Το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ), οργανώσεις σχεδόν ομόηχες και ομότιτλες, έχουν κοινή προέλευση και κοινές γενικές αναφορές, έχουν προφανείς ομοιότητες, αλλά έχουν επίσης και διαφορές, ορισμένες μάλιστα απ’ αυτές σε σημαντικά ζητήματα. Είναι γνωστή και εντελώς συγκεκριμένη η δική μας θέση και η αντίστοιχη πολιτική πρακτική. Παρά τις διαφορές μας ακόμα και σε σημαντικά ζητήματα, εμείς θεωρούμε ότι θα μπορούσε και θα έπρεπε οι δύο οργανώσεις να πάρουν από κοινού μέρος στις βουλευτικές εκλογές, πράγμα εξάλλου που είχαν κάνει επανειλημμένα σ’ όλες τις ανάλογες εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων επτά χρόνων.
Οι σ. του ΚΚΕ (μ-λ) επέλεξαν την ξεχωριστή από εμάς συμμετοχή τους στις εκλογές, και ανέλαβαν την ευθύνη για τις συνέπειες της χωριστικής τους πρωτοβουλίας. Σύμφωνα με τη δική μας εκτίμηση αυτό θα έβλαπτε αμοιβαία και τις δύο οργανώσεις και γενικά την υπόθεση του μ-λ κινήματος.
Άλλες ωστόσο –καθώς φαίνεται– ήταν οι εκτιμήσεις και οι υπολογισμοί του ΚΚΕ (μ-λ).
Σε όλη την χρονική περίοδο, τόσο πριν από τις ευρωεκλογές όσο και ύστερα απ’ αυτές ως τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, η στάση που εμείς τηρήσαμε ήταν να αντιμετωπίζουμε το ΚΚΕ (μ-λ) συναγωνιστικά και όχι ανταγωνιστικά.
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Δεν θέλαμε να φέρουμε στο εκλογικό σκηνικό, σε πρώτη γραμμή, τις οποιεσδήποτε μεταξύ μας διαφορές. Δεν θέλαμε (και δεν θέλουμε), για εκλογικά “οφέλη” της στιγμής, να παροξύνουμε και δηλητηριάσουμε τις μεταξύ μας σχέσεις, να δώσουμε τροφή στο κουτσομπολιό και στα εχθρικά προς το μ-λ κίνημα πολιτικά ρεύματα.
Σε όλη την προεκλογική περίοδο, επιμείναμε συνειδητά στην κατεύθυνση αυτή, διατυπώνοντας από τις στήλες του Λαϊκού Δρόμου ορισμένα εντελώς απαραίτητα απαντητικά σχόλια, γενικού χαρακτήρα, προσβλέποντας ότι θα συγκρατηθούν κάπως οι θιασώτες μιας μετωπικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δύο οργανώσεις.
Ποια ήταν η στάση που τήρησαν οι σ. του ΚΚΕ (μ-λ) σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου απέναντι στο Μ-Λ ΚΚΕ; Γι αυτήν, μαρτυρούν οι πολυάριθμες, διάσπαρτες, συχνά εκτός τόπου και χρόνου αναφορές και οι υπεροπτικοί τους υπαινιγμοί, οι διάφορες, κατά κανόνα χονδροειδείς, διαστρεβλώσεις των θέσεών μας, τα δηλητηριώδη βέλη που συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα εκτόξευαν συστηματικά (από τις στήλες της Προλεταριακής Σημαίας και όχι μόνο) εναντίον του Μ-Λ ΚΚΕ.
***
Οι εκλογές δεν ήταν παρά ένα παροδικό επεισόδιο της πολιτικής ταξικής πάλης. Όση σημασία κι αν είχαν, αποτύπωσαν αυτό που μπορούσε κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες να αποτυπωθεί, κατέγραψαν ό,τι κατέγραψαν, και (όσο κι αν ακούγεται κοινότυπο) … ο Αγώνας συνεχίζεται.
