Τοπικές Κοινότητες – Ώρα Μηδέν!
Το καμπανάκι του κινδύνου για την ερήμωση της υπαίθρου και των χωριών μας μάς το χτύπησε, και μάλιστα πολύ δυνατά, η τελευταία απογραφή του 2021. 11.500 στον Δήμο Καρπενησίου και 13.500 κάτοικοι στον Δήμο Μακρακώμης και μάλιστα οι περισσότεροι να εντάσσονται στη λεγόμενη τρίτη ηλικία. Η μείωση από την προηγούμενη απογραφή του 11 γύρω στο 25% περίπου, ίσως και παραπάνω. Χωριά με 20, με 15 και με 30 κατοίκους φιγουράρουν στον πίνακα της νέας απογραφής σκορπώντας θλίψη στους λίγους θαρραλέους ντόπιους.
Η συγκράτηση των κατοίκων της υπαίθρου απαιτεί πρωτίστως τη σχεδιασμένη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος, από κράτος, περιφέρεια και δήμους, καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής με τις αναγκαίες υποδομές των κατοίκων που παραμένουν και κατοικούν σε δύσκολες συνθήκες στα αποψιλωμένα χωριά μας. Έως ότου όμως όλα αυτά υλοποιηθούν από την κεντρική εξουσία, οφείλουμε σε τοπικό επίπεδο να αναλάβουμε πρωτοβουλίες ώστε να καθιερώσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο τοπικής διαχείρισης και δημοτικής διοίκησης. Πιο συγκεκριμένα:
Οικονομική στήριξη και χρηματοδότηση των τοπικών συμβουλίων από τον Δήμο, για να αντιμετωπισθούν προβλήματα της καθημερινότητας και εννοείται πολύ μεγαλύτερη από την υφιστάμενη «παγία» όπως την λένε οι πρόεδροι. Είναι αυτονόητο ότι τα Τοπικά Συμβούλια πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερες αρμοδιότητες στον σχεδιασμό και την υλοποίηση.
Διεκδίκηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ χωρίς πληθυσμιακούς φραγμούς για την υλοποίηση έργων ύδρευσης-αποχέτευσης σε Κοινότητες ακόμα και με την μορφή των συνενώσεων. Δεν είναι δυνατόν Κοινότητες με διακόσιους και τριακόσιους κατοίκους, όπου έχουν ακόμη παραμείνει, να μην έχουν νερό ή στους υδραύλακες εντός οικισμού να ρέουν βοθρολύματα, χωρίς να συγκινείται κανείς.
Προτεραιότητα στην αγροτική οδοποιία και στις υποδομές που αφορούν την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, το κάστανο, το καρύδι, το φιστίκι, τα τυριά και τα άλλα τοπικά προϊόντα. Χτυπητό και χαρακτηριστικό παράδειγμα αδιαφορίας και αντιαναπτυξιακής πολιτικής είναι η περίπτωση των Δήμων Καρπενησίου και Μακρακώμης, που μέσω της «Ενεργειακής Κοινότητας» που σύστησαν με σύμπραξη σκοπεύουν να στήσουν φωτοβολταϊκό πάρκο με καθεστώς ΣΔΙΤ σε χορτολιβαδική έκταση εκατό περίπου στρεμμάτων στην περιοχή Νεραϊδοβούνι, εκδιώκοντας στην ουσία τους κτηνοτρόφους της περιοχής και στερώντας τους τη δυνατότητα να βοσκούν τα κοπάδια τους!!!
Εκπόνηση μελετών για την ένταξη των Δήμων της περιοχής μας και μεμονωμένων Κοινοτήτων ακόμα και σε προγράμματα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και υλοποίησης, όπως το πολυδιαφημιζόμενο «στρατηγικό σχέδιο ορεινότητας», που αφορά σύμφωνα με υπάρχουσες εξαγγελίες δράσεις για 225 ορεινούς Δήμους και 2158 Κοινότητες. Η πίεση προς την κεντρική εξουσία θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να υλοποιηθεί το συγκεκριμένο χρηματοδοτικό εργαλείο χρηματοδοτούμενο από το ΕΣΠΑ ή και από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και να μην μείνει στα χαρτιά ως προεκλογική φωτοβολίδα.
Στήριξη τοπικών πολιτιστικών δραστηριοτήτων που θα ξαναπιάνουν το νήμα της παράδοσης και θα διαφυλάσσουν την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Αυτά είναι λίγα από τα πολλά που μπορούν να γίνουν, ζωτικής σημασίας όμως για την επιβίωση των τελευταίων παρεπιδημούντων στις εσχατιές της πατρίδας και της δικιάς μας περιοχής. Μπορούν να γίνουν και άλλα τόσα, αν συνομολογήσουμε, και ειδικά όσοι ζούμε στα άγονα κορφοβούνια, ότι το διακύβευμα είναι να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Διαφορετικά για μια ακόμα φορά θα επιβραβευτεί η εγκατάλειψη, η κοροϊδία, τα κούφια λόγια, οι φιλόδοξοι πολιτικάντηδες που κάνουν προσωπική καριέρα μέσα σε έναν καμένο τόπο και οι αντιλαϊκές πολιτικές που βάζουν μπροστά το κέρδος και το όφελος έναντι των ανθρώπων.
