Ανάγκη πλατιάς αντιπολεμικής, αντιιμπεριαλιστικής δράσης
Πραγματοποιήθηκε στις 29-30 Ιουνίου στη Μαδρίτη η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία. Η σύνοδος αποφάσισε τη λεγόμενη νέα «Στρατηγική Αντίληψη» του δυτικού ιμπεριαλισμού. Το νέο στρατηγικό νατοϊκό δόγμα αντιμετωπίζει τη Ρωσία ως τη «σημαντικότερη και αμεσότερη απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και για την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρωατλαντικό χώρο», με αποτέλεσμα στη νέα «Στρατηγική Αντίληψη» του ΝΑΤΟ να αποτυπώνεται η ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία των δυνάμεών του στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Ήδη από την αρχή της εισβολής του ρωσικού ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία, δεκάδες χιλιάδες νατοϊκού στρατού έχουν σταλεί στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και η σύνοδος κορυφής αποφάσισε την ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της περιοχής παράλληλα με την αύξηση των εξοπλισμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι θα υπάρξει αύξηση του αριθμού των δυνάμεων του ΝΑΤΟ που τελούν υπό καθεστώς υψηλής ετοιμότητας από 40.000 σε 300.000 στρατιώτες.
Στην ίδια κατεύθυνση ο Μπάιντεν, χαρακτηρίζοντας ιστορική τη νατοϊκή σύνοδο, ανακοίνωσε ότι «Οι ΗΠΑ θα ενισχύσουν την στρατιωτική τους θέση στην Ευρώπη» ώστε το NATO να μπορεί «να απαντήσει σε απειλές από όλες τις κατευθύνσεις και σε όλους τους τομείς: στο έδαφος, στον αέρα και στη θάλασσα».
Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ εξήγγειλε την περαιτέρω αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας και των στρατιωτικών δυνατοτήτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Ισπανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τις χώρες της Βαλτικής, τη Βρετανία, τη Γερμανία και την Ιταλία. «Το νέο στρατηγικό Δόγμα θα μας καθοδηγήσει σε μια εποχή στρατηγικού ανταγωνισμού» δηλώνει στο ίδιο μήκος κύματος ο Στόλντενμπεργκ, λέγοντας ταυτόχρονα πριν την ολοκλήρωση της συνόδου ότι «Θα συμφωνήσουμε σε μια θεμελιώδη μετατόπιση της αποτροπής και της άμυνάς μας, με περισσότερες δυνάμεις υψηλής ετοιμότητας, περισσότερη προωθημένη άμυνα, περισσότερο προ-τοποθετημένο εξοπλισμό». Επιβεβαιώνει ότι ο πλανήτης βαδίζει σε μια νέα κατάσταση, όπου -ειδικά στην περιοχή μας- το μπλοκ των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ ενισχύει τις θέσεις του με τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις και πολεμικό εξοπλισμό σε όλο το τόξο από τη Βαλτική ως τη Μαύρη Θάλασσα. Κλιμακώνει τον ανταγωνισμό με το ρωσικό ιμπεριαλισμό, φέρνοντας τον κίνδυνο μιας ευρύτερης ανάφλεξης πιο κοντά. Αυτό αποδεικνύουν και τα τελευταία γεγονότα με τον αποκλεισμό του Καλίνινγκραντ που επέβαλε η κυβέρνηση της Λιθουανίας καθ’ υπαγόρευση των Αμερικάνων και με τη Ρωσία να δηλώνει ότι η απάντηση δεν θα είναι μόνο διπλωματική.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τη σύνοδο στη Μαδρίτη παρακολούθησαν και οι χώρες της ΕΕ που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα -για πρώτη φορά- οι ηγέτες της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Η συμμετοχή των τεσσάρων χωρών που προέρχονται από την περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού σηματοδοτεί τις προσπάθειες διεύρυνσης των νατοϊκών δραστηριοτήτων στη συγκεκριμένη περιοχή, δεδομένου ότι για τις ΗΠΑ η Κίνα αποτελεί την νούμερο ένα απειλή για την παγκόσμια κυριαρχία τους. Αυτό ακριβώς το γεγονός αποτυπώνεται στο «ψυχροπολεμικό» ανακοινωθέν της συνόδου, στο οποίο αναφέρεται η Κίνα ως μία από τις χώρες «που αμφισβητούν τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας και επιδιώκουν να υπονομεύσουν τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες». Ενδεικτικό της όξυνσης της κατάστασης είναι και το γεγονός ότι ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν, συζήτησε με τους ομολόγους του των κρατών του Ειρηνικού σχετικά με τη μεγάλη πολυεθνική άσκηση RIMPAC στον Ειρηνικό, με τις ΗΠΑ ταυτόχρονα να αυξάνουν σημαντικά τη στρατιωτική τους παρουσία σε βάσεις του Ειρηνικού με πολεμικά αεροσκάφη. Όλα δείχνουν πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός προετοιμάζει το έδαφος έτσι ώστε ο εμπορικός πόλεμος που ξεκίνησε το 2018 ενάντια στην Κίνα να κλιμακωθεί και να πάρει το χαρακτήρα των γενικευμένων κυρώσεων, του οικονομικού αποκλεισμού και της φυγής των κεφαλαίων και των γιγάντιων μονοπωλίων των ΗΠΑ από την Κίνα, όπως ακριβώς έκαναν με τη Ρωσία. Το ζήτημα είναι αν θα μπορέσει η Ουάσιγκτον να πάρει μαζί της τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες της ΕΕ, που έχουν αναπτύξει τεράστιες οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με την Κίνα, η οποία έχει αναδειχθεί στον πρώτο οικονομικό εταίρο, υπερσκελίζοντας στη θέση αυτή τις ΗΠΑ ύστερα από 70 χρόνια.
