Διαρροές στην ψήφιση του νομοσχεδίου υπήρξαν τόσο από το ΣΥΡΙΖΑ, με τρεις βουλευτές του να μην το στηρίζουν παρά την κομματική πειθαρχία που επέβαλε ο αρχηγός του, όσο και στο ΠΑΣΟΚ, όπου το 1/3 της κοινοβουλευτικής του ομάδας αρνήθηκε να το ψηφίσει, όσο και στη Νέα Αριστερά, όπου οι δύο μουσουλμάνοι βουλευτές επίσης δεν το ψήφισαν. Οι μεγαλύτερες ωστόσο αναταράξεις προκλήθηκαν στο κυβερνητικό κόμμα με 52 από τους 158 βουλευτές -το 1/3 δηλαδή- να απέχουν ή να καταψηφίζουν. Ξεχωριστή σημασία αποκτά η ομιλία του Σαμαρά και η συνέχιση της πολιτικής του διαφοροποίησης από την κυβέρνηση, με συνολική απόρριψη του νομοσχεδίου από θέσεις μιας ακροδεξιάς στάσης και ρητορικής, στο πλάι της εκκλησίας και του αναχρονιστικού πλαισίου τού «πατρίς θρησκεία οικογένεια». Οι αιχμές του Σαμαρά στην ομιλία του απέναντι στην κυβέρνηση, για τα ελληνοτουρκικά, τους μετανάστες και για τα αγροτικά, σε συνέχεια προηγουμένων τοποθετήσεων και διαφοροποιήσεων από την πολιτική Μητσοτάκη για τα ίδια θέματα, αλλά και για το νόμο για τη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, θέτουν παρακαταθήκες μιας διαφορετικής πλατφόρμας που καθόλου δεν πρέπει να αποκλείεται η μετεξέλιξή της σε μια ευρύτερη και ριζικότερη διαφοροποίηση, στο βαθμό που ο Σαμαράς διαμηνύει πως παραμένει ενεργός στην πολιτική ζωή.
Η ψήφιση του νομοσχεδίου για την τεκνοθεσία των ομόφυλων πήρε διεθνή διάσταση και συνοδεύτηκε από διθυράμβους 28(!) ξένων πρεσβειών σε κοινό κείμενο υπό την αρχηγία της πρεσβείας των ΗΠΑ.
Άλλωστε μόλις πριν λίγες μέρες, στις 7/2, το κοινό ανακοινωθέν Μπλίνκεν – Γεραπετρίτη ολοκληρώνεται με τη φράση: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες χαιρέτισαν τις δεσμεύσεις του πρωθυπουργού, Κ. Μητσοτάκη, για τη νομοθέτηση της ισότητας στο γάμο και τη συνέχιση της εφαρμογής του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την επέκταση της προστασίας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα».
Την ίδια ακριβώς μέρα η ΕΕ, που έχει υιοθετήσει τη «Στρατηγική για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ 2021-2025», στο πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου της 7ης Φεβρουαρίου που καταδίκαζε την Ελλάδα για το «κράτος δικαίου» στο σημείο 21 αναφέρει ότι: «…εκφράζει, ωστόσο, την ανησυχία του για το ισχνό νομικό πλαίσιο και τις διακρίσεις εις βάρος των ΛΟΑΤΚΙ…».
Αποτελούν χοντροκομμένες ανοησίες οι προσεγγίσεις που λένε πως δήθεν η κυβέρνηση πιέστηκε από κάποιο κίνημα ή από την κοινωνία για την ψήφιση του νόμου αυτού. Αποτελεί καραμπινάτη επιβολή και δέσμευση μιας κυβέρνησης, που το καθολικό της δόγμα είναι το δόγμα της εθελοδουλίας στη Δύση και που ακόμη και με πολιτικό κόστος και χάρη στις ψήφους των κομμάτων της αντιπολίτευσης που μοιράζονται τη ίδια εθελοδουλία υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο.
