Την Τετάρτη 24/11 συνεχίστηκε μετά από δύο αναβολές η δίκη των τεσσάρων συλληφθέντων στις 17 Νοέμβρη 2020 στα Σεπόλια και η οποία πήρε εκ νέου αναβολή. Θυμίζουμε πως οι τέσσερις αγωνιστές που δικάζονται, κατηγορούνται για μια σειρά αδικήματα, όπως: διατάραξη κοινής ειρήνης, απείθεια, πρόκληση απλής σωματικής βλάβης, εξύβριση, παραβίαση μέτρων covid, επικίνδυνη σωματική βλάβη, αντίσταση κατά της αρχής. Όπως φάνηκε, βέβαια, και σε βίντεο που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, από το εσωτερικό της οικίας του φοιτητή Ορέστη Καττή που λίγο αργότερα συνελήφθη έξω από αυτήν, οι αστυνομικές δυνάμεις όχι μόνο δε δέχτηκαν κάποια επίθεση, αλλά με τον πιο βίαιο τρόπο εισήλθαν στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας χτυπώντας αδιακρίτως κυνηγημένους αγωνιστές. Δε δίστασαν μάλιστα να χτυπήσουν τη μητέρα και την αδερφή του διωκόμενου φοιτητή, ρίχνοντας την πρώτη κάτω και συλλαμβάνοντας τη δεύτερη λίγες ώρες αργότερα, έξω από το αστυνομικό τμήμα Κολωνού. Χαρακτηριστικό του κυνισμού των διώξεων αυτών είναι το γεγονός πως προετοιμάζεται η δικαστική δίωξη και για τον πατέρα των δύο παιδιών που δικάζονται, ο οποίος την ημέρα εκείνη υπέστη ισχαιμικό επεισόδιο μετά από αυτά ακριβώς τα γεγονότα! Σε αναβολή οδηγήθηκε και η δίκη των αγωνιστών που συνελήφθησαν στην Θεσσαλονίκη την ίδια μέρα και αντιμετωπίζουν λίγο-πολύ το ίδιο κατηγορητήριο.
Παράλληλα, την Δευτέρα 29/11 ξεκινάει η δίκη των 62 αγωνιστών που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις της 6ης Δεκέμβρη 2020. Η κατηγορία για «διάδοση μολυσματικής νόσου» με την οποία δικάζονται οι παραπάνω είναι κάτι περισσότερο από έωλη και προκλητική. Ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη τις απαράδεκτες συνθήκες μεταφοράς και κράτησης των αγωνιστών στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη, όπου κυριολεκτικά στοιβάχτηκαν σε οχήματα της αστυνομίας και στη συνέχεια παρέμειναν για πολλές ώρες σε χώρο με ελάχιστα έως μηδαμινά μέτρα υγειονομικής προστασίας. Πέρα από τους 62 αγωνιστές, που η υπόθεσή τους εκδικάζεται την προσεχή Δευτέρα, εκκρεμεί η έκδοση διώξεων για πάνω από 40 ακόμη αγωνιστές που συνελήφθησαν την ίδια μέρα σε μια σειρά πόλεις της χώρας και θα κληθούν το επόμενο διάστημα να δικαστούν για τη συμμετοχή τους σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις. Θυμίζουμε, τέλος, πως μόνο εκείνες τις δύο μέρες, η αστυνομία έκοψε σχεδόν τριακόσια (!) πρόστιμα σε αγωνιστές και μέλη οργανώσεων της αριστεράς, ανάμεσά τους και του Μ-Λ ΚΚΕ.
Οι δίκες των αγωνιστών αποτελούν έκφραση της όξυνσης της πολιτικής της καταστολής και της τρομοκρατίας, συστατικό στοιχείο της συνολικότερης αυταρχικής πολιτικής της δεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ. Και δεν είναι μόνο οι δίκες των αγωνιστών. Η πολιτική της κρατικής τρομοκρατίας βρήκε πρόσφορο έδαφος και στη φετινή επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που παρά την πιο περιορισμένη αστυνομική βία, δεν έλειψαν για μια ακόμη φορά η αστυνομοκρατία και οι συνεχείς έλεγχοι της αστυνομίας, που πραγματοποιήθηκαν και σε μέλη του Μ-Λ ΚΚΕ, κατά την επιστροφή τους στα γραφεία του κόμματος μετά το τέλος της μαζικής διαδήλωσης, όπου με επίμονο τρόπο, αστυνομικοί τους ρωτούσαν «πού βρίσκονται τα γραφεία σας» και άλλα πολλά.
Ταυτόχρονα, κατά τη διαδήλωση της φετινής επετείου του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, οι διμοιρίες των ΜΑΤ ήταν εφοδιασμένες με κάμερες, καταγράφοντας και φακελώνοντας τα πρόσωπα όσων συμμετείχαν στην πορεία, χτυπώντας για μια ακόμη φορά το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει ελεύθερα και ανεμπόδιστα. Η συγκεκριμένη πρακτική, που αποτελεί εντολή του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της ηγεσίας της ΕΛΑΣ, συνιστά και κατάφωρη παραβίαση του νόμου περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, όπως καταγγέλλουν νομικοί.
Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως όλα τα παραπάνω αποτελούν κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης. Και η όξυνση της κρατικής καταστολής και της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας δεν πρόκειται να βρει φραγμό, όσο κυριαρχούν στο εργατικό-λαϊκό κίνημα οι ρεφορμιστικές λογικές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, που για έναν και παραπάνω χρόνο αποδέχτηκαν πλήρως τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και δεν πραγματοποίησαν παρά μόνο ελάχιστες «συμβολικές» κινητοποιήσεις. Ούτε, βέβαια, μπορεί αυτή η πολιτική να ανακοπεί από τις τυχοδιωκτικές δράσεις και την τυφλή μηδενιστική βία του αναρχικού χώρου που δίνει άλλοθι στην κυρίαρχη δεξιά προπαγάνδα και την κρατική τρομοκρατία. Κομμάτι της ίδιας λογικής αποτελεί και η απαράδεκτη αντιδημοκρατική στάση των ομάδων των ΕΑΑΚ που επιχείρησαν να απαγορεύσουν την είσοδο στην αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ στο Πολυτεχνείο. Για να ανατραπεί αυτή η πολιτική χρειάζεται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση του λαού και της νεολαίας στα σωματεία και τους συλλόγους, με σκοπό τη συνολική πάλη απέναντι στο χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών.