Η συζήτηση, και για όσα ζητήματα πάνω στα οποία τυπικά τουλάχιστον συμφωνούμε αλλά και για όσα διαφωνούμε, μπορεί πράγματι τώρα να ανοίξει και να ξεδιπλωθεί δημόσια, κι εμείς είμαστε σε κάθε περίπτωση πρόθυμοι για ένα σοβαρό, υπεύθυνο και ουσιαστικό διάλογο. Όχι πάνω σε επινοήσεις και εκλογοθηρικές παραποιήσεις και διαστρεβλώσεις των θέσεών μας, σαν αυτές που πρόβαλλε με υπερβάλλοντα ζήλο η Προλεταριακή Σημαία σε όλη την προεκλογική περίοδο, αλλά πάνω στα πραγματικά προβλήματα του κινήματος.
Η Π.Σ. (15 Ιούνη 2019) μας συνέστησε να επιδείξουμε “Ψυχραιμία...”, γιατί γράψαμε πως το ΚΚΕ (μ-λ) “τα πιο δηλητηριώδη βέλη του” για όσους συμμετείχαν στις ευρωεκλογές, τα έστρεφε εναντίον του Μ-Λ ΚΚΕ.
Σύμφωνα με την Π.Σ. “Εκλογές είναι, δε χάθηκε κι ο κόσμος. Και στο κάτω – κάτω, ο εχθρός είναι αλλού… Σε κάθε περίπτωση, καλούμε τους συντρόφους του Λαϊκού Δρόμου να περιφρουρήσουν ένα στοιχειώδες επίπεδο σχέσεων και αντιπαράθεσης”.
Μάλιστα! Τόση μεγαλοκαρδία και τόσο άψογη “περιφρούρηση” ενός, έστω, στοιχειώδους επιπέδου σχέσεων και αντιπαράθεσης. Μόνο που η ίδια η Π.Σ. μόλις μία βδομάδα πριν τις ευρωεκλογές “περιφρουρούσε” το επίπεδο σχέσεων κ.λπ. δημοσιεύοντας ανάμεσα σε πολλές άλλες προκλητικές αναφορές και το παρακάτω πολύ χαρακτηριστικό δείγμα, που αποφύγαμε να το σχολιάσουμε και να το μνημονεύσουμε συγκεκριμένα στην προεκλογική περίοδο για όλους τους λόγους που προαναφέραμε.
Μία μόνο ματιά, στο δείγμα αυτό, είναι αρκετή για να αποκαλύψει όχι κάποιο είδος ψυχραιμίας και κάποιο επίπεδο αντιπαράθεσης, αλλά μονάχα μια μεθοδευμένη όσο και αξιοκατάκριτη προσπάθεια διαβολής και “στησίματος” των ανθρώπων.
Διαβάζουμε λοιπόν στην Π.Σ. (18 Μάη 2019) σε κείμενο με τον τίτλο “Οι καθαρές απαντήσεις πρέπει να έχουν ταξικό πρόσημο”. Και τι δεν γράφουν στο εν λόγω πόνημα. Θυμήθηκαν ξαφνικά τον πρεσβευτή της Βενεζουέλας που φιλοξενήσαμε στο Σήμα, θυμήθηκαν τη θεωρία των τριών κόσμων, θυμήθηκαν και διάφορα άλλα παραμύθια, εξασφαλίζοντας πάντως για το κείμενό τους με τις “καθαρές απαντήσεις”, πολύ περισσότερο από κάποιο υποτιθέμενο “ταξικό πρόσημο”, το πρόσημο της Υποκρισίας.
Έχει εξαντληθεί το θέμα της πρόσκλησης του πρεσβευτή της Βενεζουέλας στο Σήμα και δεν έχουμε σκοπό να καταναλώσουμε ούτε λέξη παραπάνω απ’ όσα έχουν στο παρελθόν ήδη γραφτεί. Πολύ καλά κάναμε και θα το ξανακάναμε αν οι περιστάσεις το επέβαλαν. Θεωρούμε γελοίο να μας εγκαλούν γιατί – λέει – στηρίζουμε έτσι το “κράτος” του Μαδούρο, ενώ το ΚΚΕ (μ-λ) στηρίζει όχι το “κράτος”, αλλά αποκλειστικά το “λαό της μακρινής χώρας”.
