Στις 16 Οκτωβρίου συνέρχεται το 20ό Εθνικό Συνέδριο του ΚΚ Κίνας, το οποίο θα εισάγει το Κόμμα στη δεύτερη εκατονταετηρίδα της ιστορίας του. Η σύγκληση του Συνεδρίου, που έχει προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον, γίνεται σε μια περίοδο ραγδαίας ανόδου της Κίνας και αμφισβήτησης της αμερικανικής ηγεμονίας. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλη ρευστότητα στις διεθνείς σχέσεις και οξύνει τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ Πεκίνου και Ουάσι-γκτον.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι χαμηλές πτήσεις της παγκόσμιας οικονομίας, οι συνέπειες της πανδημίας, η διατάραξη των εφοδιαστικών αλυσίδων, οι εμπορικοί πόλεμοι, ο προστατευτισμός, οι γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή Ασίας – Ειρηνικού με επίκεντρο την Ταϊβάν είναι μόνο μερικά από τα θέματα που θα απασχολήσουν το συνέδριο.
Με κύριους άξονες τη «μεταρρύθμιση, την ανάπτυξη και τη σταθερότητα» ιδιαίτερη συζήτηση έχει ανοίξει για την τροποποίηση του αναπτυξιακού μοντέλου της Κίνας, δίνοντας έμφαση στον εγχώριο κύκλο ανάπτυξης με «τον εγχώριο και διεθνή διπλό κύκλο να προωθεί αμοιβαία ο ένας τον άλλον», όπως είπε ο Κινέζος πρόεδρος τον Απρίλιο του 2020. Στόχος να διατηρηθούν οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και να καταστεί η Κίνα η πρώτη οικονομική δύναμη τα επόμενα χρόνια εκθρονίζοντας τις ΗΠΑ. Επίσης με ένταση τίθεται η καταπολέμηση της διαφθοράς και το «άνοιγμα» της κινεζικής οικονομίας και κοινωνίας με στόχο την «κοινή» ευημερία και μια πιο «ισόρροπη» ανάπτυξη. Ξεχωριστή πάντα θέση έχει η «επιτάχυνση του ρυθμού εθνικής άμυνας και ο στρατιωτικός εκσυγχρονισμός» και η διεξαγωγή «διπλωματίας μεγάλων χωρών με κινεζικά χαρακτηριστικά», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η πρόσφατη ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.
Σταθερή επιδίωξη για τη ρεβιζιονιστική ηγεσία του ΚΚ Κίνας είναι η συγκρότηση του εσωτερικού μετώπου με τη χειραγώγηση και την ποδηγέτηση των εργαζόμενων μαζών. Επίσης η εδραίωση της ηγεμονίας της απέναντι στις φωνές αμφισβήτησης που ακούγονται από τμήματα της κινεζικής ολιγαρχίας.
Κυρίαρχο εργαλείο αποτελεί ο ιδεολογικός αποπροσανατολισμός των μαζών και η δημαγωγία. Όταν στο εσωτερικό της Κίνας επικρατεί η πιο στυγνή καπιταλιστική εκμετάλλευση, την ίδια στιγμή η κινεζική ηγεσία, προεξάρχοντος του προέδρου Σι Τζινπίνγκ, ορκίζεται στο «σοσιαλιστικό» μέλλον της Κίνας. Μάλιστα επαίρονται ότι πέτυχαν τη «σημαντική ανακάλυψη στην προσαρμογή του μαρξισμού στο κινεζικό πλαίσιο». Και μόνο αυτές οι συνεχείς επικλήσεις του σοσιαλιστικού οράματος αναδεικνύουν την αντανάκλαση των υψηλών ιδανικών του σοσιαλισμού και τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις για τις επαναστατικές κατακτήσεις του επαναστατικού ΚΚ Κίνας, με ηγέτη τον Μάο Τσε Τουνγκ, στον κινεζικό λαό.
