ΕΡΓΑΣ: εκδήλωση – συζήτηση στο ΣΗΜΑ
Σάββατο 5 Νοέμβρη, 6:30μμ
Μπροστά στην απεργία της 9ης Νοέμβρη,
τα προβλήματα αιχμής των εργαζομένων
και πώς πρέπει να απαντήσει
το συνδικαλιστικό κίνημα
Οδεύοντας προς την απεργία της 9ης Νοέμβρη, κάθε εργαζόμενος και εργαζόμενη βλέπουν ξεκάθαρα τον νέο γύρο σφοδρής επίθεσης μιας συνεχιζόμενης εδώ και μια δωδεκαετία σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής. Βλέπουν να οξύνονται τα καυτά προβλήματα που κάνουν την καθημερινότητα δυσβάσταχτη, νοιώθουν έντονα την ανάγκη να παλέψουν για την αντιμετώπισή τους.
Πρωταρχικό πρόβλημα των τελευταίων μηνών οι ασύλληπτες αυξήσεις σε τιμές προϊόντων και υπηρεσιών, χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο ή πλαφόν. Η τιμή του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης, η ηλεκτρική ενέργεια, που σημείωσε αύξηση 230%, αλλά και το φυσικό αέριο, που μέσα σε ένα χρόνο κατέγραψε αύξηση 1.066%, έχουν οδηγήσει όλα τα βασικά καταναλωτικά αγαθά σε μια κούρσα ανατιμήσεων μέσα σε λίγους μήνες: στο αλεύρι καταγράφεται αύξηση 36%, στο φρέσκο γάλα αύξηση 21%, στα ζυμαρικά και τα όσπρια σχεδόν 12%, ενώ στα χαρτιά υγείας και τα απορρυπαντικά η αύξηση έχει φτάσει το 44,13%. Το ίδιο διάστημα ο πληθωρισμός έφτασε το 12%, αποτυπώνοντας μια τραγική κατάσταση: η θέρμανση, τα τρόφιμα, τα καύσιμα και άλλα βασικά αγαθά γίνονται πλέον «είδη πολυτελείας» για τον λαό. Παράλληλα, λόγω της ακρίβειας, η αγροτική παραγωγή αφανίζεται, φέρνοντας σε απόγνωση την αγροτιά.
Ο πρωθυπουργός, από την άλλη, προειδοποίησε ότι «πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν πολύ δύσκολο χειμώνα», αποδίδοντας την εκτίναξη τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος στον πόλεμο της Ουκρανίας με τη Ρωσία και αποσιωπώντας τις εγκληματικές ευθύνες της πολιτικής της κυβέρνησης για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας για τα προγράμματα της «πράσινης μετάβασης» και απολιγνιτοποίησης, που είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από το ξέσπασμα του πολέμου και που ο στόχος ήταν να ενισχύσουν τα ενεργειακά μονοπώλια, όπως το βλέπουμε σήμερα με την ασύστολη κερδοσκοπία τους
Παράλληλα με την ακρίβεια, οι μισθοί παραμένουν στα μνημονιακά επίπεδα… Πίσω από την ευτελή αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 63 ευρώ μέσα στην τελευταία τριετία, δεν μπορει να κρυφτεί η ουσία:πως η “ανάπτυξη” που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση έχει έρθει μόνο για τους εργοδότες: το 80% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα δηλώνει ότι δεν είδε ούτε ένα ευρώ αύξηση στο μισθό του από την αρχή του χρόνου. Συγχρόνως, η μείωση της αγοραστικής δύναμης και η απώλεια διαθέσιμου εισοδήματος λόγω της ακρίβειας είναι σαρωτικές. Συγκεκριμένα, το 71% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δηλώνει ότι έχει αναγκαστεί να περικόψει βασικά είδη διατροφής, ενώ σχεδόν οι μισοί (47%) δηλώνουν ότι δύσκολα θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν τον χειμώνα