Αλλά δεν τους αρκούσαν τα αναμασήματα περί Βενεζουέλας. Ακόμα πιο χαρακτηριστικά είναι όσα γράφουν παρακάτω: “ Όσο κι αν οι σ. του Μ-Λ ΚΚΕ ισχυρίζονται ότι η “θεωρία των τριών κόσμων” έχει μείνει στο χρονοντούλαπο, η στάση τους, ως παραλλαγή της στις σημερινές συνθήκες, υποδηλώνει ακριβώς το αντίθετο. “Ηγέτες” τύπου Μιλόσεβιτς, Σαντάμ Χουσεΐν, Καντάφι ή Άσαντ έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα κομμουνιστών στις χώρες τους. Πάει πολύ να τους εμφανίζει η Αριστερά ως “αντιστασιακούς” και συμμάχους των λαϊκών συμφερόντων…”
α) Περί χρονοντούλαπου, εμείς δεν κάναμε ποτέ λόγο. Μια και μοναδική φορά έγινε δημόσια συζήτηση – αντιπαράθεση σχετικά με τους τρεις κόσμους, στην εκδήλωση για την επέτειο της Πολιτιστικής Επανάστασης. Και εκεί δεν ήμασταν εμείς αλλά οι σ. του ΚΚΕ (μ-λ) που δεν ήταν σε θέση να αναιρέσουν τίποτε απολύτως απ’ όσα εμείς διατυπώσαμε, για τη θεώρηση του (τότε) σύγχρονου κόσμου από τον Μάο, για τη διεθνή διάταξη των δυνάμεων τότε, και για τα συνακόλουθα καθήκοντα του κινήματος διεθνώς την εποχή εκείνη.
Μήπως έχουν λησμονήσει οι σ. του ΚΚΕ (μ-λ) πώς εξελίχθηκε και ποια συνέχεια είχε η όλη συζήτηση μπροστά μάλιστα σ’ ένα αρκετά πολυπληθές ακροατήριο; Ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί να τους το θυμίσουμε…
β) Εμείς αναμφισβήτητα υποστηρίξαμε όλους τους λαούς – θύματα του ιμπεριαλισμού, όλες τις χώρες που τις κατερείπωσαν, τις κατέκτησαν και τις διέλυσαν οι ιμπεριαλιστές, όλους όσους πρόβαλαν, σ’ όποιο βαθμό πρόβαλαν, αντίσταση στην επιδρομή και τον πόλεμο που εξαπέλυσε εναντίον τους ο διεθνής ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι συνεργάτες του.
Τι διαφορετικό έκαναν οι σ. του ΚΚΕ (μ-λ); Μήπως μπορούν να μας το κάνουν πιο λιανά για να το καταλάβουμε; Μήπως αυτοί δεν υποστήριξαν την αντίσταση της Σερβίας, του Ιράκ, της Λιβύης κ.λπ. εναντίον της πολεμικής εισβολής στις χώρες αυτές;
Μήπως τάχα εξάρτησαν την υποστήριξη ή όχι της αντίστασης των χωρών αυτών στην ιμπεριαλιστική επίθεση από το τι είδους εσωτερικό καθεστώς είχε η μια ή η άλλη χώρα; Μήπως οι σ. του ΚΚΕ (μ-λ) ζητούσαν την ώρα της εισβολής να ανατρέψουν οι λαοί των χωρών αυτών τους αντικομμουνιστές ηγέτες τους όπως έκαναν οι αξιοθρήνητοι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιράκ, διευκολύνοντας τα σχέδια των επιδρομέων; Δε νομίζουμε πως στην πράξη έκαναν κάτι τέτοιο, αλλά εδώ είμαστε για να τους ακούσουμε. “Ο Μιλόσεβιτς σφάζει, τα Βαλκάνια τρέμουν” έγραφε το αλησμόνητο πρωτοσέλιδο του ΠΡΙΝ, πριν από 20 χρόνια, εξωραΐζοντας και δικαιολογώντας “επαναστατικά” το Νατοϊκό πόλεμο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Αλλά τότε, το ΚΚΕ (μ-λ) αποδοκίμαζε τις Ναρίτικες θέσεις περί του “σφαγέα” Μιλόσεβιτς, τώρα φαίνεται πως αποδοκιμάζει ετεροχρονισμένα τις θέσεις που το ίδιο το ΚΚΕ (μ-λ) πρόβαλε.