Το νέο προπαγανδιστικό αφήγημα συνοψίζεται στη θεωρητική ανύψωση της «σκέψης» του Σι Τζινπίνγκ, για την οικοδόμηση του «Σοσιαλισμού με κινέζικα χαρακτηριστικά για την νέα εποχή» που θα χαρακτηρίζεται απ’ την «εθνική αναζωογόνηση». Η τροπολογία, που εγκρίθηκε στο προηγούμενο 19ο Συνέδριο, τοποθετεί τη «σκέψη» του Σι πλάι στον μαρξισμό-λενινισμό, την επαναστατική σκέψη του Μάο και τη θεωρία του ρεβιζιονιστή Ντενγκ Σιαοπίνγκ. Στόχος είναι να προσδώσουν το στίγμα της ιδεολογικοπολιτικής συνέχειας του Κόμματος και της κινεζικής ηγεσίας και παράλληλα να αποπροσανατολίσουν τον κινεζικό λαό.Αυτό επαναλαμβάνεται με έμφαση και στην ανακοίνωση της τελευταίας συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής πριν το συνέδριο.
Αυτή η «ανύψωση» του Κινέζου πρόεδρου, αλλά και η ανάδειξη της ακλόνητη πίστης στην ηγεσία του Κόμματος, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθούν οι στόχοι στη νέα εκατονταετηρίδα, αποτυπώθηκαν και στην τροποποίηση του συντάγματος που επιτρέπει τρίτη θητεία για τον Σι. Κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ μετά τον πρόεδρο Μάο.
Σε βαρυσήμαντη ομιλία του τον περασμένο Ιούλιο, ενόψει του Συνεδρίου, ο Κινέζος πρόεδρος τόνισε ότι «στο πλαίσιο των επιταχυνόμενων παγκόσμιων αλλαγών που δεν έχουν παρατηρηθεί εδώ και έναν αιώνα, και των πιο περίπλοκων κινδύνων, προκλήσεων, αντιφάσεων και προβλημάτων, το θεμελιώδες καθήκον είναι να διαχειριζόμαστε καλά τις υποθέσεις μας». Ενώ συμπλήρωσε πως το 20ό Συνέδριο του ΚΚ Κίνας θα «παρουσιάσει σχέδια για τις στρατηγικές αποστολές και τα μεγάλα μέτρα τα επόμενα πέντε χρόνια»
Στην ίδια ομιλία ο Σι είπε ότι η «επίτευξη εθνικής αναζωογόνησης δεν θα είναι περίπατος στο πάρκο», προμηνύοντας νέες θυσίες για τον κινεζικό λαό και οξυμένες εντάσεις με τους βασικούς ανταγωνιστές του κινέζικου ιμπεριαλισμού.
Στο έδαφος του αχαλίνωτου κινέζικου καπιταλισμού η ρεβιζιονιστική ηγεσία δίνει ιδιαίτερη σημασία στην «αυτορρύθμιση» του Κόμματος και της κινεζικής κοινωνίας ώστε να ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες που δημιουργούν οι νέες παραγωγικές σχέσεις. Αυτό θα αποτυπωθεί και στην τροποποίηση του καταστατικού του Κόμματος για να συμβαδίζει με τις «νέες» συνθήκες και να ενσωματώνει «την τελευταία θεωρητική και στρατηγική σκέψη», όπως αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων Xinhua σε άρθρο του, χωρίς να δίνει περισσότερος λεπτομέρειες.
Με δεδομένη την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων η κινεζική ηγεσία επιδιώκει να τις εκτονώσει με όχημα την πάλη ενάντια στα φαινόμενα διαφθοράς και τον περιορισμό των «ακραία προκλητικών» συμπεριφορών. Σχηματικά, στην από 13 Σεπτεμβρίου ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ Κίνας για τη σύγκληση του Συνεδρίου γίνεται αναφορά στην καταπολέμηση «των “τεσσάρων παραπτωμάτων” – φορμαλισμό για το φορμαλισμό, γραφειοκρατισμό, ηδονισμό και υπερβολή», τα οποία όμως είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό.
