Συμπληρώνονται φέτος 51 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορυφαία εκδήλωση λαϊκής αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης ενάντια στην αμερικανοκίνητη δικτατορία. Το στρατιωτικο-φασιστικό καθεστώς της χούντας θα κατέρρεε μερικούς μήνες αργότερα κάτω και από το βάρος του εθνοπροδοτικού της πραξικοπήματος στην Κύπρο, τον Ιούλη του ’74.
51 χρόνια μετά, παρά τις προσπάθειες κατασυκοφάντησης του περιεχομένου του Νοέμβρη, παρά τη χρόνια διατεταγμένη επιχείρηση για να περάσει το Πολυτεχνείο στην ιστορική λήθη, παρά τις απαγορεύσεις, τις προβοκάτσιες, τα αστυνομικά χτυπήματα, ο λαός και η νεολαία τιμούν σταθερά και αδιάλειπτα την ηρωική Εξέγερση. 51 Νοέμβρηδες τώρα τιμάται το Πολυτεχνείο με τον τριήμερο εορτασμό στην Αθήνα και εκδηλώσεις σε πολλές πόλεις της χώρας, ενώ η μεγάλη παλλαϊκή αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση κάθε 17 Νοέμβρη από το 1974 μέχρι σήμερα καταλήγει στην αμερικάνικη πρεσβεία, ενώ σε όλη τη χώρα πραγματοποιούνται μαζικές παλλαϊκές συγκεντρώσεις και πορείες.
Η επιλογή της πρεσβείας των ΗΠΑ δε γίνεται μόνο για λόγους ιστορικούς, επειδή αυτές βρίσκονταν πίσω από τη στρατιωτικο-φασιστική δικτατορία, αλλά ακριβώς γιατί, παρά τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες και τον ξεσηκωμό του Νοέμβρη, το καθεστώς της αμερικανοκρατίας παραμένει. Είναι εδώ σε κάθε πτυχή της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του λαού και του τόπου, γι’ αυτό το Πολυτεχνείο παραμένει ζωντανό στη μνήμη και τη συνείδηση του λαού και της νεολαίας.
51 χρόνια μετά, τα συνθήματα και οι στόχοι της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένουν αδικαίωτοι και ο αγώνας της νεολαίας και του λαού το Νοέμβρη του ’73 και σε όλη τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας παραμένει επίκαιρος.
Ιδιαίτερα σήμερα, που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται επικίνδυνα στον κόσμο και την περιοχή μας, με τα μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής να μαίνονται, με τους πυρηνικούς αλληλοεκβιασμούς και τις απειλές για έναν γενικευμένο πόλεμο να επισείονται πάνω στους λαούς. Ιδιαίτερα σήμερα, που το φασιστικό σιωνιστικό κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ δολοφονεί τους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, πραγματοποιώντας μία πραγματική γενοκτονία στη Γάζα, διαπράττοντας φρικώδη εγκλήματα απέναντι στον αδούλωτο Παλαιστινιακό λαό, που έναν χρόνο τώρα αντιστέκεται ηρωικά και όλη η προοδευτική ανθρωπότητα υποκλίνεται μπροστά του.
Ιδιαίτερα σήμερα, που ανακινούνται ξανά τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για τη διχοτόμηση της Κύπρου 50 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και την κατοχή του μισού σχεδόν νησιού. Που η τουρκική επιθετικότητα αυξάνεται διαρκώς και ο ελληνικός ενδοτισμός θέτει σε κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Ιδιαίτερα σήμερα, που η πολιτική της ξένης εξάρτησης και της εθνικής υποτέλειας έχει βυθίσει το λαό μας σε ένα καθεστώς ιμπεριαλιστικής εποπτείας, με το ελληνικό κοινοβούλιο να ψηφίζει διαρκώς αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους με τη σφραγίδα των Ευρωπαίων «προστατών», την ίδια στιγμή που η χώρα μας μετατρέπεται σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο με στρατιωτικές βάσεις από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση της ΝΔ εμπλέκει επικίνδυνα τη χώρα μας στα ιμπεριαλιστικά φιλοπόλεμα σχέδια στην περιοχή, στηρίζοντας τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και το φασιστικό καθεστώς Ζελένσκι στην Ουκρανία.
