Επικίνδυνα τεταμένη παραμένει η κατάσταση στον Περσικό Κόλπο. Η πρώτη επέτειος από τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί από τις ΗΠΑ στις 3 Γενάρη 2020 στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης, και η πρόσφατη δολοφονία του επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, πυροδότησαν μαζικές διαδηλώσεις σε Ιράν και Ιράκ ενάντια σε ΗΠΑ και Ισραήλ. Η ένταση φορτίζεται από την επιλογή της απερχόμενης κυβέρνησης Τραμπ να επεξεργάζεται, μέχρι την τελευταία στιγμή, σχέδια όξυνσης της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης με το Ιράν, σε συνεργασία με το Ισραήλ.
Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Νίμιτς», που υποτίθεται πως είχε πάρει εντολή παραμονή Πρωτοχρονιάς να επιστρέψει σε ναυτική βάση της Καλιφόρνιας, διατάχθηκε να παραμείνει στον Περσικό Κόλπο με την ακόλουθη απειλή: «Κανείς δεν θα πρέπει να αμφιβάλει για την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ».
Η ένταση ανέβηκε, όταν ανακοινώθηκε η κατάληψη του νοτιοκορεατικού δεξαμενόπλοιου «HANKUK CHEMI» από τους Ιρανούς «Φρουρούς της Επανάστασης», σε μια περίοδο υψηλής έντασης και μεταξύ Ιράν – Νότιας Κορέας, με αφορμή το πάγωμα ιρανικών κεφαλαίων σε νοτιοκορεατικές τράπεζες εξαιτίας των αμερικανικών κυρώσεων.
Παράλληλα, το Ιράν ξεκίνησε τη διαδικασία για την παραγωγή ουρανίου εμπλουτισμένου κατά 20%. Τον Μάη 2019, ένα χρόνο μετά τη μονομερή αποχώρηση των ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, το Ιράν προχώρησε στην άρση ορισμένων δεσμεύσεων που είχε αναλάβει, μεταξύ των οποίων ήταν και ο περιορισμός του βαθμού εμπλουτισμού του ουρανίου.
Ταυτόχρονα, προχωράνε και οι διάφορες διευθετήσεις και συμφωνίες στη Μέση Ανατολή, με χαρακτηριστική την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ των μοναρχιών Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, που τέθηκε σε εφαρμογή και επικυρώθηκε στη σύνοδο του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου. Η συμφωνία προβλέπει άρση του χερσαίου, ναυτικού και αεροπορικού αποκλεισμού που είχαν επιβάλει στο Κατάρ από τον Ιούνη του 2017 η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και η Αίγυπτος, κάτι που έγινε άμεσα. Θυμίζουμε ότι ο αποκλεισμός είχε δικαιολογηθεί ως απάντηση στην «υποστήριξη της τρομοκρατίας» και σε μια περίοδο σύγκλισης συμφερόντων ανάμεσα στο Κατάρ και το Ιράν, μετά τον εντοπισμό νέων σημαντικών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Η εξέλιξη είναι η τελευταία σειράς συμφωνιών στη Μέση Ανατολή, του Ισραήλ με Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Μπαχρέιν, τις οποίες προώθησε η αμερικανική κυβέρνηση, με απώτερο στόχο τη συγκρότηση «μετώπου εναντίον του Ιράν».
Το γεγονός ότι η ένταση κλιμακώνεται μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ, και ενόψει της κυβερνητικής εναλλαγής, επιβεβαιώνει ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική όχι μόνο δεν πρόκειται να μετατοπιστεί από τους βασικούς της άξονες, αλλά θα γίνει ακόμα πιο επιθετική, προκειμένου να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η προσπάθειά τους, μάλιστα, μετά την εκλογή Μπάιντεν να παρουσιάσουν τις εξελίξεις αυτές ως επιβεβαίωση ότι «οι ΗΠΑ επιστρέφουν» στην περιοχή για να εγγυηθούν τάχα την ειρήνη και τη σταθερότητα, τους εκθέτει ακόμα περισσότερο. Ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός ξεδιπλώνεται αδιάλειπτα πάνω στις ίδιες ράγες και πυροδοτεί επικίνδυνες εντάσεις, που συνυπάρχουν με πρόσκαιρες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις και συμβιβασμούς, σε βάρος των λαών.
