι πολύ μακριά. Πρέπει να υπάρχουν κατανοήσεις στο μεσοδιάστημα για το τι θα πάμε στη Χάγη, τι θα θέσουμε υπό την κρίση των δικαστών», προσθέτοντας πως «η Ελλάδα δεν έχει τη φιλοδοξία να αποκλείσει την Τουρκία από την πρόσβαση στη θάλασσα». Πολύπλοκες διπλωματικές διατυπώσεις, που με λακωνική σαφήνεια περιέγραψε πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης, Τσούνις, λέγοντας πως «καμία πλευρά δεν έχει δίκιο 100%».
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση η ΝΔ βρίσκει πρόθυμους συμπαραστάτες σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικά τα αποσπάσματα από προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που παρά τις φιοριτούρες προβάλλει την κατεύθυνση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ) και εναποθέτει την προστασία της ελληνικής κυριαρχίας στις «Μεγάλες Δυνάμεις». Στο τελευταίο κεφάλαιο του προγράμματος για την Εξωτερική πολιτική αναφέρεται: «Σε ευρωτουρκικό επίπεδο: Άμεση διασύνδεση της αναθεώρησης της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας, με την κατάθεση συνυποσχετικού Ελλάδας-Τουρκίας στο ΔΔΧ για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Με επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Τουρκία, εάν επιλέξει τον δρόμο των προκλήσεων», παρακάτω: «Η προώθηση των στρατηγικών σχέσεων με ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, σε αμοιβαία επωφελές πλαίσιο, με διεκδίκηση απτής στήριξης στην κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και πίεσής τους στην Τουρκία για διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου» και παρακάτω, πρόταση που επιβεβαιώνει την προθυμία και του ΣΥΡΙΖΑ στην υπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων στην περιοχή: «Την προώθηση της ενταξιακής διαδικασίας των Δυτικών Βαλκανίων ως άμεση προτεραιότητα και τη στήριξη της ενταξιακής διαδικασίας Ουκρανίας, Γεωργίας και Μολδαβίας, καθώς και τη διατήρηση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας στη βάση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης».