Ιδιαίτερα σήμερα, που ο λαός μας βρίσκεται αντιμέτωπος με την όξυνση της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής της ακρίβειας, της φτώχειας και της ανεργίας, που ο μισθός τελειώνει στις 15 μέρες του μήνα και η ακρίβεια «τσακίζει κόκαλα». Ιδιαίτερα σήμερα, που τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας καρατομούνται διαρκώς, που τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών πετιούνται έξω από την εκπαίδευση, ενώ χιλιάδες φοιτητές απειλούνται με έξωση και διαγραφή από το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Ιδιαίτερα σήμερα, που η ένταση της πολιτικής της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας καρατομεί δημοκρατικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες και κάθε εκδήλωση λαϊκής αντίστασης συναντά τα γκλομπς και τα χημικά της αστυνομίας, τις πειθαρχικές και συνδικαλιστικές διώξεις, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις αγωνιστών.
51 χρόνια μετά, αντλούμε δύναμη και θάρρος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη! Συνεχίζουμε να βαδίζουμε στη μόνη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Στο πλευρό του ηρωικού αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Στο πλευρό όλων των λαών που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και το φασισμό. Το Πολυτεχνείο ζει στον αγώνα του αδούλωτου λαού και της νεολαίας για Ψωμί, Δουλειά, Μόρφωση, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό.
Για τις νεόκοπες «επεξεργασίες» της ηγεσίας του ΚΚΕ για τη δικτατορία
Κατά τα γεγονότα του Νοέμβρη του ’73 συγκρούστηκαν δύο διαμετρικά αντίθετες γραμμές. Η πρώτη υποστηρίχθηκε από τις δυνάμεις του ΚΚΕ («ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ») και του ΚΚΕ Εσωτερικού («Ρήγας Φεραίος») και αποτέλεσε την έκφραση της ρεβιζιονιστικής συμβιβαστικής πολιτικής. Η γραμμή αυτή στάθηκε απέναντι στην κατάληψη του Πολυτεχνείου και προσπάθησε να περιορίσει τον αντιφασιστικό-αντιιμπεριαλιστικό ξεσηκωμό σε φοιτητικά αιτήματα, καθώς όπως έγραψαν οι ίδιοι «δεν ήθελαν με κανένα τρόπο η εκδήλωσή αυτή να συντελέσει, ώστε να συγκρουστούν κατά μέτωπο στη συγκεκριμένη στιγμή οι λαϊκές δυνάμεις με τη σιδερόφραχτη δικτατορία…».
Η δεύτερη γραμμή υποστηρίχθηκε από τους μαρξιστές-λενινιστές και άλλες συνεπείς αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις και αγωνιστές, βάζοντας τελικά και τη σφραγίδα της στο πολιτικό περιεχόμενο του ηρωικού ξεσηκωμού του Νοέμβρη. Αυτή ήταν η γραμμή που αποτυπώθηκε στα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που γράφτηκαν στην πύλη του Πολυτεχνείου, η γραμμή της σύγκρουσης με τη στρατιωτικο-φασιστική δικτατορία και το καθεστώς της αμερικανοκρατίας.
Σήμερα, η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί να αναθεωρήσει όχι μόνο το περιεχόμενο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου αλλά, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, επιχειρεί να χωρέσει στις νέες δήθεν «ταξικές» της επεξεργασίες όλη την ιστορία της περιόδου. Στη βάση αυτή, στον πρόσφατο τόμο Γ2 του «Δοκιμίου Ιστορίας» του ΚΚΕ για την περίοδο 1967-1974, όπως αυτό παρουσιάστηκε σε εκδήλωση του ΚΚΕ με κεντρική ομιλήτρια την Ελένη Μπέλλου διατυπώθηκε η θέση πως:
«Η χούντα δεν στηρίχτηκε σε κάποιο ναζιστικού/φασιστικού τύπου κόμμα, οι ηγέτες της δεν ήταν πολιτικοί που αξιοποίησαν την αναρρίχησή τους μέσω του αστικού κοινοβουλευτισμού, δεν διέθεταν πολιτική οργάνωση, νεολαία κ.λπ. (…) Μύθος ήταν ο κομμουνιστικός κίνδυνος, άλλωστε το ΚΚΕ δεν είχε καν Οργανώσεις στην Ελλάδα». Και συνεχίζει: «Η αναστολή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας συζητιόταν από διάφορους θύλακες της αστικής τάξης, εξυπηρετούσε άμεσα την εγχώρια αστική εξουσία. Δεν ήταν εκείνη την περίοδο μια μορφή που επιλεγόταν κυρίως για την εξυπηρέτηση ξένης αστικής εξουσίας, των ΗΠΑ…».