Μήπως θα μπορούσαν όλα αυτά να γίνουν αντικείμενο δημόσιας συζήτησης και αντιπαράθεσης κατά την προεκλογική περίοδο; Και ποιόν θα ωφελούσε κάτι τέτοιο;
***
Στη στήλη “Αντιλήψεις”, που δημοσιεύονται ιδεολογικοπολιτικές αναλύσεις προορισμένες ιδιαίτερα να φωτίσουν επαναστατικά τη νεολαία, δημοσιεύτηκε στην Π.Σ. (29 Ιούνη 2019) άρθρο με την υπογραφή “ΚΚ” και τίτλο “Ελληνική Αριστερά, Πολιτική ακολουθητισμού στο αστικό αφήγημα”.
Σύμφωνα με το άρθρο και το μετριόφρονα συγγραφέα του “η υπόλοιπη Αριστερά, πέραν του ΚΚΕ (μ-λ), δεν μπορεί να οικοδομήσει ένα δικό της λόγο απέναντι στο κυρίαρχο αστικό αφήγημα, αλλά έχει πολιτική ακολουθητισμού…”.
Αφού το άρθρο κριτικάρει τις θέσεις του ΚΚΕ, της ΛΑΕ και κάπως το ΝΑΡ, εστιάζει στο Μ-Λ ΚΚΕ, για το οποίο γράφει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:
«..Και καταλήγουμε στους συντρόφους του Μ-Λ ΚΚΕ, που ενώ στα λόγια κινούνται με βάση το ζήτημα της εξάρτησης, στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών αποδέχονται τόσο το κυρίαρχο αφήγημα περί της “τουρκικής επιθετικότητας”, αγνοώντας πλήρως τις ανάλογες κινήσεις της ελληνικής αστικής τάξης, αλλά και αναβαθμίζουν την Τουρκία σε μια χώρα που λίγο ως πολύ επιβάλλει εξελίξεις στην περιοχή… …Καταλήγουν οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ να υιοθετούν θέσεις παρόμοιες με τη ΛΑΕ και το ΚΚΕ στο ζήτημα των 12 μιλίων και των ΑΟΖ, θέσεις που υποτάσσουν το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στην πολιτική της αστικής τάξης. Οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ οδηγούνται σε μια θέση που λέει «ο Ερντογάν προκαλεί, το ΝΑΤΟ αδιαφορεί”».
Ο αρθρογράφος, χωρίς να έχει κανέναν ενδοιασμό, βάζει την τελευταία φράση σε εισαγωγικά, παρουσιάζοντας έτσι το Μ-Λ ΚΚΕ να ζητάει τάχα από το ΝΑΤΟ να μην αδιαφορεί αλλά να δράσει ενεργητικά υπέρ των ελληνικών συμφερόντων!.. Μάλλον έχουμε, εδώ, τον ορισμό για το τι εννοούν “στοιχειώδες επίπεδο σχέσεων και αντιπαράθεσης”.
Και συνεχίζει το περί ελληνοτουρκικών και ακολουθητισμού κείμενο:
«Η άρνηση των δυνάμεων της Αριστεράς (μηδεμιάς εξαιρουμένης) να αντικρίσουν την πραγματικότητα που διαμορφώνει η εξάρτηση, η άρνησή τους να αμφισβητήσουν το κυρίαρχο αφήγημα, τους οδηγεί σε πολιτική τύφλωση, σε ανεπάρκεια να ερμηνεύσουν και να συνδέσουν τις εξελίξεις, σε πολιτική ουράς απέναντι στην αστική τάξη, σε απροθυμία να ανοίξουν πολιτικά το ζήτημα και να πάρουν κινηματικές πρωτοβουλίες. Αλλά ποιες πρωτοβουλίες άλλωστε να πάρουν, όταν το ζήτημα έχει παραδοθεί από το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στα χέρια του εχθρού……. όταν δεν αναγνωρίζουν καν το κύριο ζήτημα και αμελούν εγκληματικά να πουν στο λαό την αλήθεια για το ποιός, γιατί, και με ποιόν τρόπο τον εμπλέκει στον πολεμικό κίνδυνο;» (Οι υπογρ. δικές μου).
