Συμπληρώθηκε τις μέρες αυτές ένας χρόνος από το έγκλημα των δυνάμεων καταστολής της “σοσιαλιστικής” κυβέρνησης Σάντσεθ – Podemos και των αντίστοιχων του Μαρόκου σε βάρος χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που επιχειρούσαν να περάσουν από την υποσαχάρια Αφρική στην Ισπανία. Πιο συγκεκριμένα, στις 24 Ιούνη 2022 οι ισπανικές και μαροκινές “αρχές ασφαλείας”επιδόθηκαν συντονισμένα σε ένα όργιο βίας και τρομοκρατίας επιτιθέμενες με γκλομπ και δακρυγόνα κατά των ανυποψίαστων κατατρεγμένων, προκαλώντας τον θάνατο τουλάχιστον 37 εξ αυτών ενώ οι αγνοούμενοι ανέρχονται περίπου σε 76.
Η γενική γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, Καλαμάρ, επιβεβαιώνει αυτό που ο κόσμος έχει τούμπανο σε παρόμοιες περιπτώσεις, ότι δηλαδή (όπως επιτάσσει η ρατσιστική, αντιμεταναστευτική πολιτική της “μηδενικής ανοχής και των βίαιων επαναπροωθήσεων των λαθροεισβολέων” που εκπορεύεται από τα επιτελεία της “δημοκρατικής ΕΕ”) οι αρχές Ισπανίας και Μαρόκου “όχι μόνο εξακολουθούν να αρνούνται τις ευθύνες τους αλλά εμποδίζουν τις προσπάθειες να αποκαλυφθεί η αλήθεια”. Η Καλαμάρ προβαίνει στις εξοργιστικές αποκαλύψεις πως “πτώματα ακόμα κείτονται σε νεκροτομείο και σε τάφους και οι προσπάθειες για την ταυτοποίηση των νεκρών και την ενημέρωση των συγγενών τους έχουν μπλοκαριστεί”. Καταγγέλει “σκόπιμη και συντονισμένη συγκάλυψη, αφού καμιά χώρα δεν έχει προχωρήσει σε ανεξάρτητη έρευνα. Δεν έχουν δώσει στη δημοσιότητα υλικό από κάμερες, ούτε καν τον πλήρη κατάλογο με τα ονόματα των νεκρών και την αιτία θανάτου τους”. Αξίζει να σημειωθεί πως τόσο η ισπανική κυβέρνηση του καταρρέοντος Σάντσεθ, όσο και η μαροκινή σε μια διαστροφή της κοινής λογικής είχαν αρνηθεί πως “έκαναν υπερβολική χρήση βίας”, κατηγορώντας γι αυτό τους μετανάστες(!) και αναπαράγοντας την προπαγάνδα των κατασταλτικών αρχών πως δήθεν “οι άνθρωποι σκοτώθηκαν στην πτώση τους από το υψηλό τείχος ή από ποδοπάτημα”. Το χρονικό της προαναγγελθείσας συγκάλυψης (και) του εν λόγω αποτρόπαιου ρατσιστικού εγκλήματος ολοκληρώθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν η ισπανική εισαγγελία απεφάνθη πως “δεν μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι μέλη των ισπανικών δυνάμεων ασφαλείας αύξησαν τον κίνδυνο για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των μεταναστών”, κλείνοντας άρον άρον την υπόθεση. Ωστόσο, σύμφωνα με την μαροκινή ένωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων “87 επιζώντες της τραγωδίας καταδικάστηκαν για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση παράνομης μετανάστευσης σε ποινές έως και τέσσερα χρόνια φυλάκισης…”
