Το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 01 Οκτώβρη στην Αθήνα αλλά και οι μαζικές μαθητικές διαδηλώσεις σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας πιστοποιούν πως το μαθητικό κίνημα βρίσκεται σε αγωνιστικό αναβρασμό. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να ανακόψει τις μαθητικές κινητοποιήσεις κατασυκοφαντώντας τες έπεσε στον βρόντο. Τώρα σειρά έχει η καταστολή και η τρομοκρατία. Για το λόγο αυτό η μαζική πανεκπαιδευτική πορεία από τα Προπύλαια χτυπήθηκε με χημικά από την αστυνομία, αξιοποιώντας βέβαια και την προβοκατόρικη δράση ομάδων που καμία σχέση δεν έχουν με το μαθητικό κίνημα και τους αγώνες του. Η αστυνομική επίθεση στο Σύνταγμα, καθώς και η αύξηση των “επισκέψεων” της αστυνομίας στα κατειλλημμένα σχολεία αποκαλύπτουν το φόβο της κυβέρνησης για την έκταση των μαθητικών κινητοποιήσεων, οι οποίες αποτελούν αναμφίβολα κινητοποιήσεις ελπιδοφόρες.
Από την αρχή της χρονιάς, χιλιάδες μαθητές, εκπαιδευτικοί και δεκάδες σχολεία έχουν προχωρήσει σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Με καταλήψεις, διαδηλώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, οι μαθητές εκφράζουν τα δίκαια αιτήματά τους και υπερασπίζονται τη δημόσια-δωρεάν παιδεία και υγεία. Απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας που στοιβάζουν 25, 26 και 27 μαθητές στις τάξεις (την ίδια στιγμή που σε εξωτερικούς χώρους επιτρέπεται η συνάθροιση έως 9 άτομα), το μαθητικό κίνημα διεκδικεί μείωση των μαθητών ανά τμήμα το πολύ στους 15. Απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική που έχει τα σχολεία χωρίς καθαρίστριες και δεν έχει λάβει παρά ελάχιστα μέτρα για τον καθαρισμό των σχολείων, οι μαθητές διεκδικούν αύξηση του προσωπικού καθαριότητας στα σχολεία. Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που έχει αφήσει τα σχολεία με χιλιάδες κενά, το πανεκπαιδευτικό κίνημα διεκδικεί να γίνουν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ μόνιμοι και μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών.
Μπροστά στο δίκαιο αγώνα των μαθητών, κυβέρνηση και υπουργείο Παιδείας, καθώς και τα κυβερνητικά παπαγαλάκια στα ΜΜΕ, επιστρατεύουν από την αρχή τα ψέματα και τις συκοφαντίες. Κατηγόρησαν τους μαθητές πως θέλουν να χάσουν μάθημα, τη στιγμή που οι μαθητές προβάλλουν την ανάγκη να γίνεται μάθημα ολοκληρωμένο και με όλα τα μέτρα ασφαλείας και υγειονομικής προστασίας. Κατηγορούν τους μαθητές πως υποκινούνται και πως εναντιώνονται στη δημόσια υγεία και τη χρήση μάσκας, πως δεν ενδιαφέρονται για την υγεία, τη δική τους και των οικογένειών τους. Λένε ψέματα! Η συζήτηση γύρω από την ανάγκη χρήσης της μάσκας στα δελτία των 8 αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα των σχολείων.
Ο μόνος που υποκινεί τις μαθητικές καταλήψεις είναι το Υπουργείο και η Κυβέρνηση που εν μέσω υγειονομικής κρίσης ψήφισαν νόμο για την αύξηση των μαθητών στις τάξεις. Ως αποτέλεσμα, τώρα στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλον, σε τμήματα των 26 και 27 μαθητών. Που προκλητικά -και ενώ τα κρούσματα εντός και εκτός σχολείων αυξάνονται καθημερινά- δεν πραγματοποιούν ούτε καν τους στοιχειώδεις διορισμούς εκπαιδευτικών και προσωπικού καθαριότητας, αφήνοντας έκθετη στον κίνδυνο ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα. Και είναι η ίδια πολιτική που μαζί με την παιδεία, υποβαθμίζει και την υγεία του λαού. Με κλειστά νοσοκομεία. Χωρίς τεστ. Με ελάχιστες ΜΕΘ. Με χιλιάδες κενά γιατρών και νοσηλευτών.
Και αφού η κυβέρνηση δεν κατάφερε με τις συκοφαντίες να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των μαθητών και είδε να αυξάνονται οι καταλήψεις και οι μαθητές που βγαίνουν στους δρόμους, επιστράτευσε τα γνώριμα όπλα της τρομοκρατίας και του εκφοβισμού. Αστυνομία έξω από τα σχολεία. Ο “μπαμπούλας” των αναπληρώσεων των χαμένων ωρών και μαθημάτων, την ίδια στιγμή που χάνονται χιλιάδες ώρες κάθε χρόνο εξαιτίας της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής των μηδενικών διορισμών στην εκπαίδευση. Ακόμη και οδηγίες στους διευθυντές έδωσαν οι “πρόθυμοι” δημοσιογράφοι των ΜΜΕ για να ανοίγουν με τη βία τα σχολεία.
Ο αγώνας των μαθητών είναι αγώνας δίκαιος, γιατί είναι αγώνας ενάντια στην επικίνδυνη κυβερνητική πολιτική που αδιαφορεί για την υγεία των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των γονιών. Γιατί είναι ένας αγώνας στον οποίο βρίσκουν έκφραση οι αγωνίες και τα προβλήματα του λαού μας, που για μια ακόμη φορά τον καλούν να πληρώσει τα “σπασμένα” μιας οικονομικής κρίσης που δε δημιούργησε ο ίδιος, αλλά η πολιτική των κυβερνώντων. Με απολύσεις, μειώσεις μισθών, αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, απλώνοντας σε όλη την κοινωνία τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση και την απόγνωση. Ο αγώνας των μαθητών αποτελεί ανάσα επίδας για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και όλο το λαό, που καλούνται να συμπαρασταθούν στο μαθητικό κίνημα.
