Με την αυγή του νέου έτους η Κροατία εντάχθηκε και επίσημα στη ζώνη του ευρώ και στη συνθήκη Σένγκεν, γεγονός που αποτέλεσε αφορμή για τους σχετικούς πανηγυρικούς διθυράμβους εκ μέρους της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας της χώρας και φυσικά του ιερατείου των Βρυξελλών. Ο πρωθυπουργός, Α. Πλένκοβιτς, έκανε λόγο για τους “δύο στρατηγικούς στόχους” που επιτεύχθηκαν, ενώ ο υπουργός εσωτερικών, Μποζίνοβιτς, πιο ενθουσιώδης ανέφερε πως η εν λόγω εξέλιξη συνιστά “επιβεβαίωση της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας”. Η ανθύπατος Φον ντερ Λάιεν με τη σειρά της τόνισε πως η 1η Γενάρη “είναι ημέρα χαράς και περηφάνιας για τον λαό της Κροατίας”. Η ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική επιχείρηση καλλιέργειας κλίματος ευφορίας εκ μέρους των ντόπιων και ξένων οικονομικοπολιτικών κέντρων, που κανοναρχούν την εσωτερική ζωή της μικρής και εξαρτημένης χώρας των Δυτικών Βαλκανίων, περιλάμβανε ασφαλώς σε περίσσεια και τα έωλα μπαγιάτικα “επιχειρήματα” περί “οικονομικής σταθερότητας και ασφάλειας, αντιμετώπισης του πληθωρισμού εν μέσω ενεργειακής κρίσης και του πολέμου στην Ουκρανία”, περί της “εισόδου σε μια ζώνη 400 εκ. ανθρώπων, με ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων και αγαθών”.
Ανάλογα φληναφήματα περί “σταθερότητας και ανάπτυξης” είχε επιστρατεύσει και η αλήστου μνήμης κυβέρνηση Σημίτη το 2000, κατά την είσοδο της χώρας μας στο ευρώ, όπως και σύσσωμο το αστικό πολιτικό προσωπικό, με τα γνωστά παρεπόμενα της ακαριαίας εκτόξευσης της ακρίβειας σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες να κονιορτοποιούν ωστόσο πριν αλέκτορα φωνήσαι…τρις την κυρίαρχη ρητορική. Εξάλλου, η παραμονή “στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ” αποδείχθηκε το εφιαλτικότερο σενάριο- συνώνυμο της απότομης κλιμάκωσης της αντιδραστικής πολιτικής των “μεταρρυθμίσεων” στο εργασιακό, το ασφαλιστικό και το φορολογικό με επιστέγασμα τη νεοαποικιακού τύπου μνημονιακή υποδούλωση, χαλκεύοντας νέα δεσμά εξάρτησης, οδηγώντας (στο όνομα πάντα “της σύγκλισης”) σε δραματική υποβάθμιση του επιπέδου ζωής, σε ακραία φτώχεια και εξαθλίωση ευρύτατα εργατολαϊκά στρώματα. Στα “καλούδια” της κακόφημης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που θα βιώσει εφεξής ακόμα πιο οδυνηρά (και) ο πολύπαθος κροατικός λαός, κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η μετατροπή της χώρας του (όπως άλλωστε και της Ελλάδας, στο όνομα πάντα…των “ελευθεριών” της Σένγκεν) σε συνοριοφύλακα της ΕΕ, που συνεπάγεται κατά τα ειωθότα περαιτέρω σκλήρυνση της ρατσιστικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής που εκπορεύεται από τα επιτελεία της “δημοκρατικής ένωσης” και υλοποιείται ήδη πρόθυμα από τους ντόπιους λακέδες.
