Εφαρμόζοντας τον φρανκικής κοπής εκτρωματικό νόμο του Ραχόι και βαδίζοντας στα χνάρια της ακροδεξιάς πολιτικής του, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σάντσες που συνεργάζεται με το ψευτοαριστερό δεκανίκι των Podemos άναψε το πράσινο φως στην αστυνομία να εισβάλει στο πανεπιστήμιο της Λέριντα για να συλλάβει τον γνωστό ράπερ και ακτιβιστή Πάμπλο Χασέλ, με τις κατηγορίες της «προσβολής της μοναρχίας και της εξύμνησης τρομοκρατικών οργανώσεων».
Το «έγκλημα» του Χασέλ (που παρεμπιπτόντως δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό «παραβίασης του ποινικού κώδικα» στο χώρο του πολιτισμού στην Ισπανία, αντιθέτως η χώρα του καταγράφει την θλιβερή πρωτιά παγκοσμίως με 15 καταδικασμένους καλλιτέχνες) ήταν ότι άσκησε κριτική στο διεφθαρμένο και νύν «αυτοεξόριστο» στο Ντουμπάι πρώην βασιλιά Χουάν Κάρλος, καυτηριάζοντας παράλληλα την αστυνομική βία, τη δικαστική αυθαιρεσία, ενώ τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της πάλαι ποτέ βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης ETA και στο πλευρό του πρώην ηγέτη των Καταλανών, Πουτζδεμόν.
Απέναντι στη φασιστική φίμωση «όσων τολμήσουν να επικρίνουν δημόσια τους κρατικούς θεσμούς» και υπέρ της αποφυλάκισης του Χασέλ τάχθηκαν εξαρχής πάνω από 200 διανοούμενοι, συγγραφείς και καλλιτέχνες, προεξάρχοντος του Π. Αλμοδοβάρ, αλλά και σύσσωμος ο δημοκρατικός λαός στην Καταλωνία και σε δεκάδες πόλεις σε πανεθνική κλίμακα. Μπροστά στις μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στο φασιστικό νόμο, η κυβέρνηση Σάντσες-Podemos επιστράτευσε την πολιτική του βούρδουλα, εξαπολύοντας όργιο αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας (μέχρι και τα τεθωρακισμένα βγήκαν στη Βαρκελώνη) με δεκάδες συλλήψεις και εκατοντάδες τραυματίες (και) από πλαστικές σφαίρες. Επιχειρώντας παράλληλα να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο κυβερνητικός συνασπισμός δημαγώγησε για την αναγκαιότητα «αλλαγών» που θα καταστήσουν δήθεν το νομοθετικό τερατούργημα μετριοπαθέστερο.
Αξίζει να σημειωθεί πως στα πλαίσια της κυρίαρχης ευρωπαϊκής πολιτικής εκφασισμού του κράτους που κουρελιάζει τα φληναφήματα του κοινοτικού διευθυντηρίου περί «των θεμελιωδών αξιών της ΕΕ, της ελευθερίας και της δημοκρατίας», ανάλογη χουντικής έμπνευσης (τρομο)διάταξη λογοκρισίας και ποινικοποίησης του καλλιτεχνικού έργου επιχείρησε να περάσει στα μουλωχτά στο κακόφημο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ και ο Μητσοτάκης, για να τα μαζέψει άρον άρον με φόντο τη γενικευμένη αντίδραση των καλλιτεχνών, όπως αποτυπώθηκε και στην πετυχημένη συγκέντρωση και πορεία που πραγματοποίησαν ενάντια (και) στην εν λόγω άθλια μεθόδευση «των αρίστων» της ΝΔ.
