Ανταπόκριση
Μετά τα όσα έγιναν πριν από ένα περίπου μήνα στην Καρδίτσα και συνεχίζουν να διαδραματίζονται για ένα μεγάλο μέρος του Καρδιτσιώτικου λαού, βλέπουμε να έρχονται στο φως κι άλλα στοιχεία για τη σοβαρή επικινδυνότητα από πλημμύρες με βάση τις υπάρχουσες δομές στο νομό και στην πόλη της Καρδίτσας. Τα στοιχεία ήταν γνωστά ήδη από το 2017, με βάση τότε μελέτη του ΕΜΠ, που υποβλήθηκε στο υπουργείο περιβάλλοντος. Αλλά το ζήτημα πλέον δεν είναι αν η κυβέρνηση και οι ντόπιοι εντολοδόχοι της γνώριζαν τα προβλήματα, γιατί όπως προκύπτει από πλήθος πηγών, γνώριζαν πολύ καλά σε τι κίνδυνο βρισκόταν ο νομός. Το ζήτημα πλέον είναι αν αυτή η ανικανότητα -για να μην πούμε η αδιαφορία- του κράτους να διαφυλάξει τους πολίτες του συνεχίζεται και την επόμενη μέρα, όταν πια πρέπει όλοι οι πληγέντες να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμεις τους και να δουν ένα “φως” στο τέλος αυτής της ιστορίας.
Βέβαια η αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού δεν θα έπρεπε να προκαλεί εντύπωση, αν σκεφτούμε ότι τα τελευταία χρόνια που άνθρωποι έχουν χαθεί ή έχουν χάσει τα σπίτια και τις περιουσίες τους, όπως έγινε στην Εύβοια, στη Μάνδρα ή στο Μάτι, δεν υπήρξε ουσιαστική μέριμνα από καμία κυβέρνηση για την ανακούφιση και την ουσιαστική αποζημίωσή τους.
Στο ίδιο έργο θεατές, λοιπόν, και οι κάτοικοι της Καρδίτσας, που περιμένοντας ουσιαστική βοήθεια από την κυβέρνηση, άκουσαν να τους τάζουν “ψίχουλα”. Ήταν ξεκάθαρες οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού, όταν ακόμα από την επόμενη μέρα της καταστροφής υπήρχαν άνθρωποι που κυριολεκτικά δεν τους είχε παρασχεθεί ούτε ένα μπουκαλάκι νερό να πιούνε από τη Δημοτική αρχή. Οι ζημιές συνεχίζουν να υφίστανται ακόμα και τα προβλήματα δεν έχουν λυθεί. Το οδικό δίκτυο του νομού είναι σε αρκετά σημεία κατεστραμμένο, υπάρχουν ακόμα σπίτια που είναι πλημμυρισμένα, ενώ κάτοικοι της Καρδίτσας αναγκάζονται να ζουν σε συνθήκες άθλιες χωρίς να έχουν επί της ουσίας κάπου να μείνουν.
Στις συνθήκες αυτές ο λαός της Καρδίτσας αποφάσισε να μη μείνει άπραγος και πραγματοποίησε συλλαλητήριο στις 5 Οκτωβρίου, το οποίο και ήταν ένα από τα μεγαλύτερα των τελευταίων χρόνων όπως και ένα ακόμα στις 13 Οκτωβρίου, με τα οποία απαίτησε τα αυτονόητα. Δηλαδή, άμεσα να δοθούν αποζημιώσεις στο πλήρες μέγεθος της ζημιάς που έχει υποστεί ο κάθε πολίτης και επιχείρηση, να αποκατασταθούν άμεσα σπίτια και χώροι εργασίας, καταστήματα και επιχειρήσεις όπως και να αναπληρωθεί το χαμένο εισόδημα των εργαζομένων και καταστηματαρχών, αγροτών και κτηνοτρόφων στο 100%. Επίσης να εξασφαλιστεί σε όλους διαμονή και διατροφή για όσο διάστημα χρειαστεί και ιδιαίτερα στους μετανάστες οι οποίοι έχουν μείνει κυριολεκτικά στον αέρα, χωρίς σπίτια και μεροκάματα. Τέλος απαίτησαν να εξαιρεθούν από ληξιπρόθεσμες οφειλές και φορολογία αλλά ζήτησαν και την άμεση στελέχωση των δομών υγείας του Νομού σε προσωπικό και υποδομές, καθώς με το τεράστιο πλήθος νεκρών ζώων, με τα στάσιμα νερά να καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του εδάφους αλλά και με τα κουνούπια που έχουν αυξηθεί, όλη η περιοχή αποτελεί υγειονομική βόμβα.