Μόνο το ΚΚΕ (μ-λ) λοιπόν δεν ακολουθεί το “αστικό αφήγημα”, όλοι οι λοιποί και ειδικά το Μ-Λ ΚΚΕ περιμένουν δράση από το ΝΑΤΟ, έχουν πολιτική τύφλωση, παραδίδουν το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στα χέρια του εχθρού και πάει λέγοντας. Καλή είναι η αντιπαράθεση, αλλά δεν πάει πολύ να αυτοπαρουσιάζονται σαν ακατάβλητοι ιππότες που φαντασιώνονται ότι τα βάζουν ολομόναχοι με όλα τα τέρατα του κόσμου, αν και το μόνο που κάνουν στην πραγματικότητα είναι να κοπανάνε ανεμόμυλους; Αν επιτρέπεται να κάνουμε κι εμείς μια σύσταση στους σ. του ΚΚΕ (μ-λ) , αυτή θα ήταν να βοηθήσουν κάποιους να ξεκαβαλικέψουν από το καλάμι τους όσο γίνεται γρηγορότερα.
***
Δεν είναι λίγα τα δικά μας μειονεκτήματα, ειδικά οι οργανωτικές μας ελλείψεις και αδυναμίες, ευτυχώς όμως ανάμεσα σ’ αυτά δεν περιλαμβάνονταν ποτέ εκλογικά “άγχη” του είδους που μας απέδιδε η Π.Σ. Εμείς πάντως ποτέ δεν θεωρήσαμε ένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα σαν τα γεννητούρια της “λεχώνας” ιστορίας, ούτε αντίθετα θα μπορούσε να θεωρήσουμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα κάτω των προσδοκιών μας, σαν το τέλος του κόσμου.
Διατυπώσαμε με σαφήνεια τις δικές μας γενικότερες πολιτικές εκτιμήσεις και ειδικά τις εκτιμήσεις μας για τα εκλογικά αποτελέσματα του Μ-Λ ΚΚΕ. Πρέπει να πούμε στο σημείο αυτό πως, πράγματι, δεν έχουμε πολυκαταλάβει ποιες είναι οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ (μ-λ) για τα δικά του αποτελέσματα.
Μια βδομάδα πριν από τις βουλευτικές εκλογές, διαβάσαμε στην Π.Σ. (20 Ιούνη 2019) στην στήλη “Άποψη”, πως: “Το ΚΚΕ (μ-λ) ζητάει την ψήφο του λαού γιατί θέλει να καταγράψει το “μπόι” του και να δημιουργήσει την αφορμή σύνδεσης με ευρύτερα λαϊκά κομμάτια”.
Στο ίδιο φύλλο της Π.Σ. (20 Ιούνη 2019) κάτω από τον τίτλο «Στηρίζουμε τους αγώνες – ψηφίζουμε ΚΚΕ (μ-λ)», διαβάσαμε επίσης πως :
“Το πολιτικό ζήτημα που τίθεται με όλα αυτά είναι πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο από έναν εκλογικό ανταγωνισμό δυνάμεων της Αριστεράς. Είναι το ζήτημα της υπεράσπισης και της ενίσχυσης πολιτικά και ιδεολογικά ενός δυναμικού που μπορεί να παίξει το ρόλο ρυμουλκού στη συγκρότηση και ανάπτυξη αγώνων!… Η εκλογική μάχη που δίνει το ΚΚΕ (μ-λ) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή την κρίσιμη πολιτική αναγκαιότητα της επόμενης μέρας”.
Πίστευε δηλαδή πραγματικά το ΚΚΕ (μ-λ) πως μέσα από τις εκλογές θα προέκυπτε μια δύναμη σε ρόλο ρυμουλκού για τη συγκρότηση και ανάπτυξη των αγώνων;
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν, ας αφήσουμε να τα βγάλουν όσοι παρακολουθούν, προσβλέπουν και ενδιαφέρονται για το μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα.
Δ.Κ.
