Στις 30 Μαΐου πραγματοποιήθηκε σύνοδος διάφορων ηγετών του αμερικάνικου Νότου, στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας, Μπραζίλια. Ήταν μια πρωτοβουλία του προέδρου της Βραζιλίας, Λούλα ντα Σίλβα, στα πλαίσια της οποίας συζητήθηκαν προβεβλημένα ζητήματα που αφορούν το πολιτικό και οικονομικό μέλλον της Λατινικής Αμερικής σε μια κατεύθυνση απαγκίστρωσης από την πολύχρονη κυριαρχία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Ένα από αυτά κατά τον Λούλα είναι η ανάγκη για «μείωση της εξάρτησης από συναλλάγματα εκτός της περιοχής», υπονοώντας σαφώς το αμερικάνικο δολάριο. Αυτή είναι μια συζήτηση που φτάνει μέχρι και το όραμα για ένα κοινό νόμισμα της Λατινικής Αμερικής, ενδεχόμενο ωστόσο που πρέπει να θεωρείται ακόμη μακρινό.
Λίγες μέρες πριν τη διάσκεψη, επισκέφτηκε τη Βραζιλία και συναντήθηκε με τον Λούλα, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νίκολας Μαδούρο. Η Βενεζουέλα του Μαδούρο έχει ήδη αποκαταστήσει σχέσεις με τη Βραζιλία και την Κολομβία του Γουστάβο Πέτρο και ο Λούλα ντα Σίλβα απεργάζεται την είσοδό της στον συνασπισμό BRICS, που θα σήμαινε μια ισχυρή επαναφορά της αποκλεισμένης Βενεζουέλας στον διεθνή χώρο. Παράλληλα, ο Λούλα ήθελε η διάσκεψη να προχωρήσει σε κοινό ανακοινωθέν καταδίκης των αμερικάνικων κυρώσεων στη Βενεζουέλα, υπήρξαν ωστόσο διαφωνίες.
Αυτές προέκυψαν από τους προέδρους της Ουρουγουάης και της Χιλής, Λουίς Λακάλ Που και Γκάμπριελ Μπόριτς αντίστοιχα, οι οποίοι εξέφρασαν τη διαφωνία τους μέχρι και για τη συμμετοχή του Μαδούρο στη διάσκεψη.
Ο Λούλα που προηγουμένως είχε προτρέψει τους 12 συμμετέχοντες προς το ξεπέρασμα των «ιδεολογικών αντιθέσεων», χάριν της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής συνεργασίας, δήλωσε μετά τη διάσκεψη σε συνέντευξη τύπου: «Υπερασπιζόμουν πάντα την ιδέα ότι κάθε χώρα είναι αυτεξούσια και αποφασίζει για το καθεστώς της και τα εσωτερικά της ζητήματα». Ενώ χαρακτήρισε τα περί απολυταρχικής Βενεζουέλας ως «αφηγήματα».
Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης αντέδρασε μέσω Instagram: «Εκπλήσσομαι όταν λέτε ότι όσα συμβαίνουν στη Βενεζουέλα είναι αφηγήματα. Γνωρίζετε ήδη τί πιστεύουμε για τη Βενεζουέλα και την κυβέρνησή της» και «ο κόσμος προσπαθούσε να μεσολαβήσει ώστε η δημοκρατία στη Βενεζουέλα να είναι πλήρης, ώστε να υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε να μην υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι». Πρόκειται για θέση πολύ κοντινή σε αυτή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Από κοντά και ο ψευτοαριστερός Γκάμπριελ Μπόριτς της Χιλής, που δε χάνει ευκαιρία ειδικά στο θέμα της Βενεζουέλας να παρουσιάζεται ως κολαούζος των Αμερικάνων: «Δεν είναι ένα αφηγηματικό κατασκεύασμα. Είναι πραγματικότητα και είναι σοβαρό». Αναφέρθηκε δε σε 5000 πρόσφυγες από τη Βενεζουέλα που βρίσκονται στη Χιλή και «στιβαρή και καθαρή θέση ότι τα ανθρώπινα διακαιώματα πρέπει να είναι πάντα σεβαστά». Προφανώς αυτοί οι πρόσφυγες βρίσκονται στη Χιλή έχοντας γίνει δεκτοί από το προηγούμενο αντιδραστικό καθεστώς του Σεμπαστιάν Πινιέρα. Πίσω από αυτούς κρύβεται ο Μπόριτς ελπίζοντας να μην προκαλέσει την εσωτερική ακροδεξιά αντίδραση στη χώρα του την οποία τρέμει.
Ο Μαδούρο υπήρξε πιο διαλλακτικός, όπως όριζε και το συμφέρον του: «Υπάρχουν πρόεδροι με διαφορετικές οπτικές. Δεν έχουμε πρόβλημα να καθίσουμε και να συζητήσουμε με οποιαδήποτε πολιτική δύναμη και πρόεδρο, στα πλαίσια ενός σεβαστού και ανεκτικού διαλόγου ενότητας με διαφορετικότητα, αυτό είχαμε εδώ».
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα σημαντικό γεγονός, ίσως και προάγγελο καθοριστικών εξελίξεων, αν συνυπολογισθεί με ευρύτερες διεθνείς εξελίξεις, όπου η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν το κινέζικο γουάν για τις διεθνείς συναλλαγές τους, ενώ παράλληλα αποκτούν επιρροή και ηγεμονία σε εκτεταμένες περιοχές του πλανήτη, που μέχρι πρότινος βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Αμερικάνων.
