Έφυγε απ’ τη ζωή στις 27 Απρίλη και κηδεύτηκε στις 3 Μάη ο παλαίμαχος λαϊκός αγωνιστής, επαναστάτης κομμουνιστής μαρξιστής – λενινιστής, Ανέστης Κιζιρίδης, εργατικό στέλεχος του ΚΚΕ (μ-λ).
Παλιοί και νεότεροι σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι, τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία στο Γ’ Νεκροταφείο.
Ανακοίνωση για το θάνατο του Ανέστη Κιζιρίδη εξέδωσε το ΚΚΕ(μ-λ) καθώς και το Μ-Λ ΚΚΕ.
Τον τελευταίο χαιρετισμό εκ μέρους της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ απηύθυνε ο σ. Γιώργος Σόφης, εκφράζοντας εκ μέρους του κόμματος θερμά συλλυπητήρια στην οργάνωσή του και την οικογένειά του.
Δημοσιεύουμε στη συνέχεια την ανακοίνωση που εξέδωσε το ΚΚΕ (μ-λ).
KKE(μ-λ) : Θρηνούμε
το χαμό του συντρόφου μας
Με μεγάλο πόνο και θλίψη μάθαμε τα άσχημα μαντάτα για το σύντροφό μας, τον σπουδαίο κομμουνιστή Ανέστη Κιζιρίδη. Με σοβαρά προβλήματα υγείας που τον βασάνιζαν αρκετά χρόνια, ο σύντροφος Ανέστης άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, Σάββατο 27 Απρίλη. Μια μεγάλη απώλεια για την οικογένειά του και για την οργάνωσή μας, την οποία τίμησε μέχρι την τελευταία στιγμή, όπως αρμόζει σ’ έναν αγωνιστή του διαμετρήματος του Ανέστη.
Ο Ανέστης ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα από την Σοβιετική Ένωση το 1938, όντας 2 ετών. Μείνανε τα πρώτα χρόνια στα Γερμανικά της Νίκαιας, ενώ η κατοχή και η πείνα τούς βρίσκει στο χωριό Παλατίτσια Ημαθίας, όπου σκοτώνεται η μεγάλη του αδερφή σε έφοδο του κατοχικού στρατού. Στη συνέχεια η οικογένειά του μένει στη φτωχογειτονιά της Καλλιθέας Βεροίας, μια συνοικία που η συντριπτική της πλειοψηφία αποτελείται από αριστερούς πρόσφυγες. Το 1957 κατεβαίνει εκ νέου στην Αθήνα και οργανώνεται στην ΕΔΑ ως και το 1964.
Μαζί με άλλους συντρόφους του έρχονται σε επαφή με το περιοδικό Αναγέννηση, όπου κρίνουν ότι η πολιτική του τοποθέτηση είναι στα «μέτρα τους», ενώ γνωρίζει και τον Ισαάκ Ιορδανίδη με τον οποίο τον συνέδεσε στενή φιλία.
Στην χούντα, κρύβεται για ένα διάστημα και μετά συλλαμβάνεται και οδηγείται στην ασφάλεια Πειραιά όπου περνάει φάλαγγα και βασανιστήρια, όπως πολλοί άλλοι αγωνιστές. Στην ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας κρατείται για πάνω από 120 μέρες, μέχρι να οδηγηθεί στις φυλακές Αβέρωφ. Εξορίζεται στην αρχή στη Γυάρο και στη συνέχεια στη Λέρο και το Παρθένι, όπου βρίσκεται με τον Ισαάκ και τον Γιάννη Χοντζέα. Σε όποια φυλακή και εξορία και αν βρέθηκε, όχι μόνο δεν παραιτήθηκε και δεν λύγισε, αλλά έδωσε μάχη μαζί με τους συντρόφους και συγκρατούμενούς του, κρατώντας και τηρώντας με τη στάση του κάθε απόφαση που πέρνανε, ανεξαρτήτως κόστους.
Μετά τη χούντα δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της ΟΜΛΕ, όπου γνωρίζει τον «παππού» και τον αδελφικό του μετέπειτα φίλο και σύντροφο Γρηγόρη Κωνσταντόπουλο. Έδωσε ανενδοίαστα τη μάχη απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης, αλλά και απέναντι στη ρεβιζιονιστική γραμμή, μένοντας πάντα πιστός στις δυνάμεις του λαού και της εργατικής τάξης.
Ο σύντροφος Ανέστης, αυτός ο σπουδαίος κομμουνιστής μαρξιστής-λενινιστής, αποτέλεσε ένα πολύ σοβαρό στήριγμα για την οργάνωση Αθήνας και ιδιαίτερα τον εργατικό της τομέα, μέσα από την πολύτιμη συμβολή του στη συγκρότηση της Αγωνιστικής Κίνησης Οικοδόμων, όπου παρέμβηκε μαζί με τους συντρόφους του Γιάννη Χρονάκη, Χριστόφορο και άλλους. Συνέχισε να δίνει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ) καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, παραπάνω κι από όσο τον βαστούσαν τα πόδια του.
Ο σύντροφος Ανέστης αποτελεί ένα παράδειγμα αγωνιστή και αληθινού κομμουνιστή, που παρά τις εξορίες, τις διώξεις και τα βασανιστήρια που έζησε από τα πολύ μικρά του χρόνια, τόσο μέσα από τα βάσανα που τράβηξαν οι δικοί του όσο και στο ίδιο του το πετσί, όχι μόνο δεν λύγισε, αλλά με τη στάση του αποτέλεσε υπόδειγμα για όλους όσοι τον γνώρισαν, την οικογένειά του και τον κοινωνικό του περίγυρο. Αυτός ο μικροκαμωμένος οικοδόμος με το τόσο μεγάλο ηθικό ανάστημα και το οξύ πολιτικό του κριτήριο, είναι από εκείνους τους ανθρώπους που αφήνουν βαθύ το χνάρι τους σε τούτη τη γη. Οι ατελείωτες ιστορίες από την πολυτάραχη ζωή του είναι ζωντανές στη μνήμη των συντρόφων και των φίλων του. Όπως ολοζώντανη είναι και η συγκλονιστική του αφήγηση στην επίσκεψη που διοργάνωσε η οργάνωσή μας στη Μακρόνησο.
Η παρουσία του σύντροφου Ανέστη αποτελούσε τη ζωντανή σχέση τού σήμερα με το χθες του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Αλλά και τη σχέση τού σήμερα με το αύριο, της προοπτικής των λαϊκών μαζών και της εργατικής τάξης. Προοπτική για την οποία ο Ανέστης δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι μόνο στις κομμουνιστικές ιδέες, στις ιδέες του μαρξισμού- λενινισμού μπορεί να οικοδομηθεί.
Το μεγάλο κενό που αφήνει για το εργατικό, λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις παρακαταθήκες που άφησε η συμβολή του στην οικοδόμηση του κινήματος για να μπορέσει ο λαός να ζήσει ελεύθερος στον τόπο του και η εργατική τάξη να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Στη συντρόφισσα της ζωής του, τη γλυκιά κυρα-Τζένη, στα παιδιά του, τη Ρόζυ και τον σύντροφο Κώστα, στον γαμπρό του και τη νύφη του, στα αδέρφια του, τα εγγόνια του, τα ανίψια του και όλη του την οικογένεια, εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια. Πενθούμε και πονάμε μαζί τους. Και θέλουμε να είναι βέβαιοι ότι θα τιμήσουμε με όλη μας τη δύναμη τη μνήμη του σύντροφού μας Ανέστη.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