Την ίδια ώρα, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι χάνουν σταδιακά κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα ή ακόμα χειρότερα, τη δουλειά τους. Όλο και περισσότερες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας παύουν να ισχύουν, ενώ δεν υπογράφονται νέες, με αποτέλεσμα την άνευ προηγουμένου ένταση της οικονομικής εκμετάλλευσης – ελαστικά ωράρια, υπερωρίες, εντατικοποίηση είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη και λαμβάνουν χώρα με την κάλυψη και την στήριξη της αντεργατικής νομοθεσίας (Νόμος Χατζηδάκη). Επιπλέον, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τον περασμένο Αύγουστο χάθηκαν 32.966 θέσεις εργασίας, καθώς έγιναν 230.948 απολύσεις, ενώ οι προσλήψεις ήταν 197.982, καταγράφοντας έτσι το μεγαλύτερο αρνητικό ρεκόρ των τελευταίων 20 χρόνων όσο αφορά το ισοζύγιο απολύσεων-προσλήψεων. Επιπλέον, είναι δεδομένο ότι πάνω από τις μισές προσλήψεις που καταγράφονται αφορούν σε θέσεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας. Έτσι, ο λαός οδηγείται σε εντεινόμενη φτωχοποίηση: σύμφωνα με έρευνα, η Ελλάδα βρίσκεται στις 4 πρώτες θέσεις στην Ευρώπη με το μεγαλύτερο ποσοστό πληθυσμού που βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Και, όπως είναι φυσικό, η εντατικοποίηση της εργασίας, η αύξηση των ορίων ηλικίας, η εργοδοτική εκμετάλλευση και η γενικότερη έλλειψη μέριμνας για τις συνθήκες εργασίας και ασφάλειας (υποστελέχωση και διάλυση των αρμόδιων ελεγκτικών κρατικών υπηρεσιών) έχουν ως απότοκο την πύκνωση των εργατικών ατυχημάτων. Αν και υπάρχει μεγάλη υποκαταγραφή των εργατικών ατυχημάτων, ειδικότερα σε ό,τι αφορά στους μετανάστες, τους ανασφάλιστους αλλά και όσους δουλεύουν εξ αποστάσεως, έχουν καταγραφεί μέχρι τώρα για το 2022 51 θάνατοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στις πρώτες δέκα μέρες του Οκτώβρη έγιναν γνωστά 9 εργατικά ατυχήματα, τα τρία, μάλιστα, θανατηφόρα!
Πώς απαντά η κυβέρνηση; Κατ’ αρχάς, αποδυναμώνοντας την ενίσχυση προς τους ανέργους, που σήμερα ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο. Η λεγόμενη «αναδιοργάνωση» του ΟΑΕΔ προβλέπει ακόμα περισσότερα κριτήρια και προϋποθέσεις για να εγγραφεί κάποιος στους καταλόγους του, με αποτέλεσμα να υπάρχει ελάχιστη στήριξη σε όσους πραγματικά την χρειάζονται. Αντιθέτως, η κυβέρνηση επιλέγει, αντί να διοχετεύσει χρήματα σε κοινωνικά προγράμματα του Οργανισμού, να στηρίξει τους εργοδότες και να τους χαρίσει τις εισφορές, προκειμένου να πάρουν έστω κι έναν άνεργο στη δούλεψή τους για λίγους μήνες.
Δεύτερον, η κυβέρνηση, αντί για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, επιλέγει να μοιράσει έκτακτα επιδοματάκια και κάθε είδους voucher και pass, εντελώς προσωρινά και πενιχρά … Έτσι, θολώνει τα νερά και παραπλανά τον δοκιμαζόμενο λαό με μικροενισχύσεις και δωράκια, που αν και πολυδιαφημισμένα, καταλήγουν σε ένα μικρό ποσοστό της κοινωνίας και αφορούν σε ψίχουλα, που δεν δίνουν λύση στα προβλήματα ούτε μεταβάλλουν στο ελάχιστο την ακραία αντιλαϊκή πολιτική. Έτσι, παρά τα κυβερνητικά «δωράκια», το Χρηματιστήριο Ενέργειας και τα μεγάλα μονοπώλια συνεχίζουν ανενόχλητα να διασφαλίζουν εν μέσω κρίσης τα τεράστια κέρδη τους στις εταιρίες παραγωγής και διανομής ενέργειας – κάτι σαν τους μαυραγορίτες στην κατοχή. Όχι μόνο αυτό, αλλά επιδοτούνται με χρήματα του ελληνικού λαού, ώστε εκείνοι υποτίθεται με τη σειρά τους να ελαφρύνουν τους καταναλωτές! Άλλωστε, ο Υπουργός Ανάπτυξης, Άδ. Γεωργιάδης, προειδοποίησε για τον «πιο δύσκολο χειμώνα από το 1942», ενώ ο αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών, Στ. Πέτσας, δήλωσε κυνικά ότι «όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς πεθαίνει…».
