Λάδι στη φωτιά της εξαιρετικά εύφλεκτης κατάστασης στα Δυτικά Βαλκάνια με επίκεντρο την όξυνση στις σχέσεις Σερβίας-Κοσόβου ρίχνει η πρόσφατη απόφαση της επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΣτΕ) να δεχτεί το αίτημα της Αλβανίας για ένταξη του κοσσοβάρικου προτεκτοράτου στον εν λόγω θεσμό. Με διακαή πόθο την διεθνή αναγνώριση του Κοσόβου ως “μια νέα νομική και πολιτική πραγματικότητα”, οι αμερικανοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές σφίγγουν κι άλλο τη θηλιά στον λαιμό του Βούτσιτς, ο οποίος έχει ήδη αποδεχτεί στα πλαίσια “ενός έντιμου συμβιβασμού” τον διάλογο στη βάση του κακόφημου γαλλογερμανικού σχεδίου, που καθορίζει τον οδικό άξονα της de facto αναβάθμισης του προτεκτοράτου του Κούρτι σε “ανεξάρτητο κράτος”.
Στην επίμαχη ψηφοφορία, υπέρ της εισδοχής του Κοσόβου στο ΣτΕ τάχθηκαν 33 χώρες, κατά 7, μεταξύ των οποίων η Σερβία, αλλά και η Κύπρος για ευνόητους λόγους, ενώ 6 χώρες τήρησαν ουδέτερη στάση, μεταξύ αυτών η Ουκρανία αλλά και η Ελλάδα, με την υποτελή κυβέρνηση Μητσοτάκη να κάνει έτσι ένα ντροπιαστικό πρώτο βήμα στην κατεύθυνση πλήρους συμμόρφωσης προς τα αμερικανονατοϊκά διατεταγμένα. Είχε προηγηθεί η αιφνιδιαστική κίνηση Κούρτι -υπό την αιγίδα των δυτικών ιμπεριαλιστών- της πραγματοποίησης των δημοτικών εκλογών στο βόρειο Κόσοβο, έξι μήνες μετά την αποχώρηση των Σέρβων εκπροσώπων από τα τοπικά όργανα διοίκησης στην περιοχή, αποτέλεσμα των αλληλοδιαδεχόμενων επιθετικών ενεργειών του καθεστώτος της Πρίστινα, που αποτέλεσαν το προοίμιο του νέου γύρου αναζωπύρωσης της έντασης στις σχέσεις Σερβίας-Κοσόβου. Ωστόσο, “ο Α. Κούρτι και όλοι όσοι ζητούσαν για μήνες εκλογές με στόχο να καταλάβουν τον βορρά του Κοσόβου έζησαν ένα φιάσκο”, όπως σωστά παρατηρεί ο επικεφαλής του σερβικού γραφείου για την εν λόγω περιοχή, Πέτκοβιτς, καθώς ο πληθυσμός της (στη συντριπτική πλειοψηφία του Σέρβοι) απονομιμοποίησε τη διαδικασία, με τη συμμετοχή να μην ξεπερνά το 3,4%. Πιο συγκεκριμένα, σε σύνολο 45.095 εγγεγραμμένων, ψήφισαν 1.566 Αλβανοί και μόλις …13 Σέρβοι πολίτες. Ο στριμωγμένος Βούτσιτς απέκτησε έτσι άλλο ένα διαπραγματευτικό χαρτί στη φαρέτρα του και προσπαθώντας να ελιχθεί απέναντι στις ασφυκτικές πιέσεις των αμερικανοευρωπαίων επικυριάρχων δήλωσε με νόημα ότι “το βασικό θέμα είναι ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός διάλογος και ότι έχουμε προτάσεις που επιβάλλονται”, προτάσσοντας την ανάγκη εφαρμογής σε κάθε περίπτωση της δέσμευσης της Πρίστινα για τη σύσταση της ένωσης σερβικών δήμων στο Κόσοβο (όρος που προβλέπεται εξάλλου ρητά σε παλιότερη συμφωνία που είχε επισυναφθεί μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, με τις ευλογίες τότε των δυτικών).
Τέλος, οι πρόσφατες αποσχιστικές δηλώσεις του επικεφαλής των Σερβοβοσνίων της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, Ντόντικ, για το “ενδεχόμενο” η σέρβικη δημοκρατία (σ.σ. μια από τις δύο “κρατικές οντότητες ” του προτεκτοράτου της Βοσνίας) να σχηματίσει “ανεξάρτητη” χώρα και να ενωθεί με τη Σερβία, έδωσαν τροφή για εθνικιστική δημαγωγία στον Βούτσιτς, ο οποίος διεμήνυσε πως “οι Σέρβοι δεν πρέπει να χωρίζονται σε Σέρβους της Κροατίας ή της Βοσνίας επειδή είμαστε ένας και ο ίδιος λαός”.
