Η ΕΛΜΕ Ηρακλείου, οι εκπαιδευτικοί της Β/θμιας εκπαίδευσης, αλλά και το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας του Ηρακλείου και πανελλαδικά χαιρετίζει τις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής του αγώνα και των αγωνιστών της Βιάννου και της ευρύτερης περιοχής ενάντια στη θηριωδία των Ναζιστικών Δυνάμεων Κατοχής, θηριωδία που αποτυπώνεται πολύ παραστατικά τόσο στο ολοκαύτωμα, όσο και στις μαζικές εκτελέσεις αγωνιστών, υπερηλίκων και παιδιών.
Το αδούλωτο πνεύμα, η ηρωϊκή αυτοθυσία του λαού στην ευρύτερη περιοχή της Βιάννου -που συνδέεται άρρηκτα στην ίδια ιστορική αλυσίδα με την περήφανη αντίσταση όλων των χωριών που βίωσαν επίσης το ολοκαύτωμα και την τραγωδία των εκτελέσεων και του ξεριζωμού (όπως πχ τα Ανώγεια, η Κάντανος, χωριά της Μεσσαράς κλπ)-αναδεικνύουν τις ισχυρές παρακαταθήκες ενός αντιφασιστικού πατριωτικού αγώνα, που ενέπνευσε στα μεταπολεμικά χρόνια, καθοδήγησε και νοηματοδότησε κάθε συλλογικό αγώνα για αποτίναξη του ζυγού των ξένων και ντόπιων δυναστών του λαού, για Λεύτερη και Ανεξάρτητη Πατρίδα και Λαϊκές Ελευθερίες.
Πρόκειται για τον αγώνα που εξόπλισε τις επόμενες γενιές και συνεχίζει να εξοπλίζει τις νεότερες όχι μόνο με πολύτιμη ιστορική πείρα και γνώση, αλλά και με ένα ισχυρό κεφάλαιο αξιών και αρχών αντίστασης σε κάθε μορφής πολεμική, πολιτική και κοινωνική βαρβαρότητα, έτσι ώστε αυτοί οι αγωνιστές που, όπως λέει ο ποιητής, «κάθε στιγμή κουβαλούσαν τον θάνατο στον ώμο τους», να τροφοδοτούν για όλη τη μεταπολεμική περίοδο την αδιάλειπτη συλλογική πάλη μας για δημοκρατικές ελευθερίες, ψωμί, παιδεία, εθνική ανεξαρτησία, για συναδέλφωση των λαών και, κυρίως, για την ΕΙΡΉΝΗ που στις μέρες μας ξανά απειλείται, όπως δείχνουν τα ανοιχτά τραύματα του πολέμου των πολύπαθων Παλαιστινίων και του χειμαζόμενου ουκρανικού λαού.
Σε αυτόν τον ηρωϊκό αγώνα, που συσπείρωσε τον λαό μας και ανέδειξε την ακατάλυτη δύναμη της ανυπότακτης ψυχής του, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ κάθε βαθμίδας, οι εκπαιδευτικοί της Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης που σήκωσαν και τίμησαν τη σημαία της Εθνικής Αντίστασης τόσο ως μαχητές στο πεδίο του ένοπλου αγώνα, όσο και ως διανοητές και παιδαγωγοί με υψηλό το αίσθημα του χρέους απέναντι στα παιδιά και τη νέα γενιά. Τη νέα γενιά που ο ιστορικός κλήρος την ήθελε να δοκιμάζει την πικρή εμπειρία της ναζιστικής θηριωδίας από τα πρώτα βήματα της ζωής της.
Ως εκπαιδευτικοί, με ρίγη συγκίνησης, αποτίουμε σήμερα φόρο τιμής σε όλους τους νεκρούς αγωνιστές και ιδιαίτερα, λόγω της ιδιότητάς μας, στους δασκάλους και καθηγητές της μαρτυρικής Βιάννου και της ευρύτερης περιοχής, στους πρωτοπόρους δασκάλους: Μανόλη Αγγελάκη, Αριστομένη Μηλιαράκη, Χαράλαμπο Παπαδημητρόπουλο, Γιώργο Τζαγκαράκη, Νικόλαο Τζαγκαράκη και στον, και μουσικό, Μάστορα. Τιμάμε τους αγωνιστές που στάθηκαν ατρόμητοι μπροστά στη γερμανική κτηνωδία και νίκησαν τον ίδιο τον θάνατο, φωνάζοντας, όπως δηλώνει ο ποιητής «Ποιος θάνατος, Πού θάνατος; Ζήτω», περνώντας έτσι στην αθανασία και κερδίζοντας την αγέραστη μνήμη.