Με τέτοιες και άλλες παρόμοιες τοποθετήσεις επιχειρεί η ηγεσία του ΚΚΕ να παραχαράξει το περιεχόμενο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και συνολικά την ιστορία εκείνης της περιόδου. Στόχος της αναθεώρησης του Περισσού είναι να μετατραπεί ο Νοέμβρης σε μία εκδήλωση αντίστασης όχι απέναντι στην αμερικανοκίνητη Χούντα, αλλά απέναντι στα «αφεντικά» και την εγχώρια αστική τάξη, της οποίας ένα τμήμα επέβαλε τη δικτατορία για την «αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος». Μάλιστα! Το στρατιωτικο-φασιστικό καθεστώς της 21ης Απριλίου, ο «Τρίτος Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός», οι αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις, οι διωγμοί, οι εξορίες, ο αντικομμουνισμός, οι φασιστικές φιέστες δεν συνιστούν σύμφωνα με τις νεόκοπες επεξεργασίες των καθοδηγητών του ΚΚΕ φασιστική διακυβέρνηση!
Ο εξωραϊσμός του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ως βασικού εμπνευστή και οργανωτή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου και της επτάχρονης δικτατορίας αποτελεί ταυτόχρονα αθώωση της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξης. Γιατί ακριβώς στον υποτελή και ξενόδουλο χαρακτήρα της, στην πλήρη υποταγή και το δέσιμο της χώρας στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, στη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο βρίσκεται η μεγάλη υπηρεσία της ντόπιας ολιγαρχίας του πλούτου στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
«Ο κόσμος το ’χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα», έλεγε στη θρυλική του απολογία ο Νίκος Μπελογιάννης. Και συμπληρώνει 21 χρόνια μετά η ιστορική ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου στις 16 Νοέμβρη του 1973: «Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας. Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριζαν την τυραννία στη χώρα μας. Ελληνικέ λαέ, ο αγώνας γύρω από τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία σήμερα συνίστανται στις άμεσες μαζικές διεκδικήσεις, στα οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά σου προβλήματα με απεργιακούς αγώνες, με μαζικές κινητοποιήσεις, με συλλαλητήρια, με προοπτική τη γενική απεργία για την ανατροπή της δικτατορίας. Η παρουσία μας εδώ αποτελεί κέντρο συσπείρωσης, κινητοποίησης και μαζικοποίησης του λαϊκού αγώνα. Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία».
Τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» στις πύλες του Πολυτεχνείου, στα οποία κάθε χρόνο προκλητικά οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βάζουν την υπογραφή τους, τα δεκάδες πλακάτ, πανό, τρικάκια, συνθήματα στους τοίχους με σαφές αντιαμερικανικό περιεχόμενο αποτελούν και τρανταχτή απόδειξη για τη στόχευση της λαϊκής πάλης όχι μόνο απέναντι στη Χούντα, αλλά και συνολικά απέναντι στο καθεστώς της αμερικανοκρατίας.
Η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί να μετατρέψει τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου σε μία «ταξική» και «αντικαπιταλιστική» σύγκρουση, ως κομμάτι του αγώνα ενάντια στη «δικτατορία του κεφαλαίου» γενικά, όπως χαρακτηριστικά γράφει στις ανακοινώσεις και τις αφίσες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Αυτή η πολιτική γραμμή δεν αθωώνει μόνο τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τα αμέτρητα εγκλήματά του απέναντι στη χώρα και τον λαό μας από το 1947 μέχρι σήμερα, αλλά και την εγχώρια πλουτοκρατία, η οποία εκχώρησε και εκχωρεί διαρκώς εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα για να εξυπηρετήσει -τότε και τώρα- τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
