Η ανάδειξη του Κασσελάκη στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ πυροδοτεί ακόμα μεγαλύτερες συγκρούσεις στο εσωτερικό του ανάμεσα στα διαμορφωμένα -πλέον- αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Οι επικλήσεις στην «ενότητα» του κόμματος και από τις δύο μεριές, αποδεικνύονται από τα πράγματα ευκαιριακές και χωρίς περιεχόμενο. Αφορούν μόνο την επικείμενη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να περισώσει όπως-όπως την κατάσταση και τα προσχήματα. Προσπαθούν να παρουσιάσουν την εικόνα μιας πλαστής ενότητας, για να μην αποκαλυφθεί τώρα, ελάχιστες ημέρες πριν από τις κάλπες, στο σύνολό της η ένταση της εσωτερικής κρίσης και το βάθος της διαίρεσης που επικρατούν.
Η αυτοαποκαλούμενη «ομπρέλα», με πρώτο «βιολί» τον Φίλη, επιτίθεται ευθέως στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ παρομοιάζοντάς τον με τον Τράμπ και τον Πέπε Γκρίλο (Ιταλία). Η ομοβροντία του Φίλη συνεχίστηκε λέγοντας πως ο Κασσελάκης «έχει δυσανεξία όταν μιλάει για την Αριστερά», ενώ ομολόγησε πως η εκλογή του συνιστά την «τρίτη ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ. Τα δε πυρά του φτάνουν μέχρι και τον Τσίπρα για τις πολιτικές του επιλογές και ιδιαίτερα για τον τρόπο εκλογής του αρχηγού του κόμματος από το χυλό που αποκαλούν «βάση του ΣΥΡΙΖΑ». Ο ένας μετά τον άλλο τα στελέχη που πρόσκεινται στην «ομπρέλα» παίρνουν σαφείς αποστάσεις από τον Κασσελάκη και τον πολιτικό του περίγυρο. Η Αχτσιόγλου, που μέχρι χθες διεκδικούσε την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, την επομένη αρνείται τη θέση που της πρότεινε ο Κασσελάκης, με φθηνές δικαιολογίες πως στέρεψαν οι δυνάμεις της!
Από την άλλη μεριά ο Κασσελάκης επιβεβαιώνει καθημερινά ολοένα και περισσότερο το χάσμα που τον χωρίζει από καθετί που θυμίζει την αριστερά. Ράβει και ξηλώνει κατά το δοκούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τις θέσεις ευθύνης για να ορίσει τους «εκλεκτούς» του, πέρα και έξω από τις συλλογικές εσωτερικές διαδικασίες. Περιφρονεί τα όργανα του κόμματος και τη λειτουργία τους, καταπατώντας ακόμα και την προειλημμένη απόφαση για την πραγματοποίηση του έκτακτου συνεδρίου μέσα στο Νοέμβρη. Όλα αυτά δεν είναι ατυχείς επιλογές, ούτε λάθη που οφείλονται στην απειρία του. Αντίθετα, με αυτές τις κινήσεις προσπαθεί να διαμορφώσει τους δικούς του συσχετισμούς μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπαράθεσή του με την εσωκομματική αντιπολίτευση της «ομπρέλας».
Με στόχο τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καθαρόαιμο αρχηγικό κόμμα που θα έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με την αριστερά. Σε αυτή την προσπάθεια κομβικό ρόλο παίζουν οι αρχιερείς του οπορτουνισμού, Παπάς και Πολάκης, που αποτελούν το στενό πυρήνα γύρω από τον Κασσελάκη.
Έχοντας την προκλητική πριμοδότηση από σημαντική μερίδα των ΜΜΕ και -κατ’ επέκταση- από μερίδα της ντόπιας ολιγαρχίας, επιχειρεί να ενισχύσει το αρχηγικό προφίλ του με καθαρά επικοινωνιακούς όρους. Η πρόσφατη επίσκεψή του στα χωριά της κατεστραμμένης Θεσσαλίας, που αποτέλεσε κύριο θέμα για πολλά από τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ, είναι γεμάτη από υποκρισία την ώρα που το κόμμα του σιωπά ένοχα απέναντι στο διαρκές κυβερνητικό έγκλημα της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η επίσκεψη στην Κύπρο για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα με το «κρατίδιο» στα βόρεια του νησιού. Είναι όμως και πολύ επικίνδυνη καθώς φανέρωσε τις πραγματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και όλων των αστικών κομμάτων, για τη διαβόητη «δικοινοτική ομοσπονδία». Ο Κασσελάκης εξαρχής γίνεται κήρυκας της θέσης που απαιτούν οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές να επιβληθεί, η οποία νομιμοποιεί επί της ουσίας την εισβολή και τη διχοτόμηση του νησιού.
Τα πράγματα όμως δεν αποδεικνύονται ρόδινα για τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κι αν τα κυρίαρχα ΜΜΕ προωθούν προκλητικά τον Κασσελάκη και τον εξωραΐζουν, προβάλλοντάς τον υπέρμετρα, ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται σε ολοένα και μεγαλύτερη κρίση και αποσυσπείρωση. Ακόμα και τα δημοσκοπικά στοιχεία εμφανίζουν το ΣΥΡΙΖΑ καθηλωμένο αν όχι να χάνει δυνάμεις την ώρα που η λαϊκή κατακραυγή απέναντι στην κυβερνητική πολιτική δυναμώνει. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ανύπαρκτης αντιπολιτευτικής θέσης του απέναντι στα ζωτικά προβλήματα που αφορούν το λαό, την ακρίβεια που σπάει κόκαλα, τη φτώχεια που διευρύνεται καθημερινά, το καθεστώς της διάλυσης των δημόσιων υποδομών.
Το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει ενωμένος ή αν θα διασπαστεί στο επόμενο διάστημα, μικρή σημασία έχει για τα λαϊκά συμφέροντα. Κι αυτό γιατί απέδειξε ότι είναι ένα κόμμα που δίνει εξετάσεις όχι στο λαό αλλά στη ντόπια ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό. Ένα κόμμα διασώστης των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης και των ξένων κηδεμόνων της. Η κρίση όμως που το διέπει αλλά και το γεγονός ότι εξακολουθεί με θράσος να καπηλεύεται την αριστερά, μιλώντας στο όνομά της, και η προκλητική αφωνία απέναντι στην επελαύνουσα κυβερνητική πολιτική, τροφοδοτούν την έπαρση και την αλαζονεία στο στρατόπεδο της ΝΔ και καλλιεργούν την απογοήτευση. Δίνουν το δικαίωμα στο Μητσοτάκη, το Βορίδη, το Γεωργιάδη και την κυβέρνηση της ΝΔ συνολικά να κάνουν λόγο με θράσος για τη «στρατηγική ήττα της αριστεράς». Επιτρέπει στη Δεξιά παράταξη να εμφανίζεται παντοδύναμη και κυρίαρχη, έτοιμη να πάρει τη «ρεβάνς» για όσα κατακτήθηκαν με τους αγώνες του εργατικού, λαϊκού και αριστερού κινήματος. Τα όσα εκφυλιστικά συντελούνται στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καμία σχέση με την αριστερά. Είναι το αποτέλεσμα της πορείας της πλήρους προσαρμογής του στα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών.
