Στις 30 Νοεμβρίου ξεκινά στο Μπουένος Άιρες η σύνοδος κορυφής των G20. Εδώ και μέρες υπάρχουν αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις, προπαρασκευαστικές για την μεγάλη διαδήλωση που αναμένεται κατά την έναρξη της συνόδου. Κεντρικό σύνθημα είναι: «Όχι στους G20, έξω το ΔΝΤ».
Οι κινητοποιήσεις χαρακτηρίζονται πρώτιστα από την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, που πρόσφατα έθεσε τη χώρα υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ μέσω δανείων και εκτιμάται ότι κατά τη διάρκεια της συνόδου θα επικυρωθούν ακόμη πιο σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές για την Αργεντινή.
Ωστόσο από τις οργανώσεις που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, αναδεικνύεται ένα πλατύτερο ζήτημα. Αυτό αφορά τις γενικότερες αρνητικές πολιτικές αλλαγές στη Λατινική Αμερική, όπως αποτυπώνονται με την ανάδειξη δεξιών (και ακροδεξιών) αμερικανόδουλων κυβερνήσεων σε μια σειρά χώρες, όπως η Κολομβία, το Περού, η Χιλή, ασφαλώς η Βραζιλία του Μπολσονάρο και φυσικά η Αργεντινή. Αυτό που ορθώς καταγγέλεται είναι, ότι η σύνοδος των G 20 αποσκοπεί ακριβώς στην προώθηση μιας ιμπεριαλιστικής – αντιλαϊκής ατζέντας για όλη τη Λατινική Αμερική, στο έδαφος αυτών των πολιτικών εξελίξεων.
Εν τω μεταξύ, λίγο πριν την έναρξη της συνόδου και ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ είχε διαβεβαιώσει, ότι θα συναντηθεί στα πλαίσιά της με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, αιφνιδιαστικά δηλώνει τώρα, ότι η συνάντηση δε θα πραγματοποιηθεί, καθώς η Ρωσία δεν έχει επιστρέψει στην Ουκρανία τα πλοία και τα πληρώματά τους, που συνέλαβε στην Αζοφική Θάλασσα λίγες μέρες πριν. Οξύνει έτσι την κατάσταση και διαμηνύει, ότι μάλλον δεν υπάρχει περιθώριο για άρση των ισχυουσών κυρώσεων έναντι της Ρωσίας.
Σημασίας πρέπει να θεωρείται, εφόσον επιβεβαιωθεί, και η σύναψη πενταετούς συμφωνίας επενδύσεων και εμπορίου μεταξύ Αργεντινής και Κίνας. Μπορεί οι γενικότερες πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή να ευνοούν τις ΗΠΑ, ωστόσο η κινέζικη οικονομική ισχύς είναι παράγοντας εξελίξεων από μόνη της.
