Πραγματοποιήθηκε στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ, από 6 ως και 10 Ιουνίου, η 9η Σύνοδος Αμερικανικών Κρατών. Η σύνοδος έχει να φιλοξενηθεί στις ΗΠΑ από την πρώτη φορά που έγινε, το 1994. Στη σύνοδο παραδοσιακά μετέχουν οι πρόεδροι των κρατών, όπου ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ανακοινώνει στους «φτωχούς συγγενείς» της Λατινικής και Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής την πολιτική που θέλει να ασκήσει στο δυτικό ημισφαίριο.
Πολύς λόγος έγινε για την απουσία κάποιων αρχηγών κρατών από τη φετινή σύνοδο, γεγονός που από μόνο του δείχνει τις αλλαγές που έχουν συσσωρευθεί τόσο στη Νότια Αμερική, όσο και διεθνώς. Αλλαγές δυσμενείς για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, που μαρτυρούν την εξασθένιση της επιρροής του και στην αμερικάνικη ήπειρο.
Αναμφίβολα η πιο ηχηρή απουσία ήταν αυτή του προέδρου του Μεξικού, Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραντόρ, ο οποίος αποφάσισε να απέχει παρά τις πιέσεις που δέχθηκε από την αμερικάνικη διπλωματία, απορρίπτοντας και αμφισβητώντας την απόφαση του Μπάιντεν να αποκλείσει από τη σύνοδο την Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα. Το παράδειγμά του ακολούθησαν και οι πρόεδροι της Γουατεμάλας και της Ονδούρας. Οι τρεις πρόεδροι έστειλαν υπουργούς στη θέση τους. Από τη μία, αυτή η στάση τους συνιστά ανοικτή άρνηση της θέσης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για την φύση των τριών κυβερνήσεων που απέκλεισε ο Μπάιντεν ως «δικτατορίες», που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν γίνεται να προσκληθούν. Από την άλλη, η ίδια η στάση του Μπάιντεν προσκρούει στην επίσκεψή του στη… Σαουδική Αραβία που ακολουθεί άμεσα.
Ίδια στάση τήρησε και ο πρόεδρος της Βολιβίας, Λουίς Άρτσε, αλλά αυτό ήταν μάλλον πιο αναμενόμενο.
Υπάρχει όμως και άλλος λόγος που θεωρείται προβληματική αυτή η εξέλιξη: Ένα από τα θέματα που κυριάρχησε στη σύνοδο ήταν αυτό της μετανάστευσης και οι τρεις αυτές χώρες σχετίζονται στενά με αυτό. Οπότε η απουσία των προέδρων τους μπορεί να ερμηνευτεί και ως απόρριψη της σκληρής αντιμεταναστευτικής πολιτικής που ασκούν οι ΗΠΑ εις βάρος των λαών αυτών.
Το σημαντικό όμως είναι ότι με βάση όλα αυτά, στέλνεται ένα γενικότερο μήνυμα αμφισβήτησης της κυριαρχίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κατανοηθεί και η δήλωση που είχε κάνει νωρίτερα ο πρόεδρος του Μεξικού ενάντια στο εμπάργκο που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Κούβα, χαρακτηρίζοντάς το γενοκτονία.
Αυτός που τελικά πείσθηκε να παραβρεθεί είναι ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαίρ Μπολσονάρο, ο οποίος μάλιστα αναφέρεται ότι είχε και κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Μπάιντεν. Θεωρείται ωστόσο δύσκολο να προκύψει κάτι ουσιαστικό από αυτήν τη συνάντηση και εκτιμάται ότι ο Μπολσονάρο πήρε την απόφαση αυτή θεωρώντας ότι θα ενισχύσει την προεκλογική του προσπάθεια για τις επερχόμενες εκλογές του Οκτωβρίου. Άλλωστε σύμφωνα με το Reuters, ο ίδιος μια μέρα πριν ταξιδέψει για το Λος Άντζελες δήλωσε ότι διατηρεί υποψίες για την εκλογή του Μπάιντεν το 2020, σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό της Βραζιλίας, λειτουργώντας πάλι σαν φερέφωνο του Τραμπ με τον οποίο είχε άριστες σχέσεις.
Ωστόσο, όπως αναφέρουν μια σειρά μέσα, όπως το CNN και το Reuters, το κυριότερο μέλημα του Μπάιντεν στη σύνοδο ήταν να πετύχει συμφωνίες ώστε να ανακοπεί η διείσδυση της Κίνας.
Στην εποχή του πολέμου στην Ουκρανία και της αυξανόμενης έντασης με την Κίνα, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός προσπαθεί να κρατήσει τη Λατινική Αμερική που θεωρεί «αυλή» του υπό έλεγχο. Ωστόσο, μια ανάλυση του Reuters των εμπορικών στοιχείων που συγκεντρώνουν τα Ηνωμένα Έθνη για την περίοδο 2015 – 2021, παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα. Οι ΗΠΑ διαρκώς χάνουν έδαφος σε σχέση με την Κίνα όσον αφορά την οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή. Εκτός από το Μεξικό, που αποτελεί τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο των ΗΠΑ, σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου, η Κίνα έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε συναλλαγές, συνεχώς αυξάνοντας το άνοιγμα.
«Το καλύτερο αντίδοτο στην εισδοχή της Κίνας στην περιοχή, είναι να διασφαλίσουμε ότι προωθούμε το δικό μας θετικό όραμα για αυτήν οικονομικά» ανέφερε αξιωματούχος της προεδρίας Μπάιντεν, επιβεβαιώνοντας ακριβώς την κύρια επιδίωξη της συνόδου.
Με βάση και αυτό, η απόφαση των προαναφερθέντων προέδρων να απουσιάσουν αποκτά ακόμη βαθύτερη σημασία.
Το χαρτί του Μπάιντεν φέρει τον τίτλο «Αμερικάνικη Συνεργασία για την Οικονομική Ευμάρεια» και με βάση τα πρώτα στοιχεία είναι ένα πρόγραμμα επαναλειτουργίας της δια-αμερικάνικης επενδυτικής τράπεζας, ώστε να δημιουργηθούν «καθαρές θέσεις εργασίας» και αυστηρότερου ελέγχου των μεταναστευτικών κυμάτων, απαιτώντας περισσότερα από τις χώρες «εξαγωγής» μεταναστών. Όλα αυτά συνοδεύονται από εύκολες σάλτσες περί «ριζοσπαστικών» και «καινοτόμων» ιδεών κλπ..
Συνιστούν άραγε όλα αυτά μια δελεαστικότερη εναλλακτική από εγχειρήματα και επενδύσεις, όπως για παράδειγμα το «Τρένο των Μάγια» στην περίπτωση του Μεξικού, που προτείνει η Κίνα; Μάλλον είναι νωρίς για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, από τα πράγματα όμως φαίνεται ότι πολλοί ηγέτες της Λατινικής Αμερικής δεν πείθονται πλέον από τις υποσχέσεις των ΗΠΑ…