Η «πάλη» αυτή αντικατοπτρίζει ακόμη και «ξεκαθαρίσματα» σε επίπεδο πολιτικής και οικονομικής ελίτ στην Κίνα που υποκρύπτουν και διαφορετικές στρατηγικές για την πορεία του κινεζικού ιμπεριαλισμού. Τέτοιο χαρακτήρα είχε η πρόσφατη αντιπαράθεση της κομματικής ηγεσίας με Κινέζους ολιγάρχες που συνεχίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Τελευταίο επεισόδιο, η «εκπαραθύρωση» από το Κόμμα του πρώην προέδρου της Εμπορικής Τράπεζας της Κίνας. Ο πρώην τραπεζίτης κατηγορήθηκε από την πανίσχυρη Κεντρική Επιτροπή Πειθαρχικής Επιθεώρησης και την Εθνική Επιτροπή Εποπτείας για «σοβαρές παραβιάσεις της πειθαρχίας και των νόμων του Κόμματος».
Από τις 9 έως τις 12 Οκτωβρίου έλαβε χώρα η έβδομη πλατιά ολομέλεια της 19ης Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, για να προετοιμάσει την έναρξη του 20ού Συνεδρίου και να εγκρίνει τις βασικές πολιτικές θέσεις και τα κείμενα που θα κατατεθούν στο συνέδριο. Αν και η κινεζική ηγεσία τηρεί «σιγήν ιχθύος» και τίποτα δεν έχει διαρρεύσει σε επίπεδο κειμένου θέσεων. Ήταν παρόντα 199 τακτικά μέλη και 159 αναπληρωματικά μέλη. Ενώ συμμετείχαν, χωρίς δικαίωμα ψήφου, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής Πειθαρχικής Επιθεώρησης (CCDI) και ηγετικά στελέχη σχετικών τμημάτων της ΚΕ.
Στην ανακοίνωσή της, η ΚΕ αναφέρει ότι ο Σι Τζινπίνγκ, «εκφώνησε μια σημαντική ομιλία». Επιπλέον η σύνοδος «άκουσε και συζήτησε την έκθεση εργασίας του Σι Τζινπίνγκ που ανατέθηκε από το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ». Ακόμη η ολομέλεια συζήτησε και ενέκρινε μια έκθεση που έπρεπε να υποβάλει η 19η Κεντρική Επιτροπή στο 20ό Συνέδριο, μια έκθεση εργασίας της 19ης Κεντρικής Επιτροπής Πειθαρχικής Επιθεώρησης (CCDI) και μια τροποποίηση του καταστατικού.
Αναδεικνύοντας τον κομβικό και αναντικατάστατο, προς το παρόν, ρόλο του Κινέζου προέδρου, στην ίδια ανακοίνωση, αναφέρεται πως «τα μεγάλα επιτεύγματα του Κόμματος και της χώρας τα πέντε χρόνια μετά το 19ο Εθνικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας είναι το αποτέλεσμα της ισχυρής ηγεσίας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος με τον σύντροφο Σι Τζινπίνγκ στον πυρήνα του». Τονίζεται ακόμη ότι είναι «αποφασιστικής σημασίας για την προώθηση της ιστορικής διαδικασίας της μεγάλης αναζωογόνησης του κινεζικού έθνους» η εδραίωση του Σι Τζινπίνγκ «ως τον πυρήνα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και τον πυρήνα ολόκληρου του Κόμματος». Η καθιέρωση της «καθοδηγητικής θέσης της Σκέψης Σι Τζινπίνγκ για τον Σοσιαλισμό με τα κινεζικά χαρακτηριστικά για μια νέα εποχή».
Συνολικά 2.296 εκπρόσωποι εκλέχτηκαν για να παρευρεθούν στο συνέδριο για να αντιπροσωπεύσουν τα 96 εκατομμύρια των μελών του ΚΚ Κίνας. Παρά όμως τη σοσιαλιστική «γαρνιτούρα» που σερβίρει η κινέζικη ηγεσία ακόμη και από τη σύνθεση του σώματος προκύπτει ξεκάθαρα η αλλοίωσης του προλεταριακού χαρακτήρα και η ρεβιζιονιστική κατρακύλα του πάλαι ποτέ τιμημένου Κόμματος της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μαζών της Κίνας. Από το σύνολο των συνέδρων μόνο το 8,4% αυτών είναι εργάτες και το 3,4% αγρότες!