Συγχρόνως, οι έμμεσοι φόροι καλά κρατούν, καθώς παρουσιάζουν διαρκή αύξηση: ΦΠΑ και ΕΝΦΙΑ πλήττουν τις πλατιές λαϊκές μάζες και αποψιλώνουν το λαϊκό εισόδημα, αλλά και κάθε είδους έκτακτο επίδομα! Γεγονός παραμένουν και οι 40.000 πλειστηριασμοί κατοικιών μέχρι το τέλος του έτους, που ετοιμάζουν τράπεζες και funds. Σύμφωνα με τα στοιχεία των τραπεζών το 32% των στεγαστικών δανείων, το 37% των καταναλωτικών και το 35% των επιχειρηματικών δανείων δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν ή έχουν βρεθεί σε τρίμηνη καθυστέρηση που ισοδυναμεί με ένα βήμα πριν την μεταφορά τους σε «κόκκινα».
Σε όλο αυτό το ζοφερό σκηνικό που διαγράφεται, πρέπει να προστεθεί η ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, που θα οδηγήσει πολλά δημόσια ταμεία στο χείλος του (οικονομικού) γκρεμού, αλλά και τους εργαζόμενους σε αδιέξοδο, στη καταβαράθρωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους. Η εγκληματική διάλυση της Δημόσιας Υγείας εν μέσω πανδημίας και η εν γένει απαξίωση των δημόσιων νοσοκομείων, απειλεί ήδη τις ζωές και το βιοτικό επίπεδο του λαού: διαρκής υποχρηματοδότηση, τραγικές ελλείψεις σε εξοπλισμό και αναλώσιμα, χιλιάδες γιατροί σε καθεστώς συμβάσεων, αλλά και άλλοι σε αναστολή (το ΕΣΥ σήμερα απασχολεί 10.000 περίπου λιγότερο προσωπικό σε σχέση με το 2019), γιγαντώνει τον ιδιωτικό τομέα υγείας και τα κέρδη του.
Λίγες μόλις εβδομάδες μας χωρίζουν από τη ΔΕΘ, όπου ο Μητσοτάκης ούτε λίγο ούτε πολύ περιέγραψε την «καταπληκτική ποιότητα ζωής» (!) στην Ελλάδα και με θράσος διακήρυξε πως ηγούμενος «μίας παράταξης με βαθιά λαϊκά και κοινωνικά χαρακτηριστικά» θα οδηγήσει τη χώρα «ξανά στο ξέφωτο» (!) με «τρεις βασικούς στόχους: ανακούφιση των πολιτών, διατήρηση των θέσεων εργασίας, τόνωση των επιχειρήσεων». Αλλά ζήτησε ωμά να «προετοιμαστούμε για έναν πολύ δύσκολο χειμώνα»…
Οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι στην πραγματικότητα πρέπει να προετοιμαστούν για έναν αγωνιστικό χειμώνα: οι συνθήκες είναι άκρως πιεστικές, επηρεάζουν το σύνολο των εργαζομένων και των συνταξιούχων, γι’ αυτό και επιτάσσουν τη μαζική και συντονισμένη αντίδραση όλων! Η συμμετοχή στην απεργία και η στήριξή της από το σύνολο των εργαζομένων είναι αναγκαία για να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα: ότι δεν υποκύπτουμε στην κινδυνολογία του «μείζονος ιστορικού κινδύνου», των «ιστορικών απειλών», της «ακυβερνησίας» και του «χάους», ότι αγωνιζόμαστε για να κερδίσουμε τη ζωή μας πίσω.
Πρέπει να δοθεί μια σκληρή μάχη και τώρα, με αφορμή την απεργία, και στη συνέχεια, μέχρι να σταματήσουν τα άγρια χτυπήματα που καταφέρονται στο σύνολο του λαού. Μια μάχη για να ξεδιπλωθεί το συνδικαλιστικό κίνημα και να ενώσει τη φωνή του με τους λαούς της Γαλλίας, της Αγγλίας και της υπόλοιπης Ευρώπης, που αυτό το διάστημα έχουν ξεσηκωθεί κατά της επικρατούσας αντεργατικής πολιτικής. Μια μάχη που πρέπει να εξελιχθεί σε αποφασιστικό πανεργατικό αγώνα με συνέχεια και κλιμάκωση. Μέχρι τέλους!
