Οι πρόσφατες εικόνες βιβλικής καταστροφής στην περιφέρεια Εμίλια Ρομάνια στη Β. Ιταλία ύστερα από έντονες βροχοπτώσεις, με τραγικό απολογισμό 14 νεκρούς και πάνω από 20.000 αστέγους, την υπερχείλιση ποταμών, τις 280 κατολισθήσεις ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους, τη διακοπή ρεύματος σε 27.000 σπίτια και συνολικά την καταβύθιση των κτιρίων σε 42 δήμους της εν λόγω επικράτειας που μετατράπηκε σε λίμνη, είναι απότοκο πριν απ’ όλα όχι “της κλιματικής αλλαγής και των ακραίων καιρικών φαινομένων”, όπως έσπευσε να δημαγωγήσει η Μελόνι, αλλά συνέπεια της διαχρονικής κυβερνητικής πολιτικής απαξίωσης-εγκατάλειψης-υποχρηματοδότησης έστω και των στοιχειωδέστερων έργων και υποδομών αντιπλημμυρικής προστασίας.
Επιβεβαιώθηκε δραματικά για άλλη μια φορά (όπως πριν 5 χρόνια με την κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα) πως το ιταλικό “οικονομικό θαύμα” (τη στιγμή που καταστρεφόταν το βιος του ιταλικού λαού, η Μελόνι πόζαρε επιδεικτικά με τους ηγέτες των 7 πιο πλούσιων χωρών του πλανήτη στο G7 της Ιαπωνίας) στηρίζεται στην εγκληματική πολιτική αφαίμαξης των πόρων που προορίζονται για την προστασία της ζωής, της εργασίας και της περιουσίας των εργατολαϊκών στρωμάτων και αφειδώλευτης πριμοδότησης του μεγάλου κεφαλαίου στα πλαίσια των μνημονιακών κατευθύνσεων που εκπορεύονται από την ιμπεριαλιστική ΕΕ. Σύμφωνα με τις επιταγές των επιτελείων των Βρυξελλών οι κοινωνικές δαπάνες χαρακτηρίζονται “ανελαστικές”, “αντιαναπτυξιακές” και απειλή για τα δημοσιοοικονομικά των κρατών μελών της ένωσης, τόσο των ισχυρότερων όπως η Ιταλία, όσο και των εξαρτημένων, όπως η χώρα μας, με αποτέλεσμα τέτοιες εικόνες ολέθρου (τον χειμώνα από τις πλημμύρες και τον χιονιά, το καλοκαίρι από τις πυρκαγιές) να αποτελούν πλέον τον θλιβερό κανόνα όχι μόνο στις φτωχές, αλλά και στις “προηγμένες καπιταλιστικά” χώρες.
