Ιδιαίτερα ρευστή παραμένει η κατάσταση στη Λιβύη, με ανοιχτό το ενδεχόμενο περαιτέρω κλιμάκωσης των αντιπαραθέσεων, μετά την εκλογή του πρώην υπουργού εσωτερικών, Φατχί Μπασάγα, ως νέου «μεταβατικού» πρωθυπουργού από το λιβυκό κοινοβούλιο που εδρεύει στο Τομπρούκ και την άρνηση του απερχόμενου πρωθυπουργού, Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά, να παραχωρήσει τη θέση του. Ο Ντμεϊμπά μάλιστα, φέρεται να έγινε στόχος απόπειρας δολοφονίας.
Ο Μπασάγα εξελέγη «ομόφωνα» από το λιβυκό κοινοβούλιο, μετά την απόσυρση της υποψηφιότητας του άλλου υποψήφιου, πρώην υπουργικού συμβούλου, Χαλίντ αλ Μιμπάς. Ο Μπασάγα εμφανίστηκε έτοιμος να παρουσιάσει άμεσα το νέο υπουργικό σχήμα.
Νωρίτερα ο Ντμπεϊμπά, ο οποίος διορίστηκε τον Φλεβάρη του 2021, μέσω ΟΗΕ και με τις ευλογίες ισχυρών δυτικών χωρών και της Τουρκίας, με σκοπό τη διεξαγωγή των εκλογών του Δεκέμβρη -οι οποίες τελικά δεν έγιναν- διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει από τη θέση του παρά μόνο όταν διεξαχθούν εκλογές. Δήλωσε πως θα αντισταθεί «σε όλες τις προσπάθειες» της βουλής να τον αντικαταστήσει, λέγοντας πως δεν θα επιτρέψει «νέες, μεταβατικές περιόδους». Ανέφερε ακόμα ότι θα πρέπει να παραμείνει στη θέση αυτή μέχρι να διεξαχθούν οι εκλογές. Κάλεσε μάλιστα τον λαό της Λιβύης «να βγει στους δρόμους» και να διαδηλώσει ενάντια στον διορισμό νέου πρωθυπουργού, κατηγορώντας τον πρόεδρο του κοινοβουλίου Αγκίλα Σάλεχ, τον αρχηγό του «Λιβυκού Εθνικού Στρατού», Χαλίφα Χάφταρ, και τον ίδιο τον Μπασάγα, ότι έκαναν «συμφωνία με τον διάολο» προκειμένου να μοιραστούν «χρήμα, εξουσία και διακυβέρνηση».
Στην πρώτη αντίδρασή της για αυτές τις εξελίξεις, η Αμερικανίδα ειδική σύμβουλος του γγ του ΟΗΕ για τη Λιβύη, Στέφανι Γουίλιαμς, απέφυγε να πάρει θέση υπέρ του ενός ή του άλλου πρωθυπουργού. «Η Λιβύη πρέπει να προχωρήσει σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, ειδάλλως κινδυνεύει με εθνική καταστροφή δίχως τέλος», δήλωσε.
Ακολούθησε ο εκπρόσωπος Τύπου του γγ του ΟΗΕ, Στ. Ντούζαριτς, που ερωτηθείς αν ο ΟΗΕ εξακολουθεί να αναγνωρίζει ως «μεταβατικό» πρωθυπουργό τον Ντμπεϊμπά απάντησε: «Ναι, εν συντομία, ναι». Και πρόσθεσε: «Οι Λίβυοι ηγέτες πρέπει να ενωθούν και να συμφωνήσουν, ή να ξανασυμφωνήσουν, τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν. Είδαμε τις πληροφορίες για τον διορισμό ενός άλλου πρωθυπουργού. Η θέση μας παραμένει απαράλλακτη».
Όπως όλα δείχνουν, είναι πιθανό να υπάρξουν για άλλη μια φορά δύο παράλληλες κυβερνήσεις, με μία νέα σφοδρή αντιπαράθεση αντιτιθέμενων συμφερόντων με τη στήριξη ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών κέντρων, αντιπαράθεση η οποία ενδεχομένως θα οδηγήσει, αντί για εκλογές, μέσα στους επόμενους 14 μήνες, όπως ορίζει ο νέος οδικός χάρτης του λιβυκού κοινοβουλίου, σε κλιμάκωση των συγκρούσεων. Φαίνεται πως η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως αυτή εκδηλώνεται σε πολλά πλέον μέτωπα, αντανακλάται και στις εξελίξεις στην Λιβύη, όπου οι εμπλεκόμενες δυνάμεις παρόλες τις διακηρύξεις για ομαλοποίηση, εκλογές κλπ. οχυρώνονται πίσω από ελεγχόμενα από αυτές κέντρα εξουσίας σε μία ήδη διαλυμένη και ντε φάκτο διχοτομημένη από τους ίδιους χώρα.