Και για όλα αυτά η απάντηση της κυβέρνησης ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη και δόθηκε από το στόμα του ντόπιου εντολοδόχου της, του δήμαρχου Καρδίτσας, ο οποίος αφού φρόντισε να χαρακτηρίσει τους μετέχοντες στο συλλαλητήριο της 5/10 -τους ανθρώπους που ζουν κυριολεκτικά μέσα στη λάσπη κοντά ένα μήνα τώρα, χωρίς σπίτια και δουλειά- ως ακραίες φωνές που πρέπει να απομονωθούν, άλλα δεσμεύτηκε να κάνει και άλλα έκανε.
Σε σχέση με τη στέγαση των πλημμυροπαθών και μέχρι το κράτος να τους παράσχει καινούργια σπίτια ή να γίνουν ξανά κατοικήσιμα τα υπάρχοντα, και ενώ μέχρι πρότινος φιλοξενούνταν σε διάφορα ξενοδοχεία, τώρα τους διώχνουν με διάφορα προσχήματα και το αφήνουν πάνω τους να βρουν μόνοι τους σπίτια για να νοικιάσουν, δίνοντάς τους ένα πενιχρό επίδομα ενοικίου. Μέχρι και εδώ φτάνει πλέον η ατομική ευθύνη τον πολιτών, να πρέπει μόνοι τους να βρουν κάπου να μείνουν λες και δεν τους φτάνει η οικονομική και βιοτική καταστροφή τους. Και μιας και μιλήσαμε για σπίτια, ας αναφερθούμε και στα συσσίτια τα οποία φυσικά και έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες ή σε ΜΚΟ -πράγμα που εξηγεί γιατί αυτό έγινε με τρομερά γρήγορα αντανακλαστικά από τον κρατικό μηχανισμό- και πραγματοποιούνται σε απαράδεκτες συνθήκες κατά τις οποίες επικρατεί χάος σε σχέση με τη διανομή των διαφόρων ειδών.
Στα εργασιακά από την άλλη και ενώ μετά από την πίεση του κόσμου υπήρξε δέσμευση για αποκαταστάσεις όλων στο 100%, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, τελικά θα δοθούν δάνεια και οι αποζημιώσεις δε θα ξεπεράσουν το 70% της καταγεγραμμένης καταστροφής. Επίσης οι δεσμεύσεις περί προστασίας των πληγέντων και της ευαισθησίας της πολιτείας απέναντί τους ήταν μόνο για το θεαθήναι, καθώς αντί να προστατευθούν οι εργαζόμενοι και να μη χαθούν μεροκάματα, ένσημα, άδειες, το κράτος προχωράει στην αναστολή συμβάσεων και σε εξοργιστικά επιδόματα των 534 ευρώ.
Και κρατήσαμε τελευταία δύο περιστατικά ενδεικτικά της σύγχυσης που επικρατεί στην κρατική μηχανή, καθώς είναι απίστευτο αλλά το κέντρο υγείας στο Μουζάκι που κατέρρευσε από το χείμαρρο ανακοινώθηκε ότι αποτελεί δομή αναφοράς για περιστατικά covid-19, ενώ ακούσαμε από το στόμα του πρωθυπουργού ότι «η καταστροφή υποδομών από τη θεομηνία είναι μια ευκαιρία για συνολικό εκσυγχρονισμό των υποδομών στην περιοχή ώστε να συμβάλουν ακόμη περισσότερο στην οικονομική της ανάπτυξη». Αυτό λοιπόν μας λέει ο Κυρ. Μητσοτάκης ότι περίμενε ο λαός της Καρδίτσας, μια καταστροφή για να εκσυγχρονιστεί η περιοχή. Αυτά τα πράγματα είναι το λιγότερο προσβλητικά απέναντι σ’ ένα κόσμο που έχει χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του.
Το θετικό από όλα αυτά και αυτό που πρέπει να αποτελεί μήνυμα ελπίδας και φωτεινό παράδειγμα αγώνα είναι ότι ο Καρδιτσιώτικος λαός δεν έμεινε και δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Κάνει πράξη τη διεκδίκηση και ζητάει τα αυτονόητα με συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις και συλλαλητήρια, ώστε να μπορέσει να έχει μια αξιοπρεπή διαβίωση στις συνθήκες χάους που βρέθηκε και για τις οποίες δεν φέρει καμία ευθύνη.