Ούτε βέβαια ο Μπλίνκεν κάτω από κάποια κοινωνική πίεση απέστειλε εσωτερικό υπόμνημα, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Νew York Post στις 19/2, που δίνει εντολή στους υπαλλήλους του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ να αποφεύγουν τους όρους «μητέρα» και «πατέρας», διότι αποτελούν έμφυλους όρους, και όπως εξηγεί «το φύλο είναι μια κοινωνική κατασκευή και η ταυτότητα φύλου ενός ατόμου μπορεί να αντιστοιχεί ή να μην αντιστοιχεί στο φύλο που του αποδόθηκε κατά τη γέννηση».
Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση αξιοποίησε το νομοσχέδιο για να καλλιεργήσει με τη στήριξη και τις επευφημίες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και των εκπροσώπων της, το προφίλ της κοινωνικής ευαισθησίας, δίνοντας ρεσιτάλ μέγιστης υποκρισίας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι όμοιές της, απανταχού στη Δύση, αφού τσακίζουν τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, εφαρμόζουν μνημόνια και διαλύουν κάθε δομή κοινωνικής στήριξης, πνίγουν μετανάστες στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, στηρίζουν τους φασίστες στην Ουκρανία και στο Ισραήλ, για να εξαπολύουν πολέμους και γενοκτονίες, έρχονται τώρα να μιλήσουν για ατομικά δικαιώματα.
Στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο, που δεν έρχεται να λύσει κανένα πρόβλημα για τις σχέσεις και τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών, καθώς αυτά έχουν αντιμετωπιστεί με το νόμο για το σύμφωνο συμβίωσης του 2019, το ζήτημα που θέτει αφορά το δικαίωμα της τεκνοθεσίας.
Και στην πραγματικότητα, με βάση τον μικρό αριθμό παιδιών προς τεκνοθεσία που υπάρχουν σε ιδρύματα και τον υπερπολλαπλάσιο αριθμό αιτήσεων για τεκνοθεσία από ετερόφυλα ζευγάρια, το ζήτημα επί της ουσίας αφορά στην παρένθετη μητρότητα, που κατά τα άλλα η κυβέρνηση ξορκίζει και δεν περιέλαβε στο νέο νόμο, αλλά σε αυτό είναι που ανοίγει το δρόμο. Είτε άμεσα με την πιστοποιημένη από την ΕΕ αναγνώριση παιδιών παρένθετης μητέρας από το εξωτερικό και από χώρες που μετατράπηκαν σε βιομηχανίες παιδιών κατά παραγγελία, Ουκρανία, Γεωργία, Κολομβία κλπ, είτε έμμεσα με προσφυγές στη δικαιοσύνη.
Η θεσμοθέτηση στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια της παρένθετης μητρότητας, τώρα προσφέρει -στα πλαίσια της ισότητας- το πάτημα για αποφάσεις επέκτασής της και στα ομόφυλα ζευγάρια, ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση για λόγους σκοπιμότητας απέφυγε προς το παρόν κάποια σχετική ρύθμιση.
Τα ουσιαστικά δικαιώματα των παιδιών, που αποτελούν το πραγματικό επίδικο στο ζήτημα της τεκνοθεσίας, παρακάμπτονται βουερά και τα παιδιά μετατρέπονται είτε σε εμπόρευμα της παρένθετης μητρότητας, αποκομμένα από τη φυσική μητέρα, τις ρίζες και την καταγωγή τους, με εξαφάνιση στοιχείων προέλευσης, είτε απλώς σε όχημα δικαιωματισμού.
Έτσι και αλλιώς η κυβέρνηση, στα πλαίσια της ευθυγράμμισής της με τη Δύση και ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ, πρόθυμα ανοίγει το δρόμο σε όλα τα ζητήματα της σχετικής ατζέντας, κάτω από την επίκληση των ατομικών δικαιωμάτων, τόσο για τη στυγνή εκμετάλλευση γυναικών και την απάνθρωπη μετατροπή της τεκνοθεσίας σε εμπόρευμα, όσο και για μια συνολική νεοφιλελεύθερη και αντιδραστική αναθεώρηση επιστημονικών και κοινωνικών δεδομένων με ιδιαίτερο στόχο τη νεολαία και την αποστέρησή της από κάθε αντικειμενική επιστημονική, ιστορική και κοινωνική βάση και αναφορά.