Από την μεριά της η Κίνα δεν άφησε αναπάντητα τα όσα διημείφθησαν στη νατοϊκή σύνοδο με τον εκπρόσωπο του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών να καλεί το ΝΑΤΟ «να εγκαταλείψει τη νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου, τα ανώφελα παιχνίδια πολέμου και την πρακτική δημιουργίας εικονικών εχθρών», λέγοντας πως «Μετά την αναταραχή στην Ευρώπη, οι χώρες του ΝΑΤΟ θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους να αποσταθεροποιήσουν την Ασία και τον κόσμο», πως το ΝΑΤΟ «έχει γίνει εδώ και καιρό εργαλείο για μεμονωμένες χώρες στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν την ηγεμονία τους», καλώντας ταυτόχρονα τους νατοϊκούς ηγέτες να σταματήσουν τη διάδοση ψευδών πληροφοριών για την Κίνα και να απέχουν από προκλητικές δηλώσεις. Πρόκειται για όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στον αμερικάνικο και τον κινέζικο ιμπεριαλισμό και όλα δείχνουν ότι το μέτωπο της Ασίας-Ειρηνικού θα αποτελέσει ακόμα περισσότερο στο κοντινό μέλλον σημαντικό πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα.
***
Απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας και παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις έχουν παρατηρηθεί στο δυτικό στρατόπεδο και ιδιαίτερα σε ευρωπαϊκές χώρες εξαιτίας του μεγάλου αντίκτυπου που έχουν τα πακέτα κυρώσεων σε αυτές, η κατεύθυνση που αποτυπώθηκε στο ανακοινωθέν της συνόδου είναι η περαιτέρω ενίσχυση με πολεμικό υλικό της Ουκρανίας. Για το λόγο αυτό επιστρατεύτηκε για μια ακόμα φορά ο Ζελένσκι, ο οποίος -σε ρόλο πιστού υπηρέτη των συμφερόντων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού- ζήτησε μέσω τηλεδιάσκεψης επιπλέον χρήματα και όπλα.
Οι μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που συνέβησαν ύστερα από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτυπώθηκαν ταυτόχρονα και στο ζήτημα της Φινλανδίας και Σουηδίας. Οι τελευταίες είχαν υποβάλει αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ ύστερα από την έναρξη του πολέμου. Ενόψει της συνόδου, η Τουρκία δήλωνε πως θα ασκήσει βέτο στην ένταξη των δύο χωρών -κατηγορώντας τες ότι φιλοξενούν μέλη του PKK στο έδαφός τους- και ζητούσε ανταλλάγματα προκειμένου να μην θέσει βέτο στη διαδικασία ένταξής τους στο ΝΑΤΟ. Τελικά, ύστερα από παρασκηνιακά παζάρια, η κατά τα άλλα απομονωμένη Τουρκία, όπως παρουσιάζεται από την ελληνική κυβέρνηση και τα ελληνικά ΜΜΕ, υπέγραψε στο περιθώριο της συνόδου μνημόνιο συνεργασίας με τη Σουηδία και τη Φινλανδία με το οποίο οι τρεις χώρες δεσμεύονται να στηρίξουν η μία την άλλη «απέναντι σε απειλές για την ασφάλειά τους», πράγμα που μεταφράζεται με το γεγονός ότι η Τουρκία καταφέρνει να εξασφαλίσει κρυφά και φανερά ανταλλάγματα προκειμένου να πει το «ναι» και να προωθηθούν τελικά οι στόχοι των αμερικανονατοϊκών και να μπουν στο νατοϊκό μαντρί οι δύο σκανδιναβικές χώρες. Το ποιο είναι το σύνολο των ανταλλαγμάτων που ζητάει η τουρκική πλευρά είναι κάτι που μένει να φανεί. Από την άλλη, είναι σίγουρο ότι η ένταξη της Σουηδίας και ιδιαίτερα της Φινλανδίας, η οποία έχει 1300 χιλιόμετρα συνοριογραμμή με τη Ρωσία, θα οξύνει ακόμα περισσότερο της αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από τη μια και Ρωσία από την άλλη.
